De Périgord Noir is het bekendste en mooiste deel van de Dordogne met zijn vele kastelen, grotten en valleien. Périgord Noir of te wel de Zwarte Périgord heeft zijn naam te danken aan de donkere eikenbossen, die er veelvuldig zijn.
Onze reisroute.
Vrijdag 29 juni - Rond 7 uur draaien we de Fresialaan uit richting Frankrijk. Vlotjes door Rijsel. Parijs vermijden door de Francilienne te nemen. Zeer druk. Meermaals staan we in de file. We hebben tijd, dus niet nerveus worden is de boodschap. De zon begint naar het zenith te kruipen en we krijgen het erg warm. Niet te verwonderen : de buitentemperatuur bedraagt 30 graden.
Om 15.30 uur arriveren we in La Ferté Saint Aubin. Een charmant stadje vooral gekend door zijn imposant kasteel. We overnachten in camping municipal Le Cosson. We installeren ons in de schaduw, wat dacht je... Even uitblazen, een douchke nemen en dan een wandeling langs de rivier Cosson en een bezoekje aan de buitenzijde van het kasteel. Momenteel hebben we geen zin om ons te laten onderdompelen in de sfeer van de 16°eeuw. 't Is te warm weet je. Nog een roséetje op het marktplein en dan naar onze camper voor het avondmaal en nog wat genieten van een zomerse avond.
Zaterdag 30 juni - Na een lekker ontbijt in de ochtendzon pakken we in en rijden naar de volgende tussenstop Oradour-sur-Glanne. Het martelaarsdorp dat op 10 juni 44 door de Duitsers volledig werd uitgemoord. 644 slachtoffers. Het dorp is een blijvende herinnering aan een duister verleden. Ben je in de buurt, zeker een ingetogen bezoek waard. We sluiten het bezoek af rond halfvier en besluiten de laatste 100 km af te leggen naar Brantome. We maken geen gebruik van de camperparking (te warm en in volle zon) en besluiten de schaduw op te zoeken op camping Peyrelevade op zo'n 700 m van het centrum. We kiezen een mooi plaatsje uit. Genoeg gezweet. Tijd voor een verfrissende pint in de kantine waar de Fransen volop hun ploeg aanmoedigen in de wedstrijd tegen Argentinië. Verder proberen we het voor de rest van de avond wat rustig te houden.
Zondag 1 juli - Start van onze eerste echte vakantiedag. Het belooft weer snikheet te worden vandaag. Rond 10 uur trekken we naar het centrum van Brantome voor een stadsbezoek. De stad wordt gedomineerd door een imposante abdij, geflankeerd door de (naar het schijnt) grootste klokkentoren van Frankrijk). Achter de abdij de grotten die vroeger door de monniken werden bewoond. Een schilderachtige Dronne stroomt rond de stad. Typische stenen bruggetjes maken de verbinding met de stadsdelen. Niet voor niets wordt Brantome ook het Venetië van de Perigord genoemd. Wat flaneren in de smalle straatjes, kunstgalerijtjes bezoeken, om te eindigen op een terrasje voor een lekker fris wijntje. Te heet om veel activiteiten te ontplooien stappen we terug naar de camping om wat in de schaduw te siesten. Later in de namiddag nog een frisse duik in het zwembad. Heerlijk ! Na het avondeten nog een wandeling door de stad met een drankje op een gezellig pleintje. Profiteren van een zomerse avond.
Maandag 2 juli - Deze nacht heeft het onophoudelijk geregend, vergezeld van bliksem en donderslagen. 't Was de moeite ! Deze morgen toch opgestaan met het zonnetje maar de extreme warmte is verdwenen. We noteren 25° in de schaduw. Een fris windje zorgt voor de afkoeling. 't Is beter zo. Na de dagelijkse klusjes wandelen we opnieuw naar het centrum. Vanaf de camping naar het centrum, zo'n 700 meter, langs een mooi wandelpaadje. Je bent er in een wip. Veel rustiger dan gisteren. Na een lekker glaasje op een terrasje terug naar de camper. Even uitblazen en dan een plons in het zwembad. Van dit alles begint de maag te knorren en dan wat kokkerellen aan de camper. Carpe Diem, meer moet dat niet zijn. Morgen nemen we afscheid van Brantome en rijden naar Collonges-la-rouge.
Dinsdag 3 juli - We bereiken Collonges na een tocht van 126 km. We installeren ons op de mooie camperplaats enigszins door bomen beschut tegen de zon. Want we lopen weer tegen de dertig graden. Collonges-la-rouge, een karakteristiek dorpje opgetrokken uit rode zandsteen maar wel gebouwd op een bodem van witte kalk. Blikvangers zijn de kasteeltjes met de vele torentjes, de oude woonhuizen en de Romaanse kerk. Gezellig flaneren in verkeersvrije smalle straatjes. 's Avonds om 7 uur gaan we in restaurant Le Canitou een plaatselijk menuutje proeven. Alles in het teken van de eend, forel en noten. Het was verrukkelijk. Later op de avond een felle onweerbui met hagelstenen.
Woensdag 4 juli - Rond 9 uur vertrek naar Beaulieu-sur-Dordogne. Weer een mooie camperplaats aan de rand van de stad en aan een watertje. We merken dat het marktdag is en besluiten eerst wat mondvoorraad op te doen. Nadien wat gezellig keuvelen aan het snelstromende riviertje. Rond de middag brengen we een bezoek aan de Middeleeuwse stad. Een wirwar van straatjes met oude architecturale huizen die allemaal naar de kerk leiden. Even verpozen aan de oever van de majestueuze Dordogne die statig langs de Chapelle des Pénitents vloeit. In de namiddag : schaduw opzoeken want met een 33 graden staan we op het kookpunt. We zullen vanavond nog een wandeling door de oude stad maken.
Donderdag 5 juli - Gisteren geen wandeling meer gemaakt door de oude stad. Het weer sloeg om. Felle onweders met hagelstenen zo groot als knikkers. Na een tijdje houdt het op en we besluiten om van het slechte weer gebruik te maken om naar onze volgende stop te rijden : Rocamadour op 41 km. Een angstaanjagende rit. Water met bakken uit de lucht met hevige rukwinden. We bereiken veilig Rocamadour en slaan onze tenten op in camping Le Paradis du campeur. Eens geïnstalleerd gaan we nog goeie pint drinken met een uniek zicht op de pelgrimsstad. Enig. Vandaag veel koeler 22°, ook aangenamer om de wandeling naar het befaamde Rocamadour te doen. Eerst een bezoekje aan de oude Middeleeuwse stad met natuurlijk de vele winkeltjes. Even uitrusten bij een glaasje Rosé alvorens de klim aan te vatten naar de kerk, met een bezoekje aan de kapel van de zwarte Madonna. Daarna vangen we de kruisweg aan, niet op onze knieën hoor, om uiteindelijk aan het kasteel hoog boven op de falaise aan te komen. Bij je klim heb je steeds een mooi panorama op de vallei. Echt schilderachtig, zegt Annie. Eens boven gekomen volgen we de top van de falaise en komen zo terug op onze camping. Tijd om wat te siesten, het weer is ondertussen weer supergoed : 25° (wel af en toe een buitje).
Vrijdag 6 juli - Rond 9 uur rijden we naar Padirac (op 20 km) om daar de "Le Gouffre de Padirac" te bezoeken. Geen grot, maar een zinkput van zowat 300 m diep. Met een lift naar beneden om daar de ondergrondse rivier te volgen (ook 550 m met een bootje). Prachtige zalen met de traditionele stalagtieten en - mieten. Een bezoekje van zo'n anderhalf uur. We hadden ten andere geluk, want de toegang is beperkt. Toch konden we twee ticketten bemachtigen voor het bezoek van 10.45 uur. Na het frisse bezoek, een lekker wijntje in de deugddoende warmte. Nadien rijden we verder naar Saint-Cirq-Lapopie aan de Lot. Een mooie rit door een prachtige vallei met smalle baantjes en overhangende rotsen. Zo hebben we het graag. We installeren ons op camping La Plage en verkennen een beetje de omgeving. Gezellig hier ! We blijven hier 3 nachtjes.
Zaterdag 7 juli - Weer zomerse temperaturen vandaag. We halen weer ruim de 3O graden. Maar eerst moet Annie een wasje doen en moet ons huisje noodgedwongen wat gepoetst worden. Nadien met de fiets naar een lokaal supermarktje om de nodige boodschappen te doen. Zo vliegt de morgen voorbij en staan we in een mum van tijd onder het zweet. Dan wat uitrusten om de wandeling (zeg maar klim) naar het Middeleeuwse stadje te doen. Totaal verkeersvrij kan je er in alle rust de oude architectuur bewonderen. Ook vele kunstenaars hebben er hun stekje gevonden en stellen er hun werkjes ten toon. Op gezellige terrasjes kan je in alle rust genieten van de unieke sfeer (en ook wat afkoelen). Na een klim naar de top een prachtig zicht op de omgeving en de slingerende Lot aan de voet van de falaise. Een bezoekje aan het eeuwenoude kerkje sluit onze wandeling af. Een lief en charmant stadje dat zeker een bezoekje waard is als je in de buurt bent.
Zondag 8 juli - Niettegenstaande het weer een snikhete dag belooft te worden, plannen we toch de aangeraden wandeling "Chemin de Hallage". Het spectaculaire jaagpad loopt langs steile, metershoge rotswanden aan de linkerzijde en de traag stromende Lot aan de rechterzijde. Af en toe een grot die je verwondering wekt. Het jaagpad is op een bepaald ogenblik uitgehouwen in de rotswand wat een unieke indruk geeft. Bezweet en na 3 km bereiken we Bouzies waar een verfrissing welkom is. Na een korte pauze vatten we de terugweg aan. Aangekomen aan de camping vleien we ons neer op een gezellig terras voor een fris biertje. We hebben zicht op de baders in de Lot en de mooie omgeving. Een avondwandeling naar een naburig dorpje sluit een mooie dag af.
Maandag 9 juli - Vandaag verhuizen we terug naar de Dordogne, nl naar het stadje Roque-Gageac. Een ritje van 87 km door opnieuw een mooie streek. Weer snikheet. We worden het gewoon. We installeren ons op camping La Plage (weer dezelfde naam) en doen nadien nog een korte wandeling naar het stadje. Op de kade aan de Dordogne drinken we een glas, maar houden het verder rustig. In de valavond bewonderen we een zestal luchtballons die sierlijk over de Dordogne vliegen. Kunnen op veel belangstelling rekenen.
Dinsdag 10 juli - Vandaag maken we er opnieuw een rustige dag van. Een volop schijnende zon en een wolkenloze hemel zijn de ingrediënten van een Zuiderse sfeer. Na een laat en rustig ontbijt maken we een wandeling naar het lieflijke stadje. Het toeristisch seizoen is volop begonnen. Veel drukker dan vorige week. We genieten volop van een lekker Belgisch biertje op een schaduwrijk terras. Nadien wat uitblazen in onze stoeltjes om in de late namiddag een duik te nemen in het zwembad. 's Avonds trekken alle Fransen naar de TV zaal voor de match. De camping is als het ware verlaten en stil tot dat ene doelpunt valt. De vreugde kan niet op.
Woensdag 11 juli - Vandaag plannen we een bezoekje aan "Les jardins suspendus de Marqueyssac" (de hangende tuinen van ...). Zeker een bezoek waard. Een drietal prachtige wandelingen in een omgeving die tot de verbeelding spreekt. Hoogtepunten zijn de diverse uitzichtpunten over de mooie vallei. De buxustuinen en de geurtuinen spreken ons erg aan met op verschillende plaatsen mooie metalen kunstwerken. Een kolfje naar de hand van Annie. Na ruim 5 uur wandelen in het domein, nog een laatste verfrissing met zicht op het kasteel van Beynac en met de fiets terug naar de camping om wat later in het zwembad te duiken. Mooie dag geweest. We haalden weer een 27° in de schaduw.
Donderdag 12 juli - De burcht "Castelnaud" hoog torend boven de Dordogne intrigeert ons al een paar dagen. Misschien een bezoekje waard ? Volgens Michelin wel. We trotseren de warmte (weer 27° in de schaduw en een wolkenloze hemel pff). Een wandelpad door de velden, waar vooral tabak wordt gekweekt, leidt ons naar Castelnaud La Chapelle aan de voet van het kasteel. Het wordt nog een serieuze klim om de ingang te bereiken. Vooral met deze hitte toch een ware beproeving. De burcht kan vergeleken worden met Bouillon. De verzameling wapens en armaturen spreken tot de verbeelding. Op de binnenkoer worden demonstraties gegeven. Het spreekt vooral de kinderen aan. We eindigen het bezoek na een tweetal uurtjes met een frisse pint op een gezellig terras. We hebben het wel nodig !! De terugweg onder de blakende zon is een beproeving maar we bereiken veilig en wel de camping. In de schaduw siesten we een paar uurtjes. In de late namiddag langs de Dordogne naar Roque Gageac. Een ijsje en wat later een fris pintje brengt ons weer in vorm.
Ik heb het al lang opgegeven foto's op te laden. Duurt een eeuwigheid. Zal voor later zijn.
Vrijdag 13 juli - Tijdens het ontbijt merkt Annie op dat ze geen 10 jaar wil wachten om nog eens de wondermooie hangende tuinen te bezoeken... Bijgevolg nemen we om 10 uur opnieuw onze fietsen voor de tocht naar Marquessac. Geen nood, de tuin spreekt altijd tot de verbeelding en verveelt nooit. Ook nu vertoeven we er zo'n vijftal uurtjes en doen de verschillende themawandelingen. We wagen ons zelf aan een touwenavontuur in de bomen... hilarisch. Als afsluiter een lekkere koffie op het panoramisch terras waar we het liefdesspel van 2 haviken in de lucht kunnen gadeslaan. Mooi schouwspel. Prachtige vogels !
Bij terugkomst een frisse duik en daarna wat uitrusten in de schaduw. Weer 25° (in de schaduw hé). Rond 8 uur duiken de hete-luchtballons weer op. Geeft een kleurrijk schouwspel in de zwoele lucht.
Zaterdag 14 juli - Nationale feestdag voor de Fransen. Niet voor ons echter. 2 weekjes weg en tijd voor de was en de plas. Een volle wasmachine en ondertussen ons campertje van binnen een beurt geven. In deze stoffige omgeving geen overbodige luxe. En opnieuw 28° in de schaduw. Het houdt maar niet op. We zijn toch voor een paar uurtjes bezig. Rond de middag, wat siesten in de lommerte om rond 3 uur de fietsen te nemen op weg naar Castelnaud la Chapelle waar we ons neervleien op het strand. Eventjes de Dordogne in. Het water is heerlijk fris en nodigt uit tot een ontspannend zwempartijtje. Rond 5 uur terug naar de camping. 's Avonds rond 8 uur op stap naar Roque om op een romantisch terras ons tegoed te doen aan een voor de Périgord typische maaltijd. Warme eendemaagjes op een bedje van sla, daarna een confit de canard om tenslotte te eindigen met een notentaart. Daarbij vergezeld van een lekker wijntje uit Cahors. Rond halfelf terug naar de camping op het terras nog een afsluitertje te drinken.
Zondag 15 juli - Gans de nacht gerommeld in de verte. Wij echter geen druppel water en bij het opstaan opnieuw een blauwe hemel met een stralende zon. Onze laatste dag hier. We zullen het wat rustig houden. 's Namiddags niet teveel gepresteerd. We waren de luiheid zelve... Enfin, mag ook wel een keertje, vind je niet ? En de Fransen ? Die zijn toppezot met hun titel.
Maandag 16 juli - Rond 5 uur deze morgen barst hier een onweer van jewelste los. Bakken water en een stormwind vergezeld van donder en bliksem maken een rustige slaap verder onmogelijk. Na een uurtje of twee is alles weer uitgeraasd en valt de kalmte weer over de vallei. Net of er niets gebeurd is. We nemen afscheid van Roque Gageac en rijden naar Les Eyzies-de-Tayac. Het centrum bij uitstek van de prehistorie. Drukte alom hier, maar toch vinden we een lekker plaatsje op de camperparking. We hebben zelfs de keuze. We bezoeken de plaatselijke markt en kopen een paar streekproducten. Vanavond zullen we ons tegoed doen aan de regionale cassoulet. 's Namiddags een wandeling door het sympathieke stadje waar het standbeeld van de cro-magnon ons voortdurend in het oog houdt. Een bezoekje aan een museum geeft ons een beter beeld van het leven van de prehistorische mens. 's Avonds nog een kleine wandeling langs de Vézère met een terrasje aan de boord van de rivier.
Dinsdag 17 juli - We staan op onder een grijs wolkendek. Het regent een beetje. Na een uurtje houdt het op, maar het blijft zwaarbewolkt. De temperatuur is uitstekend om ons aan een wandeling te wagen. We opteren voor de "Boucle de la Micoque", 15 km, in het spoor van de pré-historie. We passeren een negental pré-historische sites die je al dan niet kan bezoeken. Een mooie wandeling door vallei en bos met een op een bepaald moment een redelijke stijging. Ondertussen brandt de zon weer volop op ons kopke en het zweet begint te druipen. Na een vijftal uurtjes stappen bereiken we onze camper. Tijd om uit te blazen en wat te soezen...
Woensdag 18 juli - In het centrum van de pré-historie is een bezoekje aan het nationaal museum een must. De talrijke vondsten skeletten en werktuigen spreken zeker tot de verbeelding. De sieraden, en de beeltenissen op rotsen geven aan dat de toenmalige mens reeds kunstige talenten had. Mooi en interessant om zien. De diverse taferelen geven ook een excellent beeld van het harde leven van toen. Na deze ontdekkingstocht van een paar uurtjes en om het slenteren tussen de verschillende tentoonstellingskasten te verzachten zoeken we een terras op voor een deugddoende koffie. Rest ons nog enkele uren om te dommelen in de schaduw om 's avonds in de heerlijke koelte nog een avondwandeling te doen. Een mooi einde van onze Dordognetrip. Morgen richting Bretagne.
Vervolg van het tweede deel van onze reis :
Het departement Finistère (letterlijk: einde van de wereld) is landschappelijk een van de fraaiste van Frankrijk. Dat heeft het te danken aan zijn unieke diep ingesneden kusten. Het departement is aan drie zijden omgeven door zee: het Kanaal in het noorden en de Atlantische Oceaan in het zuiden en het westen. In het oosten grenst het aan de Côtes-d’Armor en Morbihan.
Onze reisroute
Donderdag 19 juli - Halftien en reeds snikheet. Met enige spijt verlaten we deze wondermooie streek en koersen naar een tussenstop op weg naar Bretagne. We bollen 275 km en houden halt in Damvix. Een charmant stadje midden de Marais Poitevin (of Venise Verte). We arriveren rond halfdrie en slaan onze tenten op in Camping des Conches. De camperplaats staat ons niet erg aan, vandaar. Een kleine verkenning van het gezellige stadje aan de oevers van de Sèvre Niortaise en een gezellige terrasje sluiten deze mooie dag af. Rond 6 uur een hevig onweer en felle regens.
Vrijdag 20 juli - Na het hevig onweer gisteren opnieuw een lekker weertje deze morgen. We halen ruim 25°. Heerlijk toch ? Ideaal om met onze fietsen de "marais" te ontdekken. We hebben ons in het toerismebureau een fietskaartje aangeschaft. We plannen 2 tripjes elk van een 20 tal km. Een mooie rustige streek. Niet voor niets wordt de regio hier het groene Venetië genoemd. Velden en bossen worden doorsneden door kanaaltjes met praktisch stilstaand water. Echte moerassen dus. Pittoreske bruggetjes leiden ons door een mooi, ongerept natuurgebied. Echt een aanrader !
Zaterdag 21 juli - Annie's verjaardag vandaag. De berichtjes lopen binnen. We zullen het rustig houden vandaag. Even uitblazen van de inspanningen van de laatste 3 weken. Na het ontbijt een wandeling langs de schilderachtige Sèvre met langs de oever de schattige, bebloemde huisjes. In de namiddag maak ik nog een fietstochtje terwijl Annie wat blijft soezen. Morgen verder richting Bretagne.
Zondag 22 juli - We zetten onze tocht verder naar Bretagne. Een volgende stop is St. Jean de Monts, eveneens in de Vendée, dicht bij het schiereiland Noirmoutier. De camperplaats "Le Repos des Tortues" is een voorbeeld ! Alle faciliteiten zijn aanwezig. We zijn vlug geïnstalleerd en wagen ons aan een wandeling naar het centrum. Een typisch Franse badstad : in de hoofdstraat de ene winkel en brasserie naast de andere. En wat een drukte !! Echt niet normaal. Vlug naar de zeedijk. Een koele zeelucht doet ons de hitte van de laatste drie weken vergeten. We noteren 25°. Meer dan genoeg. 's Avonds trakteert Annie op een dinertje ter gelegenheid van haar verjaardag. We kiezen een gezellig restaurantje uit en genieten volop van een smakelijke maaltijd. Ze is in een romantische bui want laat in de avond stappen we nog in het panoramisch wiel dat een mooi zicht geeft over de verlichte stad. Een geslaagde avond.
Maandag 23 juli - Een fietstochtje wordt gepland. Bedoeling is om langs de "piste cyclable" naar Noirmoutier te rijden. We zijn pas vertrokken als mijn fiets het voor bekeken houdt. Een tegenslag ! Dan maar terug en de wandelschoenen aangetrokken voor een stappertje langs het centrum en daarna de zeedijk. Toch een fikse wandeling hoor, want de promenade is kilometers lang. Prachtig weertje weer. In de schaduw 25°.
Dinsdag 24 juli - Eindelijk Bretagne. Nadat we ter hoogte van St. Nazaire via een imposante brug de Loire hebben overgestoken bereiken we de regio Bretagne. Onze eerste stop daar is Baden aan de Golf van Morbihan. Een kleine binnenzee van 20 km breed met diverse eilandjes. Het landschap is er prachtig. Vooral het zonlicht bepaalt de mooie kleurschakeringen van het zilte water. Het is er gezellig druk... Zo houden we er van. Onze camperplek is eveneens een pluim waard. Mooi verzorgd met alles er op en er aan. Een pintje of een frietje, je vindt er je gading. Langs een heerlijk wandelpad (sentier cotier) bereiken we na een kwartiertje Port Blanc. Een lief haventje waar om de dertig minuten een bootje vertrekt naar Ile aux Moines, een eilandje hier recht tegenover. We volgen verder het pad en komen uit op twee heerlijke strandjes die, gezien het mooie weer, druk bevolkt zijn. Ik kan het niet laten om toch ook even een pootje te baden. Mmm, lekker koel. 's Avonds nog een wandeling naar Port Blanc om op het terras daar, met een pracht van een panorama, te genieten van een frisse pint.
Woensdag 25 juli - Vandaag plannen we een uitstapje naar "Ile aux Moines". Een 7 km lang eilandje dat met een boottochtje van een vijftal minuutjes te bereiken is. Om 11 uur staan we in de haven aan te schuiven voor de ticketjes. De zeereis verloopt voorspoedig (hihi) en met wankele benen ontschepen we (een grapje). Een gezellige drukte... Eerst naar het toerismebureau voor een wandelkaartje. We hebben de keuze uit een viertal wandelingen. De grootste is 17 km. Is ons wat te veel met de heersende hitte en we kiezen voor die van 6 km naar de Pointe de Brouel. We hebben het ons niet beklaagd. Een mooie, afwisselende tocht met de typische robuuste Bretoense huizen, weelderige, bijna tropische plantengroei, zicht op de golf nooit veraf. Op het eindpunt een pracht van een panorama, welke we op een bankje in de schaduw gretig in ons opnemen. Bij onze terugkeer, in het dorpje, een Bretoense galette verorberen (nog zo'n typisch gerecht) met als toetje een pannenkoek gedresseerd met caramelsaus. En dit alles aan een zacht prijsje. Wachten op ons bootje doen we nog met een frisse pint. 't Was een aangename dag. En de hitte ? Die worden we zo stilletjes aan gewoon.
Donderdag 26 juli - Met nogal wat spijt verlaten we de mooie Golf. Een langdurig bezoek zal voor de volgende keer zijn... Nu bollen we 90 km verder naar Pont-Aven. Dit stadje is prachtig gelegen aan de Aven. Het uitzonderlijke licht en de kronkelende Aven trokken tal van kunstenaars aan waaronder Paul Gauguin. Verschillende van zijn geschilderde tafereeltjes zijn hier te zien. De bebloemde bruggetjes en huisjes spreken ook ons erg aan. Het klaterende water dat onder en langs de huisjes loopt maakt de unieke sfeer compleet. Het neusje van de zalm voor Annie want het stadje is bezaaid met kunstgalerijtjes waar kunstenaars hun schilderwerkjes presenteren. Vele kunnen ons bekoren, andere dan weer niet. Kwestie van smaak nietwaar? Ook moet je over een stevige geldbeugel beschikken, maar kijken is gratis. Het is heerlijk slenteren langs het water waar we ontelbare scholen vissen opmerken. Bootjes liggen in het slijk en wachten op de vloed die er zo meteen aankomt. Een koffie met een Bretoens gebak doet ons deugd. Later in de namiddag een klimmertje naar onze camper. De camperparking is weer uitstekend. Ze kunnen er in Oostende wat van leren, de sukkelaars.
Vrijdag 27 juli - Deze morgen zwaar bewolkt. Regen op komst ? Toch wagen we ons aan de wandeling "Le Bois d'Amour". Een zeer kleine, maar romantische wandeling langs de Aven. Hier kwam Gauguin dikwijls met zijn discipelen om inspiratie op te doen. Op het einde van de wandeling begint het te stortregenen. We schuilen onder een nogal robuuste boom en blijven grotendeels droog. Zo'n halfuurtje moeten we geduld oefenen. Het houdt op en de zon komt opnieuw schuchter piepen. Nog even door het stadje slenteren en een eindje het grote routepad volgen. Na zo'n uurtje keren we op onze stappen terug, want in de verte opnieuw dreigende regenwolken. Juist op tijd in onze camper of het begint opnieuw te regenen. We maken van de gelegenheid gebruik om ons huisje te poetsen. Rond 5 uur besluiten we in te pakken en naar onze volgende bestemming te rijden. Het is immers maar 30 km rijden naar Beg Meil. Het laatste plaatsje op de camping municipale Kerolland is voor ons. Even geluk !
Rond 7 uur even het plaatsje verkennen en een gezellig restaurantje opzoeken, want het is voor ons wel een speciale dag.
Zaterdag 28 juli - Hittegolf is voorbij. Deze nacht hevige wind, stortregen en donder en bliksem. Vanmorgen opgestaan met normale temperaturen. Blauwe lucht, 20° en een koele wind. Goed weer om te wandelen. We doen de 7 km lange wandeling "Autour de Beg Meil". Een afwisselende wandeling, merendeels langs het kustpad. Achter iedere bocht wacht een nieuw vergezicht met overdadige rotspartijen. De stranden langs de baaien liggen mooi afgeschermd tussen deze rotspartijen. Het spreekt vanzelf dat ze druk bezocht zijn... alhoewel je vindt er steeds een rustig plekje. Aan de "Pointe" bevindt zich een semafoor om kustvaarders de weg te wijzen. Na het kustpad trekken we de binnenstraatjes in met steeds die typische Bretoense huizen, mooi afgezoomd met bloeiende hortensia's. De plant bij uitstek hier. Huizenhoge palmbomen verraden het gunstige klimaat. Na een viertal uurtjes slenteren bereiken we opnieuw ons einddoel en doen ons tegoed aan een lekkere (Belgische) pint en een Bretoense galette. 't Was weer genoeg voor vandaag. We laten de wasmachine van de camping haar werk doen en wij? Een beetje siesten.
Zondag 29 juli - Regen, regen, regen! Dat is het ingrediënt voor vandaag. En toch slagen we erin om tussen de regenvlagen, 's morgens en 's namiddags, nog twee wandelingen af te haspelen. Zo kunnen we toch een frisse neus ophalen. Wegens de strakke wind is het spel van de golven tussen de rotsen wel mooi om zien. De weersvoorspellingen voor de twee volgende dagen beloven niet veel goeds. We zullen proberen er het beste van te maken.
Maandag 30 juli - Het wordt beter vandaag. De regen is opgehouden en af en toe schijnt de zon. De temperatuur is goed. Ideaal om een wandelingske langs de kustlijn te maken. Eb of vloed steeds een ander uitzicht. We prefereren eb. Dan zie je de rotsformaties volop. In de late namiddag trekken we nog naar het strandje in de baai om ons wat te vergapen aan de diverse activiteiten op strand en zee. Vooral het plank paddelen is hier in trek.
Dinsdag 31 juli - We verlaten Beg Meil en rijden richting Locronan, 40 km verder. Eén van de mooiste stadjes van Frankrijk. Alle typische, Bretoense huizen zijn bewaard gebleven wat een uniek beeld geeft. Je waant je terug in het verleden. Het mooie oude plein in het centrum, de granieten renaissancehuizen, de oude put en de grote kerk zijn integraal bewaard gebleven. Hier wemelt het dan ook van de toeristen. We parkeren op de camperplaats aan de rand van het stadje. Het is aangenaam slenteren door de straatjes met bewondering voor de bewaarde authenticiteit. Annie houdt niet op te fotograferen. Ze vindt steeds wel een schilderachtig hoekje. 's Avonds lekker gaan proeven van de lokale gerechtjes.
Woensdag 1 augustus - Rond 9 uur vertrek naar Camaret sur mer. Een haventje op het eind van het schiereiland Crozon. Ook geen lange rit vandaag. Amper 48 km. We nestelen ons op camping municipal du Lannic. Het zonnetje schijnt en het is aangenaam warm. Het koele zeewindje doet ons goed. We verkennen het stadje waar de Tour Vauban en het visserskapelletje de blikvangers zijn. Ook een bezoekje aan de oude binnenstad waar diverse kunstateliers nu hun stek hebben is uiterst aangenaam. Bebloemd en bevlagd straalt het een typische gezelligheid uit. Verder houden we het rustig vandaag.
Donderdag 2 augustus - Lekker weertje vandaag. Wolkenloze hemel, heerlijk warm met een koel briesje. De "Pointes" staan vandaag op het menu. Een flinke wandeling van zo'n 10 km, stijgen en dalen langs smalle kustpaadjes. Eerst de "Pointe de Toulinguet". Mooie panorama's... Bloeiende erica geeft het geheel een apart aanzicht. Kleurrijk is het wel, contrasterend met de witte rotsen. Op het uiterste puntje alweer een vesting van Vauban uit de 17° eeuw. Niet toegankelijk want heden is het een semafoor. Naar beneden nu voor een mooi zandstrand in de baai. Veel surfers hier, alhoewel geen spectaculaire golven. We stijgen opnieuw met bestemming "Pointe de Penhir". We passeren het monument ter herinnering aan de strijd op de Atlantische Oceaan. Enorme ankers vormen een erehaag. Mooi monument. De schilderachtige kloven en rotsformaties nemen toe om uiteindelijk op de Pointe zelf tot een hoogtepunt te komen. Indrukwekkend. Voor de Pointe liggen de "drie erwtjes", mooi in formatie achter elkaar. Een vermoeiende maar o zo mooie wandeling. Een aanrader.
Vrijdag 3 augustus - Na de vermoeiende tocht van gisteren, een rustige dag vandaag. Opnieuw een zomers weertje. Een wandeling naar de stad, een terrasje, een glaasje wijn, zicht op de falaisen, het strand en de zeilbootjes. Wat moet een mens meer hebben. We brengen ook een bezoekje aan het vissershaventje waar we bij een groothandel in zeevruchten heerlijke oesters en gerookte vis bij een glaasje rosé kunnen degusteren. Nog een beetje geduld en we zijn echte Bretoenen. We twijfelen we eraan of we nog naar huis komen ...
Zaterdag 4 augustus - Geen hittegolf voor ons! Bewolkt, mistig en amper 20°.
We reizen verder naar "au bout du monde". Een ritje van 105 km naar de camperplaats van Lampaul-Plouarzel. We staan letterlijk in de duinen met zicht op de baai. Echter niet alleen. Velen kennen dit goedkoop en mooi plaatsje. Weer een ander uitzicht. Ook een plaats waar je lekker langs de kustlijn kan wandelen met enkele heerlijk intieme strandjes. We trekken onze wandelschoenen aan trekken naar het dorpje, bergop en anderhalve km stappen. Een koffie op het marktplein en wat boodschappen. Terug bij de camper even uitrusten. Het weer betert een beetje, de mist trekt op een zonnetje probeert de sfeer erin te brengen al is het eerder zwak. Wat later in de namiddag nog een kleine wandeling langs de kustlijn met een verpozing op een strandje, bezaaid met kleurrijke schelpjes.
Zondag 5 augustus - Het zonnetje is weer van de partij. Opnieuw tijd voor een wandeling van een zevental km van het ene znandstrandje naar het andere, mooi omzoomd door ferme rotspartijen. We volgen grotendeels de GR34 die hier in Bretagne de volledige kustlijn volgt. Ideaal voor de lange afstandwandelaars. In de namiddag profiteren we van onze mooie camperplaats in de duinen. Het aangrenzend strandje loopt ondertussen vol. Later nog een verfrissend ijsje smullen op een zonovergoten terras.
Maandag 6 augustus - Altijd een beetje spijt om een mooi plaatsje te verlaten. We bollen exact 100 km verder naar Plougasnou. De camping municipal is volzet (niet te verwonderen, zo'n mooi uitzicht !). Geen paniek, in de haven "Le Diben" is een mooie camperplaats met uniek zicht op het haventje waar in de late namiddag de vissers hun verse vis te koop aanbieden. Een korte verkenning loont weer de moeite. De roze granieten geven weer een ander beeld. Ze zijn ruwer en pieken recht uit zee. 's Namiddags doen we een wandeling rond de baai tot in Primel-Trégastel. Toch weer goed voor een aantal km in een zomerse temperatuur.
Dinsdag 7 augustus - Onze trip in Bretagne nadert haar einde. We vertrekken naar de Mont St. Michel. Een tocht van 214 km. De mooie camperplaats in Beauvoir is druk bezet, maar toch plaatsen genoeg. Ligt op 5 km van de Mont, die via een mooi fietspad te bereiken is. 's Namiddags wandelen we langs de rivier naar de Mont, steeds in zicht. Het eigenlijke bezoek doen we morgen. Onderweg worden we verrast door een hevig onweer. Gelukkig kunnen we in een grote winkel schuilen. Na een half uurtje is alles overgewaaid en kunnen we droog onze camper bereiken. 't Is genoeg voor vandaag. Morgen beter ?
Woensdag 8 augustus - De Mont St. Michel : zo fascinerend, de rijke geschiedenis en de architectuur dragen bij tot de mysterieuze sfeer rond het eiland. Want sedert kort heeft de zee weer vrij spel rond het eiland. De omgeving werd totaal gerenoveerd om het eiland weer zijn oude glorie terug te geven. En het is bijzonder geslaagd. Zelfs met de fiets kom je er niet meer bij ! Je moet de wandeling maken over de brug tot aan de voet. Toch een stappertje van zo'n km en meer. Je kan ook de navette gebruiken, maar je kent ons hé. Aangekomen rond 10 uur is het al behoorlijk druk. Honderden zie je naar het eiland stappen. Het zal drummen geblazen zijn. Al bij al valt het nog mee, te meer daar de meesten de vele winkeltjes binnen duiken. Wij houden het vooral bij een wandeling door de smalle straatjes om via de vestingen een prachtig zicht te hebben op de baai en de omgeving. Het fototoestelletje van Annie heeft weer volop werk ! Toch goed voor een bezoekje van een drietal uurtjes. Nadien wat uitrusten in onze stoeltjes. Af en toe een wolkje maar het zonnetje geeft wel nog de verwachte zomerhitte. Mooi zo, als afsluiter. Morgen een stapje dichter naar huis : Etretat.
Donderdag 9 augustus - We eindigen in mineur. Regen, regen en nog eens regen. Het begon om 6 uur en houdt niet op. We rijden richting Etretat met de hoop op opklaringen. Helaas ! De hemelsluizen blijven open. We installeren ons op de camperparking en proberen toch een wandeling naar stad te maken. Niet erg aangenaam want op de zeedijk staat een stevige wind en al vlug moeten we de binnenstraatjes invluchten. We hebben amper de 2 mooie falaisen, zo kenmerkend voor Etretat en Normandië, kunnen bewonderen. 't Zal voor een andere keer zijn. Volgens de weerberichten : morgen identiek hetzelfde weer. Indien zo dan keren we morgen naar huis ipv zaterdag.
De resterende foto's zullen thuis opgeladen worden.
Foto's
Geen foto’s, geen foto’s........we willen da ook wel eens zien hoor da Touwenavontuur in de bomen! Hahahahahaha! We lezen volop mee met jullie avonturen, geniet er maar van! Dikke kussen aan beide van Jo, Veerle, Jana en Matthias.
BeantwoordenVerwijderen