Zondag 20 augustus- En route voor een afstand van 469 km naar Revel. Een wolkeloze hemel zal voor een aangename tocht zorgen. Nabij Limoges passeer ik Oradour-sur-glane. Een paar jaar geleden bezocht. Je wordt er stil en emotioneel van. Als je passeert moet je hier zeker een bezoek brengen. Een weinig later duik ik de vallei van de Dordogne in. Een prachtstreek. Met enige spijt moet ik die links laten liggen. Nabij Toulouse, richting Castres. De laatste 50 km. Rond halfdrie bereik ik Revel. Overnachten doe ik in de camping Le Moulin du Roy. Ik kan niet lang stilzitten en trek te voet naar het stadje. De pittoreske straatjes, de pastelkleurige huisjes, de overdekte markthal met zijn klokkentoren brengen je onmiddellijk in een zuiderse sfeer. Op het marktplein drink ik de plaatselijke wijn. Samen met de temperatuur ben ik onmiddellijk in de juiste stemming (of toch niet?). Rond 7 uur moet ik zorgen voor de innerlijke mens. Nadien nog wat siesten en genieten van de zomeravond.
Maandag 21 augustus - Weer een stralende dag. Rond 9 uur besluit ik de fiets van stal te halen en een tochtje te maken, vooraleer het te heet wordt. Ik volg de fietsroute naar Castres. Een verkeersarme weg langs oude dorpjes en de vele velden, waar de boeren haastig hun oogst binnenhalen. Het is af en toe, op de smalle wegjes, uitwijken voor de mastodonten van tractoren. Vlak blijft het niet en af en toe moet ik toch wel ferm op de tanden bijten. Zelfs elektrisch gaat het soms moeilijk. Hier en daar een pauze inlassen met een zicht op de Montagne Noire en de vele velden. Halverwege Castres besluit ik terug te keren. Het wordt immers snikheet en met die paar klimmertjes nog te doen... Rond halftwaalf terug. Een tochtje van 30 km. Meer dan genoeg voor mijn afgetobd lijf.
Toch nog doorgereden naar het marktplein voor een goeie pint en wat uit te blazen. In de namiddag platte rust (in de schaduw 34°). Zal bij valavond nog wel een wandelingske maken. Maar nu is het niet te doen.
Dinsdag 22 augustus - Rond halftien verlaat ik Revel (waar ten andere een monument staat voor de gesneuvelden van 14-18 in Diksmuide... raar toch dat die jonge mannen, zo ver van huis, daar hun leven hebben gelaten). Richting Castelnaudary, 20 km verder aan het bekendste kanaal van Frankrijk. Canal du Midi, verbindt de Atlantische Oceaan met de Middellandse Zee. Nu nog enkel in gebruik voor de pleziervaart. Ik ga de Montagne Noire over en kom onmiddellijk in Le Pays Cathare. In de verte zie ik de Pyreneeën glinsteren in de zon, gekroond door witte wolken boven de toppen. Rechts van mij een eerste burcht, boven op een heuvel. Ter bestemming aangekomen, bemerk ik dat de camperplaats volzet is. De plaats zelf is weinig aantrekkelijk en men staat er hutje mutje. Met dit weer wil ik toch graag buiten zitten... Een alternatief is de camping municipal de la Giraille, anderhalve km buiten het centrum. Plaats zat hier en zelfs goedkoper dan ginder. Ik ben vlug geïnstalleerd en wat denk je ? Kan het niet laten om te voet naar het centrum te trekken. Het is weer snikheet (rond de 30) maar er staat een zeer krachtige zuidelijke wind. Dus al bij al is het doenbaar. Onmiddellijk weet ik waarom het hier zo druk is... vanaf morgen beginnen de Cassoulet feesten. Dat is namelijk het gerecht bij uitstek hier. Witte bonen kan je hier met de macht kopen. Niet echt mijn ding, maar kom. Een eerste verkenning langs het Canal en daarna de stad ingetrokken. Vele gezellige pleintjes waar alles voor morgen in gereedheid wordt gebracht. Allé, 'k zal toch ook van die sfeer eens kunnen proeven. Spijtig dat ik het met niemand kan delen... misschien komt de tijd dat ik nog iemand kan gelukkig maken, wie weet. Oeps, 'k laat me weer gaan, sorry... Een wijntje op een typisch terrasje, de sfeer opsnuiven van dat relaxte zuiden en mijn dag kan niet meer stuk. Rond 3 uur terug naar de camper voor een siesta. Vanavond trek met de fiets naar het centrum en zal me eens een Cassoulet proeven. 'k Heb wat schrik van die witte bonen, je weet wal wat ik bedoel hé? 't Zal misschien nog meevallen, je weet nooit.
Woensdag 23 augustus - Vannacht een hevig onweer met natuurlijk bakken water. Deze morgen bewolkt maar nog steeds warm, 27°. Ik plan een rit langs het Canal du Midi. Toch mijn regenvestje meenemen. Je weet nooit. Prachtig kanaal met vele sluizen. Sommige in twee en drie stappen om de vele hoogteverschillen op te vangen. Om de km een sluis. Je kunt gaan denken. De bootjes liggen soms in file hun beurt af te wachten. En of het druk is. Ook de fietsers laten zich niet onbetuigd. Ondertussen is de zon er weer doorgekomen en is het weer snikheet. Gelukkig is het kanaal afgezoomd met platanen en kan je meestal in de schaduw rijden. Na 25 km keer ik terug. Naar de Middellandse Zee rijden lijkt me wat te ver. Om 3 uur terug thuis. Nog wat siesten in de schaduw. Vanavond om 8 uur ga ik naar de cassoulet feesten. Gans de binnenstad is al met betonblokken afgezet. Na Nice hebben de Fransen hun lesje geleerd. Het verslagje zal morgen volgen.
Donderdag 24 augustus - Zoals gisteren gemeld even een bezoekje gebracht aan de Cassoulet-feesten. Was vooral sportief getint. Een stratenloop met 480 deelnemers en verder 200 snelwandelaars (dit vooral was grappig om zien, zo onnatuurlijk stappen). De beveiliging was indrukwekkend : veel politie en gendarmes en vooral zwaarbewapend - en ze hielden wel degelijk controles. Gans de binnenstad met betonnen blokken afgezet. Met een auto kom je niet in. Ik vraag me af : wat bij brand ? De tenten waar cassoulet werd opgediend, zaten afgeladen vol. Om 21 uur zorgde een DJ voor de sfeer. Kortom het was aangenaam gezellig, al sloeg de eenzaamheid bij mij wel toe. Als je niemand hebt om tegen te praten... Ben om half tien naar huis vertrokken.
Vanmorgen, aanvankelijk bewolkt, maar rond 10 uur breekt de zon door. Het wordt weer 32°. Opnieuw de fiets op voor een tochtje langs het Canal, nu richting Toulouse. Even mooi, even romantisch. Pittoreske sluizenhuisjes. De sluizen, sommige zijn automatisch, worden vooral bediend door jobstudenten. En ze hebben het druk hoor. Ook weer veel fietsers, die gepakt en gezakt het hele traject affietsen. Ik fiets een 26 km ver om dan terug te keren. Weeral een 52 km in de kuiten. In stad nog een frisse pint drinken, wat cassoulet aankopen en terug naar de camper voor een siesta in de schaduw. Vanavond barsten de feesten hier in alle hevigheid los ! Zal opnieuw maar eens proberen in de sfeer te geraken... al vrees ik er voor.
Vrijdag 25 augustus - Gezellige drukte gisteren. Wat naar de optredens gekeken en om 10 uur huiswaarts gekeerd. De ambiance begon toen nog maar, kon me echter niet inleven... Vanmorgen eerst nog wat inkopen gedaan in de plaatselijke supermarkt en dan vertrokken naar Carcassonne (48 km). Camperplaats vol, camping vol. Dan maar uitgeweken naar een camping op een vijftal km van Carcassonne gelegen. Camping Das Pinhiers in Villemoustaussou (haast niet uit te spreken). Hier kan ik me op een mooi plaatsje installeren. Na de middag doe ik een zwemmertje in het verlaten zwembad. En daarna trek ik met de fiets naar het dorp voor een eerste kennismaking. Ook nog eens naar het canal du midi gefietst die hier op 2 km verder ligt. De eerstkomende dagen zal de fiets weer dikwijls aangesproken worden. Vanavond ga ik eens uit eten. In het plaatselijk restaurant van het dorp.
Zaterdag 26 augustus - Vandaag met de fiets naar La Cité van Carcassonne (de omwalde oude stad, net buiten het nieuwe centrum). Ik volg toch een redelijk stuk het Canal, maar moet dan wel door het drukke centrum. Reeds van ver vallen de middeleeuwse contouren op. Prachtig gerenoveerd en zeker een bezoek waard. Dat het er druk is, is geen verrassing. Restaurants en winkeltjes allerhande lossen elkaar af. De smalle straatjes en de vele gezellige terrasjes op de vele pleintjes bepalen de sfeer. Ook ik vlei me neer op een terrasje om een lokaal rood wijntje te proeven. Voor de wijnkenners : we zijn in de streek Corbières. Voel me weer wat eenzaam als ik al die koppeltjes zie, maar kom we moeten er door... Na zo'n drietal uurtjes slenteren, terug de fiets op naar de camping (in totaal toch weer zo'n 30 km getrapt). Nog even een bezoekje aan het zwembad en daarna zorgen voor het avondeten. En het weer ? Bewolkt met af en toe zon : 27°. Er staat nogal een stevige zuidenwind.
Zondag 27 augustus - Weer een zonnige dag vandaag. Het schommelt opnieuw rond de dertig graden. Ook de wind is van de partij. Dus draaglijk. Na het ontbijt even mijn huisje proper maken. Al een weekje weg, een dweiltje en wat stoffen is hoogst noodzakelijk. Het draait rond 10 uur wanneer ik de fiets opstap richting Canal du Midi. Voor jullie misschien eentonig, maar het is toch zo prachtig fietsen langs dat kanaal. En toch, een totaal ander landschap dan in Castelnaudary. Hier geen treurende zonnebloemen meer, maar rijpende druiventrossen in de velden langs het kanaal. Af en toe een plantage van olijfbomen. In Trèbes een koffie op een terras naast het kanaal. Ik rij verder langs de vele twee- en drietrapssluizen van het kanaal. Het versluizen van de vele zondagsvaarders in de huuirboten (vooral de firma Le Boat - gekend bij ons op de IJzer)) is altijd het bekijken waard. Die boten moeten nogal wat afzien. Na 25 km keer op mijn "wielen" terug richting camping. In Trèbes op hetzelfde terras nog een lekker glas witte wijn van de streek (Corbières-Minervois) en dan terug naar huis. Ik kom rond 4 uur thuis. Wat uitblazen, zwembroek aan en een kwartiertje zwemmen in het zwembad hier juist naast mij. Vanavond lekker buiten koken. Op het menu : gebakken patatjes met een eierkoek (gerookte hesp en tomaten). En daarna ? Wat siesten in de avondschemering.
Foto's zijn geüpdatet.
Maandag 28 augustus - Het wordt een snikhete dag vandaag. In de schaduw 35° en het is windstil. Eerst wat broodnodige boodschappen doen in de plaatselijke superette. Rond 10 uur trek ik erop uit voor een bezoek aan Carcassonne stad, aan de voet van de Cité. De middenstad, La Bastide genaamd, is best gezellig. Voor het merendeel verkeersvrij. Het is er aangenaam flaneren in de smalle winkelstraatjes met vele gezellige hoekjes en terrasjes. Op het centrale plein, onder toezicht van een monumentale, in Carrara marmer, fontein (Neptunus) en onder de schaduw gevende platanen, kan je uren zitten genieten van de Zuiderse sfeer. Een overjaarse straatmuzikant haalt het dito Franse muziekrepertoire boven, wat de sfeer nog doet toenemen. Gelukkig krijg ik op hetzelfde moment een sms-conversatie met vriendin Annie op mijn smartphone, zodat ook ik maximaal van die sfeer kan proeven. Na een paar wijntjes, met de fiets terug naar de camping (zo'n 8 km). Even een kwartiertje zwemmen en verder zalig nietsdoen.
Dinsdag 29 augustus - Weer hoogzomer vandaag. Minder dan gisteren maar toch : 32°. Een zacht briesje. Gelukkig! Opnieuw de fiets op voor mijn laatste tochtje langs het Canal du Midi. Nu stroomopwaarts. Opnieuw fantastisch fietsen, maar dat wisten jullie al. Ik val in herhaling. En toch heb ik ten volle genoten van mijn fietstochtjes langs dit legendarische kanaal. Ik niet alleen, zo te zien. Tientallen fietsers met pak en zak rijden het kanaal volledig af. Best een mooie trip. Ik volg een traject van ongeveer 25 km voor ik terugkeer. In één van de sluishuisjes, authentiek ingericht, kan ik een fris pintje slurpen. Hoog tijd. Terug in Villemous...., je weet wel, dat dorp met de niet uit te spreken naam, drink ik nog een pint en verpoos wat in de schaduw van de platanen. Hier spreek ik af om vanavond mijn voetjes onder tafel te schuiven. Dat was het dan, mijn verblijf in de omgeving van Carcassonne. Morgen trekken we verder... En Jana, de hoop niet opgeven hoor ! Maandag 2° keer, goede keer.
Woensdag 30 augustus - Vandaag richting Quillan. Een ritje van 61 km, het meest Zuidelijke puntje van mijn trip. Een totaal ander landschap. Ligt in de vallei van de Aude omringd door nogal wat bergen... een voorsmaakje voor de Pyreneeën. Ik installeer me op de camping municipal La Sapinette.
De grote massa is weggetrokken. Wat blijft zijn de grijze kopjes...Het loopt weer tegen de 30°. En toch zit er weer onweer in de lucht. Ik trek naar de stad. Vandaag ook de wekelijkse markt. Wat langs de kraampjes slenteren om tenslotte op het centrale plein te belanden met zicht op de Aude en een ruïne van een Katharenburcht. Ik hou het rustig vandaag. Een verdere verkenning met de nodige foto's zal voor morgen zijn. Ik hou het bij een terrasje en een glas wijn. Opmerkelijk, het wemelt hier van Engelse toeristen. In de namiddag mijn ligstoel uitgehaald en wat tukken in de schaduw. Af en toe een zwemmertje om wat af te koelen. Tjonge, nog nooit zo veel gezwommen als dit jaar !
Donderdag 31 augustus - Grijs en kil vanmorgen. Af en toe wat regen. Na het ontbijt eerst naar de Spar voor wat boodschappen. Rond halftwaalf noteer ik 22°. Op wat motregen na is het droog. Ideaal om een stappertje in de nabijgelegen bergen te doen. Ik volg de Sentier de Capio. Rustig klimmend met niet te veel bruuske stijgingen. Compleet op mijn lijf geschreven. De geuren van de pijnbomen, de tijm, de lavendel en zovele andere kruiden komen je zo tegemoet. Ik passeer het bergdorpje Ginoles. Ik stijg verder en kan uiteindelijk genieten van een prachtig uitzicht over de mooie omgeving. Ik kan me op een mooi plaatsje neer vleien om de invloeden van de omgeving op me te laten inwerken. Werkelijk mooi. Je verliest je in deze overweldigende natuur (oei, oei, wat een zin). Tot nu toe was het droog gebleven. Maar een fikse regenbui doet me besluiten om terug te keren. Om 3 uur terug in het dorp waar ik een Belgische Duvel drink. Niet goedkoop maar kom. Vanavond eigen potje koken. Kip met appelmoes.
Vrijdag 1 september - De meteo geeft beter weer vandaag. Als ik wil stappen, zal het vroeg moeten zijn. Met de rugzak en de wandelstok vertrek ik rond halftien. Eerste halte is de burchtruïne. Veel schiet er niet van over, maar kom 't geeft toch een idee. Vandaar trekt het wandelpad naar boven. Omzoomd met dwergeiken, sparren en mediterrane planten trekt het pad langzaam naar boven. Ik doe de drie wandelingen ineen, goed voor zo'n 11 km. Regelmatig even halt houden voor de panoramische vergezichten. Einddoel is Le pic de Bitraque op 675 hoogte. Misschien niet zo erg hoog maar de klim van de laatste 300 m is ontzettend zwaar en lastig. Wel blij als de top bereikt is. Gezien het klaar weer is heb ik een mooi vergezicht over de omgeving. Ik beklaag me de inspanning niet, alhoewel ik dergelijke klimpartij binnen een paar jaar niet meer zal kunnen doen. 'k Was doodop. Boven op de top, uitblazen, genieten en mediteren... Terug afzakken dan... gaat natuurlijk veel gemakkelijker. Ondertussen is de zon er doorgebroken en wordt het met de minuut warmer. Juist op tijd de beklimming gedaan. Om halfdrie terug thuis. Wat siesten nu, is wel nodig. Dan de fiets naar stad om een goeie te drinken en eens te kijken waar ik mijn maagje kan bevredigen, want die begint te knorren. Een mooie, leuke dag.
Zaterdag 2 september - Ik maak er vandaag een rustige dag van. Het klimmertje van gisteren zit duidelijk nog in mijn kuiten. 't Is weer zaterdag, kuisdag. Mijn huisje moet dringend gepoetst worden. Een karweitje dat toch gauw een uurtje in beslag neemt. Nadien een bezoekje aan de plaatselijke markt. Een aperitiefje rond de middag gaat er gerust in. Terug naar de camper om wat uit te rusten. 'k Weet niet wat er scheelt maar ik ben doodmoe. De inspanning van gisteren was er teveel aan. Na een paar uurtjes platte rust, terug naar stad voor een korte wandeling langs de Aude en mijn traditionele Duvel op het terras van Le Palace. Ze beginnen me hier al te kennen. Mijn laatste dag hier in Quillan. Morgen trek ik weer noordwaarts.
Zondag 3 september - Vertrek uit Quillan, richting Lagrasse. Alhoewel de rit slechts 63 km bedraagt, is ze panoramisch en avontuurlijk. 2 cols te beklimmen, met steile ravijnen aan de rechterzijde, haarspeldbochten, slingerende, smalle wegen. Hier voel ik me in mijn sas. Zulke wegen doe ik graag. De okerkleurige rotsen glinsteren in de zon, wat een mooi effect. Hier en daart zie ik rondcirkelende gieren. De spanwijdte van hun vleugels is enorm. Af en toe even stoppen om het mooie landschap en de vele vergezichten in me op te nemen. Als je nu nog niet verliefd bent op deze streek ...Ik passeer Chateau d'Arques. Geen ruïne, maar volledig gerestaureerd. Rond 11 uur arriveer ik in Lagrasse op de camping municipal Boucocers. Prijs : 9,50 euro ! Camping is boven op een falaise gelegen met een fantastisch zicht op de middeleeuwse stad. Een half uurtje later ben ik al op stap naar beneden. Blikvanger is de abdij. Eén van de grootste van Zuid-Frankrijk, met bezittingen die uitstrekten tot in Barcelona. Dateert uit de tijd van Karel de Grote. Een bezoekje dringt zich op. Daarna wat slenteren door de middeleeuwse smalle straat waar artisanale kunstenaars hun werken verkopen (lederwaren, glaswerk, keramiek, juwelen, schilderijen, zelfs zeep). Niet goedkoop dus. Rond 1 uur schuif ik aan voor mijn middagmaal. Opzettelijk geen groot ontbijt genomen deze morgen. Daarna de klim naar de camping en wat bekomen in mijn stoeltje. Weer mooi zomerweer vandaag.
Maandag 4 september - Heb mijn plannen lichtjes gewijzigd. Ik krijg het niet over mijn hart om op mijn terugreis de mooie Tarn te doorkruisen zonder daar een paar dagen te verblijven. Vandaar. Ik verlaat vandaag Katharenland richting Tarn. Mijn halte is Cordes-sur-Ciel op camping Moulin de Julien. Het dorp is gelegen boven op een heuveltop (vandaar sur ciel). Is middeleeuws en heeft vele bezienswaardigheden. In de omgeving kan men ook mooie wandelingen maken. Ik zal hier de resterende 4 nachten verblijven. In de rit naar hier (170km), heb ik weer mijn hartje opgehaald : 2 gorges en 3 cols onder de wielen gehad. Echt een pracht van een rit ! Na mijn installatie op de camping, met een uiterst vriendelijk onthaal, trek ik naar de benedenstad, een wandeling van anderhalve km (kan ook gemakkelijk met de fiets). Heb enkele boodschappen nodig. Was niet van plan hier te eten maar zie hier een menu staan voor 19 euro (eendenmaagjes voor entrée, schapencotelletjes voor hoofdplat en profiterolle voor dessert). Kan het niet aan mij laten voorbijgaan en schuif aan. Voor 25 euro was ik gediend (wijn,koffie en digestief inbegrepen). Daarna terug naar de camping. Een zwemmertje en wat zonnen. Alhoewel niet te lang in de zon, is weer 27°.
Dinsdag 5 september - Het zomerweer blijft aanhouden, al is het 's morgens redelijk fris:13°. Eens de zon boven de horizon, hop naar 28°. Vandaag een bezoekje aan Cordes-sur-ciel. Te voet naar de stad en dan beginnen aan een redelijke klim naar het centrum van de stad. De panden in de smalle straatjes zijn ook hier ingepalmd door kunstenaars van allerlei pluimage. Het is hier het paradijsje bij uitstek voor tekenaars en kunstschilders. Het licht, de tinten, de pastelkleuren spreken iedereen aan. Kortom iets voor jou Annie. Maar alles is toch wel redelijk duur. Boven op het dorpsplein een magnifiek zicht op de omgeving rondom. De beklimming waard ( je kan ook het treintje nemen naar boven, maar das voor de oude van dagen en tot dusver reken ik me daar niet toe).
Sommige gebouwen zijn mooi gerenoveerd en vooral de overdekte markthal is indrukwekkend. Na ongeveer 2 uurtjes slenteren, langs de remparts terug naar de benedenstad waar ik ne goeie stella drink ('t waren er eigenlijk 2). Rond 14 uur terug in de camping. Boekje lezen, zwemmertje doen en verder zal het koken worden. Een biefstukje met tomaten en een glas rosé (om in de mood te blijven). Vanavond als het wat afgekoeld is, misschien nog een lichte wandeling in de heuvels hier. We zullen zien. Ooh ja, goed nieuws, Jana is geslaagd voor rijexamen. Proficiat meid.
Woensdag 6 september - Om 7 uur begint het nogal hevig te regenen. Een serieuze vlaag. Alles grijs en grauw. Ook tamelijk fris 18°. Na het ontbijt dan wat mijn huisje op orde zetten. Rond 10 uur houdt het op. Ik trek er toch maar op uit. Ideaal voor een serieuze wandeling. Juist buiten de camping loopt de wandelroute "sentier du cause" (cause is een ander woord voor plateau). Goed voor 12 km. Langzaam stijgend langs goed begaanbare wegjes naar boven. Ben nog geen 20 minuten weg of de zon breekt er al weer door. 't Zal weer zweten worden ! Langs weerszijden van de paadjes liggen de appelen en de peren zo voor het rapen. Toch spijtig dat zoveel lekker fruit verloren gaat. Boven, formidabele vergezichten. Ik wandel tussen de wijngaarden en de uitgedroogde zonnebloemen. In sommige wijngaarden is de vendange (druivenpluk) begonnen. Ook de zonnebloemen worden binnengehaald. De wijn- en oliepersen zullen weer werk hebben! Halfweg beland ik in Souel. Zo'n rustig dorp waar je honderd jaar wordt. Toch eigenaardig hoeveel Engels hier gesproken wordt. De helft van die huizen zijn zeker opgekocht door Engelsen ? Iets wat ik in het Zuiden hier overal opmerk. En ze wonen hier hoor, want ze rijden met Franse nummerplaten. Rond 2 uur, na een nogal onverwachte zeer stevige klim bereik ik Cordes. Denk nog een goeie te drinken op mijn terras daar, maar 't is sluitingsdag 😕. Dan maar naar de camping en daar mijn dorst lessen. Nu het niet zo warm is (22°) wat zonnen, nog een zwemmertje en me nog proberen bezig te houden. Zal later nog eens naar het dorp fietsen. En nog een keertje goed nieuws : Matthias heeft ook zijn rijbewijs in the pocket. Twee wegpiraten erbij 😉 !
Donderdag 7 september - Oei,'t is weeral de laatste dag. Wat gaat het toch vlug. Het is vandaag grijs en grauw. En fris ook 18°. Ben dat niet meer gewoon. Het duurt tot 16.30 uur tot de zon doorbreekt en dan is het weer aangenaam. Geen zware inspanningen vandaag. Te voet naar Cordes om daar de stad langs de andere kant te beklimmen. Toch eigenaardig hoe de mensen hier leven en vooral leefden. Een stijging van de straatjes tot 11% is toch niet min. Ga maar eens naar de bakker om een broodje. Toch was het vroeger een noodzaak omdat de vervolgde Katharen hier in de 13° eeuw een veilig toevluchtsoord vonden. Zo konden ze de dodelijke inquisitie ontvluchten. Vele huizen zijn nu gerenoveerd en ik denk opgekocht door Engelsen. Op het hoogste terras van Cordes, drink ik een koffie. Maar 't is er koud. Ik ben nog niet weg en ben al aan het acclimatiseren. Terug naar beneden dan en "en passant" koop ik nog enkele geschenkjes bij enkele kunstenaars. Rond 13 uur nogmaals naar Bistro Cordais voor mijn laatste middagmaal hier. Ik kies weer traditioneel : foie gras met vijgen en een cassoulet. Ondertussen breekt de zon weer door en stijgt de temperatuur zienderogen. Kan dus nog wat profiteren en mijn thriller verder lezen in het zonnetje. Morgen zak ik weer af naar huis. Een rit van 500 km naar Neung-sur Beuvron. En 't Is hoog tijd, want de komende drie dagen geven ze hier veel regen. Probeer hier rond 8 uur te vertrekken.
Vrijdag 8 september - Vanmorgen stipt om 8 uur vertrokken. Een vermoeiende eerste 200 km, dwars door de Tarnregio en de Dordogne. Klimmen en dalen met vele slingerweggetjes. Prachtige streek. Volgend jaar nog eens herontdekken. Eens op de tolvrije A20 tot aan Vierzon, verloopt het natuurlijk veel gemakkelijker. Al is het natuurlijk veel eentoniger. Van Vierzon naar mijn slaapplaats Neung-sur-Beuvron. Camping La Varenne. Een bebloemd dorpje aan de oevers van de Beuvron in de Sologne streek. Morgen rechtstreeks naar Oostende. Nog eens goed voor 509 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten