Cap Frehel
"Bretagne wordt heen en weer geslingerd tussen Armor en Argoat, tussen de zee en het land. Er zijn overweldigende landschappen en grote klimaatverschillen. Geniet van de zuivere zeelucht waar je nieuw energie van krijgt. Ontdek de stranden, de kliffen, de heidevelden en de middeleeuwse stadjes. Laaf je aan de geschiedenis. Ontdek de Bretonse cultuur en identiteit die samen het karakter van de streek vormen." (bron : www.france.fr/nl/bretagne/article/bretagne )
Vrijdag 1 september - De zomer kwijnt stilletjes weg, de herfst loert om de hoek. Niet getreurd, ook september kan een mooie maand zijn. En de zomerdrukte is verdwenen. Campertje vol geladen en richting Bretagne, de smaragdkust. Rond 9 uur rijden we de oprit af om een eerste stop te houden in Le Crotoy aan de baai van de Somme. Een afstand van 200 km. Rond Duinkerke belanden we in een serieuze wolkbreuk. Snelheid matigen is de boodschap. Rond Calais klaart het op. Oef ! Niet aangenaam rijden zo. Na nog een paar "gezapige" buien bereiken we onze tussenstop. 't Is weer zoeken voor een degelijk plaatsje. We knabbelen twee belegde tonijnbroodjes en een half uurtje later zijn we reeds op stap voor onze traditionele wandeling in het gezellige Crotoy. 't Is hoog water en het water staat uitzonderlijk hoog. Waarschijnlijk springtij. 't Is er aangenaam druk en de temperatuur is nogal zwoel. Maar de regen blijft uit. De baai van de Somme : ons geliefd plekje.
Zaterdag 2 september - Half negen en we zijn reeds op weg richting Bretagne. Over de Pont de Normandie, via Caen en de Mont St.Michel naar Le Vivier Sur Mer. Afstand 403 km. Grotendeels snelweg. 't Is tamelijk druk en we belanden een drietal keer in een file. Rond drie uur bereiken we onze eerste overnachtingsplaats in Bretagne. Le Vivier is een klein vissersdorpje, pal gelegen aan de baai van de Mont St.Michel. Vooral oester- en mosselteelt. Nog geen half uurtje later hebben we onze wandelschoenen aangetrokken voor een verkenning van de baai. Een uitzonderlijk uitzicht, met aan de rechterzijde de monumentale Mont St.M. en aan de linkerzijde Cancale (onze volgende stop). We passeren een authentiek oester- en mosseltentje waar je deze heerlijke lekkernijen, vers uit de zee, kunt degusteren. Annie trakteert op een bordje oesters bij een fris glas wijn. Heerlijk, je proeft de versheid. Van de zee, recht op je bord. Kan niet verser. We zetten onze wandeling voort en krijgen niet genoeg van het betoverende landschap. Steeds wisselend van kleur door de voor de zon passerende wolken . Een mooie wandeling. Op onze terugweg nog even halt houden voor een overheerlijk vissoepje. We kunnen weer tegen een stootje. Nu is het laag water en de zee heeft zich kilometers ver teruggetrokken in de baai. Rond 9 uur is het hoog water. Zullen dan ook eens komen gluren.
Zondag 3 september - Eindelijk zomer ! Langs de kust rijden we naar Cancale. De oestersstad bij uitstek. Een luttele afstand van 15 km. Een half uurtje later zijn we al geïnstalleerd op de camperplaats torend boven de stad. Een lieflijk bospaadje leidt je in 5 minuutjes naar de stad. Eerst passeer je de "zoo fantastique". Mooie creaties met dieren. Uiteindelijk bereiken we de haven. 't Is zondag, mooi weer en druk. Mosselen en oesters zijn hier de hoofd ingrediënten. Typisch is de degustatie van de oesters met een glas wijn zittend op de kaaimuur. Eens de lekkernijen verorberd, worden de schelpen in zee gegooid. Een attractie op zich. Een wandeling op de pier, de zeedijk is een aanrader. 't Was oorspronkelijk hoog tij toen we aankwamen maar zienderogen zien we de baai leegtrekken. Dobberende bootjes komen op het droge te liggen wat een totaal ander uitzicht aan het landschap heeft. En 't gaat zeer vlug hoor ! 't Is snikheet en zwetend vangen we de terugweg aan. 't Is nu wel klimmen geblazen. Maar langzaam gaat ook. Annie's knie houdt goed stand. Toch een fameuze wandeling gemaakt vandaag. 's Avonds genieten we nog van uitzonderlijke zomeravond.
Maandag 4 september - Volgende halte is
St.Malo. Een ritje van 12 km. We overnachten op de prachtige camperplaats van Rothéneuf op 8 km van de ommuurde stad. Best om op tijd te komen want in de loop van de namiddag is alles volzet. En d'er kunnen er een pak staan hoor ! Eerst even een bezoekje brengen aan het piepklein strandje, maar oh zo sympa en fotogeniek. Dan naar het dorpspleintje voor een baguette bij de plaatselijke bakker en een aperitiefje in het lokale cafeetje. Dit alles onder een stralende zon met zomertemperaturen. Na het middagmaal, rond 2 uur, met bus 6, die hier juist voor de camping vertrekt, naar St. Malo. Een ritje van een half uurtje, grotendeels langs kustlijn en mooie villawijken. Eindhalte is juist voor St. Malo intra muros. Gemakkelijker kan niet. De stad van Surcouf, de kaper. De binnenstad met zijn robuuste gebouwen en smalle straatjes herinneren aan een voortvarend verleden. En natuurlijk de vele restaurantjes, exclusieve kledingzaken, creperies en winkels met lokale delicatessen spannen de hoofdkroon. 't Is tof kuieren hier, met af en toe een versnapering om wat uit te rusten. St. Malo, je moet het gezien hebben. Rond half zes terug naar de bushalte. En vanavond nog wat profiteren van een heerlijke nazomer.
Dinsdag 5 september - Een snikhete dag op komst. Na het ontbijt brengen we een bezoekje aan "
Les Roches Sculptés de Rothéneuf". Op een kleine km hier vandaan vind je de beelden uitgehouwen in de rotsen door een pater op het einde van de 19° eeuw. Mooie kunstwerkjes die de legenden van het verleden weergeven. De moeite waard om eens te bezoeken. De zon zomert in al haar glorie, zweten geblazen. Bij onze terugkeer houden we halt in het drukke plaatselijke cafeetje voor een verfrissende punt. Na de middag en de siësta terug de bus op naar St. Malo voor een wandeling op het strand, tussen de rotsen. Even pootje baden in het koele water en vervolgens trappen op voor een stappertje op de vestingen. Hier een mooi zicht op de omliggende forten en het eilandje waar de schrijver Chateaubriand begraven ligt. 't Is laag water en je kan het eilandje te voet bereiken. Nog een even een laatste groet aan het gezellige hart van St. Malo en dan de terugrit naar ons campertje. 't Is genoeg geweest voor vandaag. Nog wat nagenieten van de zomeravond bij een lekker glas wijn...
Woensdag 6 september - En de nazomer houdt aan ! Alvorens in te pakken voor de volgende bestemming Dinard, nog even onze strandstoeltjes onder de arm nemen om aan het strand wat afkoeling op te zoeken. Ondertussen slaan we de Bretoenen gade die van het opkomend getij gebruik maken om naar hun dobberende bootjes te roeien. Waarschijnlijk lokale hobby vissers. Rond 11 uur zakken we af naar onze camper. Een aperitiefje is welkom. Nadien laden we op ons gemak in en rond 13 uur richting
Dinard (16 km). We hebben gereserveerd (het zekere voor het onzekere) op
camping Port Blanc en krijgen een ruime plaats toegewezen. Ondertussen is het snikheet (32°) en na onze installatie, vlug verfrissing zoeken op het strand en enkele malen pootje baden. Het druk bezocht strandje ligt leuk gekneld tussen de rotspartijen. Ondertussen wijst de klok halfzes (de tijd gaat ontieglijk snel...). Een bezoekje aan de strandbad "Le Dôme" , een sympathiek terras met uitzonderlijk mooi uitzicht. Ondertussen is de zon achter dreigende onweerswolken verdwenen. En toch blijft het droog.
Donderdag 7 september - Reeds vroeg op want om 8u50 nemen we het gratis stadsbusje naar het centrum van Dinard. 't Is marktdag vandaag, maar die laten we deze keer voor wat het is. Afzakken naar de promenades. Een mondaine badplaats met riante "Belle epoque" villa's waarvan vele op de monumentenlijst staan. Eerst stappen we langs een leuk wandelpad, klevend aan de klif naar de Pointe Melouine waar we een zicht krijgen op de historische
villa "Les Roches Brunes". Daarna de andere zijde op naar de promenade "Clair de Lune". Kronkelend langs de haven, afgezoomd met mediterrane planten. Aan de overzijde de contouren van St.Malo. Een aangemeerd cruiseschip schittert in de zon. 's Middags vieren we onze huwelijksverjaardag met een etentje, natuurlijk met zicht op de baai en het strandje. Met buikje rond, om drie uur terug het busje op en vanaf nu rustig genieten van de ondertussen opnieuw omfloerste zon. 's Avonds toch nog 28 °
Vrijdag 8 september - Alvorens in te pakken, nog een kleine wandeling langs de kliffen en nog eens lekker pootje baden. Ondertussen een cliché, maar opnieuw zonnig en warm. Half twaalf en we verlaten Port Blanc richting
St Jacut de la mer. Een schiereilandje 18 km verder. Even halt houden bij de supermarkt om de ijskast te vullen. En dan richting
gemeentelijke camping La Manchette. Opnieuw een leuke plaats met een mooi uitzicht op de ondertussen leeggelopen baai tot kilometers ver. Een mooi fenomeen. Op verkenning naar het stadje. Het Bretoense karakter straalt er zo van uit ! Hier is het schiereilandje nog geen km breed. Je loopt zo in een mum van tijd van de ene naar de andere zijde. Saint Jacut, we zijn er onmiddellijk verliefd op.
Zaterdag 9 september - De heilige Jacut heeft ons hart gestolen. We passen ons reisschema aan en boeken nog twee bijkomende nachten. De weerberichten zijn nog gunstig tot dinsdag. Het authentiek plekje nodigt ons uit om met volle teugen van de laatste zomerdagen te genieten. 's Morgens een rustige wandeling naar "Le Bourg" voor een bezoekje aan de plaatselijke bakker. Nadien nestelen we ons op het dorpsplein voor een "terrasje". 't Is weer snikheet, 29° in de schaduw. 's Namiddags zoeken we afkoeling aan het water. De zee dringt langzaam de baai binnen die stilletjes aan vol loopt. Het uitzicht verandert volledig. Ook een buitenkansje voor de zwemmers. Ook wij profiteren van het lauwe water van "La Manche". Heerlijk. De tijd vliegt voorbij en in een oogwenk is het halfzes. Wat zijn we lui geweest vandaag ! Mag ook wel eens.
Zondag 10 september - Zwaar bewolkte dag vandaag. Toch nog 27 °. Rond 9 uur een serieuze bui op ons dak, maar na een uurtje breekt de zon er weer volop door. De wandelschoenen aangetrokken voor een strandwandeling langs de leeggelopen baai. Op het strand sprinten de krabbetjes voor onze voeten weg. We komen aan de pier van Jacut, klimmen de rotsen op en keren langs de lieflijke Bretoense villa's terug. Op het marktpleintje nog even halt houden voor een verfrissing. In de gauwte want café Rosalie sluit om één uur. Terug thuis een boterham met camembert en een bol cider( niet ons ding) . Nog een bui en rond 3 uur opnieuw snikheet. Terug op pad. We volgen de baai met haar slikken en schorren. Ook lamsoor (zwinneblomme) is hier alom tegenwoordig. We houden halt bij een oester kweker waar je zijn lekkernijen bij een drankje kunt proeven. Natuurlijk potdicht, 't is immers zondag. We keren op onze stappen terug, doen onze zwempakken aan en trekken naar het strand. Een zwemmertje doet deugd, zeker bij deze temperaturen. In de verte geroffel van een naderende onweer. We ontsnappen er aan maar het wordt merkelijk frisser. Meer de normale temperaturen nu.
Maandag 11 september - De zomer kwijnt weg. Vandaag slechts 20°. Zwaar bewolkt. Toch blijft het droog. Uitstekend weer om te stappen. Maar eerst de was en de plas en enkele inkopen. Rond 12 uur trekken we er op uit. Langs de door de zee geërodeerde rotsen naar de jachthaven. Deze strandwandeling doet deugd. Je draait een hoekje om en je hebt weer een ander uitzicht. Even uitblazen bij de jachthaven waar stilletjes aan het water weer de baai binnen stroomt. Langs de boot helling de klip opklimmen. Mijn schatje stelt haar knie danig op de proef. Hij moet en zal zijn werk naar behoren doen ! Toch weer een wandeling van een vijftal km. We vatten de terugweg aan via de GR34. Langs robuuste villa's en beboste paadjes. Uiteindelijk belanden we in het sympathieke centrum van Jacut waar een verfrissing welkom is. De zon is ondertussen weer op post en het voelt weer wat warmer aan. Een laat middagmaal (om 3 uur) en daarna nog een uurtje naar het strand. Het was aangenaam verblijven hier !
Dinsdag 12 september - Met spijt verlaten we Jacut. We rijden richting Frehel voor een bezoekje aan
Fort La Latte en de Cap. Langs smalle wegjes bereiken we de parking van het monument, waar de bezoekers reeds toestromen. Van de parking naar de burcht op de rots is het ongeveer een kwartiertje stappen. Afdalend... (dat belooft bij terugkeer). Een bezoekje is de moeite waard. Vooral de vergezichten vanaf de uitkijktorens zijn verbluffend. Annie geeft niet op en de menige trappen schrikken haar niet af. Een bijzonder bouwwerk op een rots, pal aan zee. Na het bezoek nu richting Cap Frehel, een boogscheut van hier. Daar aangekomen slechts een achttal plaatsen voor campers die natuurlijk volzet zijn. Andere mogelijkheden tot parkeren zijn er wegens hoogtebarelen niet. Spijtig, dan maar doorrijden naar Dinan met haar oude historische kern. Weinig overnachtingsmogelijkheden hier : een gemeentelijke camping en een camperplaats met 6 plaatsen. Daar aangekomen, opnieuw pech. Alles volzet! En dit halfweg september! We zijn genoodzaakt om opnieuw ons programma om te gooien. Dan maar richting kust, de baai van de Mont St. Michel, naar
Saint Benoit des Ondes. Een gezellig stadje. Oef ! Op de gemeentecamping is er nog plaats. Met leuke wandelpaden langs de baai. We zullen hier nog een drietal nachtjes verblijven. Rond 19 uur zoeken we de Creperie La Fleur de Sarrasin op waar Annie op een crêpe Forestière trakteert. En of het smaakt. Een dagje met veel gerij maar toch blij dat we weer gesetteld zijn.
Woensdag 13 september - Oei, wat zal het worden vandaag ? Donkere wolken beheersen de baai. We zijn van plan een fikse wandeling te maken langs het wandelpad aan de rand van de baai. Voor alle zekerheid regenmantels in de rugzak. En op pad. We zijn niet alleen. Velen genieten van de gezonde zeelucht en de mooie vergezichten met als merkpunt de Mont St. Michel in de verte. 't Is laag water en de oesterkwekers trekken met hun traktoren en platbodems naar hun oestervelden om hun kostbare goedje te oogsten. We passeren verschillende molens, nu omgebouwd en gerestaureerd tot knusse huisjes. Ook langs het wandelpad de specifieke plantengroei van de slikken en schorren, waaronder de uitgebloeide lamsoor. Moet kleurrijk zijn in de bloeitijd. Genietend van de omgeving bereiken we Hirel, zo'n 4,5 km verder. Op zoek naar wat te knabbelen en een drankje, vallen we binnen in een Creperietje waar we ons nogmaals laten verleiden tot een heerlijke boekweit pannenkoek met kaas en hesp. Bij het buitenkomen, worden we verwelkomd door een stralende zon... Met volle moed de terugweg op. 't Is drie uur als we ons kunnen neerploffen op het "terras" van onze camper. Meer eerst een smakelijk pateetje met een goeie pot koffie. Uitrusten nu en genieten van het zonnetje.
Donderdag 14 september - Een kille mist waait van over zee de baai binnen. Het duurt tot de middag voor de zon er doorgebrand is. En dan is het opnieuw heerlijk ! Onze laatste dag hier. We moeten maximaal profiteren. De wandelschoenen aangetrokken en opnieuw op pad, nu richting St. Méloir des Ondes. Natuurlijk weer langs het panoramisch kustpad, door slikken en schorren. Per toeval komen we
La ferme de Nielles tegen. Bekend voor zijn
"Huitres Dangaly". Oorspronkelijk van plan om een koffie te nuttigen, wat we ook doen, betreden we een uniek restaurant waar je zelf je "fruits de mer" kunt samenstellen. Ook warme, gegrilde visgerechten zijn te verkrijgen. En dit alles kun je degusteren op een terras te midden van een bedrijvige oesterkweker. Het spreekt vanzelf dat we aan dit uniek kader niet kunnen weerstaan en we laten ons verleiden tot een zeevruchtenschoteltje (langoustines, oesters, bigorneaus) als hapje bij het aperitief en nadien smullen aan gegrilde sardines met frietjes. De hoekjes worden gevuld met een Far Breton (een typisch Bretoens dessertje). Na zo'n tweetal uurtjes te hebben geprofiteerd, terug naar de camper voor wat platte rust. Rond 5 uur nog een pudderondje om het snel opkomende water gade te slaan. Van kilometers ver stroomt het water naar de rotsen toe. Steeds een schouwspel. 't Was een leuk verblijf hier in St. Benoit.
Vrijdag 15 september - De terugweg wordt aangevat. We kunnen het niet laten nogmaals halt te houden aan de voet (nou ja, 5 km ervan) van de Mont.St.Michel. De uitstekende camperparking (een voorbeeld !) ligt in Beauvoir, een dorpje aan de baai. Hangt ten andere toeristisch volledig af van de beroemde rots. Sedert de restauratie werken zijn er voor het autoverkeer veel veranderingen. De wagens worden op 2,5 km geparkeerd en je kan ofwel te voet of met de gratis navette naar de Mont. Wij hebben er dan al wandeling van 3 km opzitten voor we aan de pendelbus toekomen. En 't is heet, snikheet. Wat een drukte! Moet één van de meest bezochte monumenten van Frankrijk zijn. Het aanzicht blijft inderdaad steeds verrassend en wondermooi. We steken de poort binnen en je wordt onmiddellijk overweldigd, niet alleen door de vele bezoekers, maar door de middeleeuwse architectuur. We beperken ons tot een wandeling op de vestingen, met zicht op de baai en de kuststadjes die we de laatste veertien dagen bezocht hebben. Terug naar de camper waar we in tegenstelling tot ons verblijf in Bretagne te kampen krijgen met de vele agressieve muggen. Vooral Annie is het slachtoffer.
Zaterdag 16 september - We verlaten Bretagne en rijden naar Honfleur aan de Seine (186 km). De camperplaats aan de kade staat weer tjokvol. Achterin zijn nog een paar plaatsen. Erg aangenaam staan is het niet (hutjemutje is niet ons ding). Maar de oude stad maakt alles goed. Vooral de oude haven met haar bekende "bassin" is de trekpleister. Omzoomd door vele restaurantjes en gedomineerd door de "Lieutenance". Een fotogeniek geheel. Een wandeling door de smalle straatjes, met de zo typische Normandische huizen is een must. De kunstliefhebbers vinden hier tevens hun gading. We vullen de namiddag met wat geslenter en een drankje hier en een ijsje daar om tenslotte tegen het avonduur aan te komen op een aangenaam, rustig pleintje waar een charmezanger ons met leuke Franse chansons gezelschap houdt bij een smakelijk afscheidsdinertje. 't Is immers onze laatste dag in de douce France.
Zondag 17 september - Naar huis nu (396km) na een deugddoende vakantie. Bijzonder geslaagd door het fantastisch weertje en ... de prima conditie van de knie van Annie.
