Het was in het departement Aude dat in de 13de eeuw de sekte der Katharen een angstwekkend aantal aanhangers ging tellen. Zij kwamen massaal in opstand tegen de corruptie en de intriges binnen de Kerk. Rome keek dit niet met lede ogen aan: de toenmalige paus liet zonder scrupules toe dat in een meedogenloze kruistocht meer dan 20.000 burgers vermoord werden, weerloze slachtoffers, die zich wanhopig verschansten in onneembare burchten op heuvels en rotsen. Deze schuilplaatsen van 'jagers' en 'wild' vormen nu historische etappeplaatsen in 'le Pays Cathare', een prachtig stuk Zuid-Frankrijk, dat op velen een mystieke aantrekkingskracht blijft hebben.
Roadbook
Zondag 21 augustus - Rond 8.45 uur zijn we paraat voor het afbollen van onze eerste etappe. Halte in het ons gekende Ferté-Saint-Aubin in de Sologne. Een afstand van 512 km. 'Is zondag. Geen zwaar wegverkeer. Wat een luxe. Even voor Parijs is onze geplande route geblokkeerd wegens wegenwerken en door een ondermaatse aanduiding van de omleiding rijden we hopeloos verloren, omdat de tomtom ons steeds naar dezelfde route terugstuurt en we zo een paar keer een rondje draaien. Uiteindelijk vinden we toch de juiste weg en kunnen we weer zonder stress verder bollen. Op de Francilienne ook nog een paar keer de verkeerde afrit genomen. Kortom 't was een probleemritje. Rond 4 uur aangekomen. Tijd om uit te blazen en wat te luieren in onze stoeltjes. 't Is een lekker weertje. Profiteren !
Maandag 22 augustus - We worden wakker met licht gedruppel op ons dak. En inderdaad, een deugddoend vlaagje zorgt voor wat afkoeling. Rond halftien zijn we paraat voor de tweede etappe. Eerst naar Vierzon via een vlotte departemental om daar de gratis A20 op te rijden. Af en toe moeten de ruitenwissers hun werk doen, al probeert de zon er toch het beste van te maken. Alvorens Katharenland in te duiken toch nog even halt houden (na 319 km) in Donzenac. Een pittoresk Middeleeuws dorpje gelegen op 7 km van de A20. We parkeren ons op een uitstekende camperparking beneden aan de voet van het dorpje. De zon breekt volop door en we beslissen om onmiddellijk de klim naar boven te ondernemen. Een stevig klimmertje dat we toch in een kwartiertje kunnen bolwerken. Annie is opnieuw in vorm ! 'De inspanning is de moeite waard. Wat flaneren door de smalle straatjes waar eeuwenoude huizen in hun oorspronkelijke waardigheid zijn hersteld. Andere daarentegen wachten nog op een weldoener om opgeknapt te worden. Na twee uurtjes slenteren en een aperitiefje in het enige cafeetje (de rest zijn eettentjes) terug naar beneden om met een boek nog wat te genieten van een heerlijke zwoele avond. In ieder geval : Donzenac een uitstekende etappeplaats !
Dinsdag 23 augustus - Rond 10 uur terug de A20 op om 15 km later de binnenwegen te volgen dwars door de Dordogne naar Katharenland. Een afstand van 265 km naar Revel. We doorkruisen de zo typische zuiderse dorpjes met hun aparte sfeer. Op deze toeristische binnenwegjes haal je natuurlijk geen snelheid maar je wordt overvloedig beloond met prachtige panorama's. Af en toe een col beklimmen of een slingerende"gorge" in rijden. Een mooie rit. Tegen 3 uur bereiken we onze bestemming. Opnieuw een uitstekende camperplaats van de firma "Pas Etappes". We zoeken een schaduwrijk plaatsje uit. Want 't is weer snikheet !. We nestelen ons in de nabijheid van de 2 bomen. Even in de schaduw bekomen bij een glaasje rosé, om in de juiste sfeer te komen en een uurtje later zijn we op stap naar het centrum van Revel. Een klein half uurtje stappen en we staan op het centrale plein met haar eeuwenoude overdekte markt. Een blikvanger. Rondom de schaduwrijke galerijen met winkels en cafeetjes. We doen een toertje in het oude centrum en genieten op het marktplein van het plaatselijk biertje Saint Viktor. Rond 7 uur gaan we in Brasserie du Rosier lekkerbekken. We hebben het verdiend na 1000 km bollen. 't Is 9 uur als we ons campertje opzoeken en tot 10 uur blijven we nog lekker afkoelen en de sterren aan de wolkenloze hemel bewonderen.
Woensdag 24 augustus - Lang uitgeslapen vandaag. 't Was al 10 uur toen we ons ontbijt achter de kiezen hadden. Het belooft weer een snikhete dag te worden. We zullen het kalm houden vandaag. Een dagje luieren mag ook wel eens. Oorspronkelijk hadden we een tochtje naar de Lac de St. Ferréol gepland, maar na info bij het toerismebureau bleek dat er op de route een helling van 15% ligt. Gezien de hitte en de moeilijkheidsgraad laten we deze uitdaging maar aan ons voorbijgaan. We opteren om ons vandaag eens lekker bezig te houden met boekje en een puzzeltje. 't Is immers een pracht van een camperplaats met veel ruimte en schaduw alom. 't Zal ook deugd doen. Ernaast liggen een paar forellenvijvers. Een schouwspel van opspringende vissen die vlug een insect happen. 's Avonds komen dreigende wolken opdagen maar voorlopig blijft het bij dreigend. Wel veel wind. Gelukkig zorgt die voor wat afkoeling in ons huisje.
Donderdag 25 augustus - Uiteindelijk geen onweer gehad gisteren. Gelukkig maar, je weet immers nooit. Vanmorgen zwaar bewolkt en zwoel. Rond halftien verlaten we Revel richting Castelanaudary. We nemen de toeristische weg via Lac Saint- Ferréol en nemen een col over de "Les Monts Noirs". Een serieuze klim en toch passeren we enkele verwoede klimmers die de uitdaging met de fiets aangaan. Drie kwartier later bereiken we de camperplaats van Castelnaudary. Deze stad is gekend voor zijn Cassoulet en ligt aan de befaamde "Canal du Midi", Frankrijks meest gekende kanaal. Een half uurtje later zijn we reeds op stap voor een verkenning van het historisch centrum. Een wandeling van anderhalf uur. Af en toe wat verfrissend gedruppel, maar echt nat worden we niet ! Een mooie rondgang met vooral aandacht voor de kerk St. Michel, het kasteel van Catherine de Medici en natuurlijk het Canal du Midi, met de 4 sluizen die een hoogteverschil van 10 meter overbruggen. Ondertussen is het reeds 1 uur geworden . Tijd om terug te keren en een boterhammetje te verorberen. 's Namiddags een wandeling langs het kanaal en een bezoekje aan de winkel met regionale producten. En natuurlijk schaffen we ons een doos cassoulet aan. Wat had je gedacht.
Vrijdag 26 augustus - We verlaten Castelnaudary en zetten koers naar de volgende stop : Carcassonne( 40 km). De vestingsstad van Frankrijk bij uitstek. Na Parijs en de Mont St. Michel de meest bezochte plaats van Frankrijk. We nestelen ons op de camping La Cité, aan de voet van de vesting. Een ultra grote camping waar het zoeken is naar het nummer van je plaatsje. Na wat gesukkel vinden we ons stekje, gedeeltelijk in de schaduw. 't Is nodig want we overschrijden opnieuw de 30 graden. We zullen ons niet te ver wagen deze namiddag. Terwijl Annie een wasje en een plasje doet, doe ik een duik in het zwembad. Een welgekomen verkoeling. En verder .... genieten van de afkoeling tijdens een zwoele avond en een bezoekje aan de bar. Een koele "pression" gaat er altijd in.
Zaterdag 27 augustus - Vandaag staat een bezoekje aan "La Cité" op het programma. Vanuit de camping loopt een hemels paadje naar onze bestemming. Pal langs een bijriviertje van de Aude, met eeuwenoude platanen op de oever. Forellen van alle formaten vinden hun gading hier. Echt, een schilderachtig plaatje. En dan de beklimming naar de vesting. Het middeleeuws paadje met keien en stenen van alle formaten maken het niet gemakkelijk. Na 100 meter bereik je de imposante ingang. En je bent onmiddellijk ondergedompeld in de sfeer van weleer. Het is er druk maar 't gaat. Alvorens ons bezoek aan te vatten, even verpozen bij een koffie. 't Is een gezellig terrasje en Annie kan het niet laten om nog een glas wijn te trakteren. We hebben tenslotte de tijd. Verder is het flaneren in de smalle straatjes met de vele winkeltjes allerhande en vooral vele restaurantjes waar je, hoe eigenaardig ook, op een hele schappelijke prijs lekker kunt eten, wat we dan ook hebben gedaan. Een bezoekje aan de kerk met de wondermooie glasramen is eveneens een aanrader. Kortom : deze vestingsstad moet je hebben gezien.
Zondag 28 augustus - Weer een snikhete dag op komst ! Een wolkeloze hemel met opnieuw een brandende zon. In de loop van de dag wordt het 34°. Een beetje van het goede teveel. We nemen de fiets en trekken naar de benedenstad op zo'n 3 km van de camping. We nemen de 14de eeuwse brug over de Aude. Die staat bijlange niet droog. Hier krijg je een mooi zicht over La Cité op de heuvel, de benedenstad een beetje verder en de traag voortvloeiende Aude waar kinderen aan de oever wat verkoeling in het water zoeken. We stallen onze fietsen en trekken de Bastide (ommuurde middeleeuwse stad) binnen. Typisch zijn de rechtlijnige straten. 't Is zondag. De levendige sfeer ontbreekt. Alle winkels en boetiekjes zijn gesloten. Buiten een paar toeristen tref je er bijna geen kat aan. Toch wat sfeer op het centrale plein met zijn vele eettentjes en terrasjes gedomineerd door een witmarmeren fontein, Neptunus voorstellend. We stillen onze honger met een slaatje en na een uurtje verpozen doen we verder met onze stadswandeling. We bereiken het Canal du midi en zijn getuigen van het versassen van een plezierbootje. Verder terug langs de grote allée waar we gelukkig kunnen gebruik maken van de schaduw gevende platanen. Terug de fiets op naar de camping om zo vlug mogelijk een duik te nemen in het verkoelende zwembad. Toch een leuke dag gehad. Morgen belooft het koeler te zijn.
Maandag 29 augustus - En inderdaad, merkelijk koeler vandaag. Een 27° met een lekker windje. Onze laatste dag hier in Carcassonne. Nog maar eens voor de laatste keer naar de Cité. Dit keer met de fiets naar de Porte de Narbonne. Een mooie klim maar elektrisch gaat het wonderwel. Daar parkeren we ons "gerief". Door de monumentale poort komen we opnieuw binnen de vesting. We doen rustig onze rondgang. Brengen een bezoekje aan een kunstgalerijtje en kunnen het niet laten om een uniek schilderijtje/glaswerk aan te schaffen. Een eigenaardige en wondermooie techniek. 't Zal een mooie herinnering blijven aan Carcassonne. Later op de middag een lekker etentje met daarbij horende frisse rosé op een schaduwrijke patio van een brasserie en de honger is weer gestild voor een aantal uurtjes. Rond 3 uur terug met de fiets naar beneden. Nogmaals profiteren van een verfrissend zwemmertje. Merkelijk minder volk op de camping, gezinnen met kinderen trekken weg... de grijze kopjes doen hun intrede. Morgen trekken we verder.
Dinsdag 30 augustus - We trekken richting Limoux, gekend voor zijn Blanquette de Limoux, een schuimwijn. We hadden het beter niet gedaan! Een dagje om vlug te vergeten ! Gezien de festiviteiten aldaar is de camperparking gesloten en wijken we uit naar de gemeentelijke camping. Daar ontvangen ze geen camping-cars ! Terug door de stad met haar smalle straatjes. De hoogte van een brug over de Aude wordt door mij onderschat (niet volgens Annie) en met de luifel raak ik de zijwand waardoor die openbreekt en uitrolt. Je kunt gaan denken op een drukke weg, midden in de stad. Oorspronkelijk regelde Annie het verkeer, terwijl ik assistentie opbelde. Daarna kregen we toch de hulp van 2 vriendelijke agenten. Het duurt 4 uur alvorens er assistentie opduikt om de luifel met enige moeite op te rollen. We hadden veel bekijks, sommigen dachten dat er speciale animatie was ! Dan maar naar onze volgende stop Quillan, letterlijk aan de voet van de Pyreneeën, op een boogscheut van Perpignan. 't Is rond de vieren als we aan de gemeentelijke camping arriveren. We laten de camperparking links liggen, vermits er daar geen schaduw is. En zonder luifel moeten we toch wat schaduw opzoeken, want 't is opnieuw 32°. Voor vandaag houden we het bekeken. Wat uitblazen van de opgedane emoties, een duik in het zwembad en verder wat schuilen in de luwte van een dennenboom.
Woensdag 31 augustus - Vandaag nemen we opnieuw de draad op ! 't Is bewolkt, 24°. 't Is marktdag vandaag en met de fiets zakken we af naar het centrum van het dorp 't Is er gezellig druk... een typische zuiderse markt. We slaan verse groenten en fruit in, kopen nog wat prulletjes ... slurpen een koffie en rond de middag terug aan de camper. We genieten van een typisch eenvoudig middagmaal : kaas met een baquette en glas rode wijn.... In de verte rommelt het. Gaan we onweer krijgen ? Ja, inderdaad wat gedonder en een tweetal uurtjes flinke regenbuien. Rond vijven houdt het op en we trekken met de fiets naar het centrum om daar een kleine wandeling te maken. Dwars door de hoofdstraatjes over de brug 11°eeuw naar de ruïne van het kasteel, waar je een mooi panorama aantreft van het stadje aan de snel vliedende Aude. Is hier tamelijk wild. Hier wordt ten andere ook veel aan rafting gedaan. Op een paar uurtjes regen na toch weer een mooie dag gehad. En een aangename temperatuur van 27°.
Donderdag 1 september - Fini les vacances ... ook hier eerste schooldag. Opnieuw wordt het een warme dag. Rond de middag wordt de 30° opnieuw ruim overschreden. En toch wagen we ons 's morgens aan een kleine bergwandeling van anderhalf uur. In de schaduw van dwergeiken klimmen we de heuvel op. Opnieuw unieke vergezichten over het omliggend massief. Een kleine, pittige wandeling. Juist genoeg om ons wat later op het terras van La Palace, met zicht op de Aude, neer te ploffen en ons te goed te doen aan een smakelijke pastis. Nergens zo lekker als hier in het Zuiden. Rond 1 uur terug naar de camper voor onze verse baquette. En dan platte rust. 'Tot vier uur is het te warm voor enige activiteit. En dan een plons in het zwembad. Wat kan het deugd doen! Daarna terug naar 't stad voor een coupe Vacherin. Mmm smullen maar. In het terug gaan schaft Annie zich nog een praktisch droogrekje aan. Juist groot genoeg voor de camper. Vanavond nog een bbq-tje en dan al inpakken voor morgen. Quillan : een knus stadje.
Vrijdag 2 september - Onmiddellijk na het verlaten van Quillan nemen we gorges de la Pierre-Lys. Een majestueuze canyon door de Aude in de kalksteen uitgehouwen. Deze kloof is 2 km lang, 20 meter breed en heeft kliffen van 300 m hoogte. Daarna een colletje van 534 m om via de grote wijnvelden van de AOC Corbières na Maury het chateau de Quéribus te bewonderen. 't Is precies een vingerhoedje boven op de top van de berg. Een stoppertje voor een paar foto's. Uiteindelijk bereiken we de camperplaats van Duilhac-sous-Peyrepertuse. Eerst een een bezoekje aan het kleine stadje waar je naast een klein epicerie winkeltje ook een restaurantje aantreft. En toch een uitstekende camperplaats met de nodige voorzieningen ! Na het boterhammetje beginnen we aan de beklimming. De ruïnes van het kasteel Peyrepertuse(oorspronkelijk even groot als Carcassonne) liggen immers eveneens boven op de bergkam. Een beklimming, zeer steil. Eigenlijk niet meer voor onze leeftijd. Maar we waren er nu aan begonnen en konden niet meer terug. De afdaling langs dezelfde weg is des te moeilijker. Aan de voet van het kasteel gekomen, ontbrak het ons de moed om die nog te bezoeken. Een bezoek is trouwens ook niet van de poes omdat er ook veel klimwerk op het programma staat. Dan maar enkele foto's genomen en de terugweg aangevat via de weg deze keer. Hadden we het geweten dat de route met de camper goed te doen was, dan hadden we toch van deze manier gebruik gemaakt. Niettemin zijn we toch tevreden van onze prestatie. 's Nachts een kort maar krachtig onweer.
Zaterdag 3 september - Rond 9 uur beginnen we aan de rit naar Lézignan-Cobières. Een tocht van 62 km via uiterst smalle weggetjes. Een prachtige toeristische weg via slapende bergdorpjes. We passeren nog een paar ruïnes van Katharen kastelen, telkens oninneembaar gelegen op rotsige bergtoppen. Na 2 uurtjes slingerend rijden bereiken we La Pinéde, een municipal. Met acsi kaart een aantrekkelijk prijsje. Ons middagmaal bestaat uit enkele lekkere pannenkoeken. Wat platte rust en daarna een bezoekje aan het wijnstadje. 't Spreekt vanzelf dat we al een rosé wijntje van de streek proeven. Nog wat mondvoorraad aanschaffen en de dag zit er weeral op.
Zondag 4 september - Vandaag was- en plasdag. Na 14 dagen heeft alles zowat een opfrisbeurt nodig. Vandaar. En 't Is rap middag als je bezig bent. Een aperitiefje op ons gemak. De rest van de pannenkoeken van gisteren worden soldaat gemaakt en verder ons wat bezig houden met lezen en puzzelen. De zon schijnt, maar af en toe komen dreigende wolken overwaaien. En toch houden we het droog. De was wordt opgeplooid en we kunnen weer voort voor een aantal dagen. 't Is aangenaam vertoeven hier.
Maandag 5 september - Uiterst lang geslapen vandaag. 't Is waarschijnlijk de vermoeidheid en de warmte die ons parten speelt. Te voet naar de supermarkt op een boogscheut hier vandaan. De frigo geraakt stilletjes aan leeg en is hoogstnodig opgevuld. En ondertussen zijn we ruimschoots noen gepasseerd. Na de siesta, rond drie uur, terug naar de stad. Eerst een apotheek binnengestapt voor een product tegen de muggen. Want Annie weet er weer deftig van. En jeuken dat het doet. Daarna een wandeling door het fraaie stadspark, het gerenoveerde marktplein en de promenade met de eeuwenoude platanen Men doet een poging om de stad wat op te frissen, maar de smalle straatjes met armtierige woningen geven allerminst een vrolijk aanblik. Op een terras, in de schaduw van die platanen drinken we een koele pint. 't Loopt immers weer tegen de 30°. Al zorgt een stevige wind voor wat afkoeling. Morgen zetten we de trip verder. Op naar Béziers.
Dinsdag 6 september -Gisteren rats onze huwelijksverjaardag vergeten ! Shame ! 't Is Christine die er ons attent op maakt. Rond halfelf arriveren we op de splinternieuwe camperplaats van Béziers. Op 2 km van het historisch centrum. We plannen eerst een bezoek aan de stad met haar bewogen geschiedenis; In 1209 werd ze door de katholieke kruisvaarders ingenomen en op last van de paus werden alle katharen uitgemoord. Daarna werd de stad in brand gestoken. Het heeft eeuwen geduurd alvorens de stad opnieuw in al zijn grandeur werd opgebouwd. Een stadsbezoek met een Nederlandstalig plannetje is werkelijk de moeite waard. De wandeling van 9 km leidt je langs alle mooie hoekjes en pleintjes van de stad. Maar eerst de honger gestild. Annie een roodbaarsfilet en ik een ferme portie mosselen, onder de platanen van de Allée. Heerlijke Zuiderse sfeer. De smalle straatjes met exquise kledingwinkels, een park van 5 ha, dansende fonteinen, maar vooral de imposante kathedraal die prominent over de stad torent. Waar je ook kan genieten van het mooie uitzicht over de Orb en de omliggende dorpjes. En of Annie's cameraatje weer heeft geflitst ! 't Was 6 uur toen we weer op de camperplaats arriveerden. We gooiden ons in onze stoeltjes en rustten uit tot laat in de avond. 't Was weer zwoel en heet.
Woensdag 7 september - Vandaag met de wandelstokken langs het "Canal du Midi" naar de "9 écluzes de Fonseranes". Een stappertje van 2,5 km. We bereiken eerst de 2 sluisjes van Béziers en komen dan aan de aquaduct die dwars boven de Orb loopt. Een mooi kunstwerk. Anderhalve km verder komen we aan de sluizen. Een voor die tijd een uitzonderlijk meesterwerk. Een hoogteverschil van 21,50 m wordt met 9 sluizen overwonnen. Een trapje van sluizen. Mooi om zien, zeker wanneer er een tal jachtjes worden versast. Een unicum. Boven kan je van een mooi uitzicht genieten en op het terras iets fris drinken terwijl je de werkzaamheden aan de sluizen kan gadeslaan. Langs dezelfde weg terug. Het is weer drukkend heet. 't Is 3 uur als we bezweet aan onze camper komen. Gelukkig is de zon achter de wolken verdwenen. Maar het blijft zwoel en klam. Even een sandwichke verorberen en dan platte rust ...
Donderdag 8 september - We rijden verder naar Cap d'Agde. Een ritje van 28 km, grotendeels lopend naast het Canal du Midi. We zijn echter niet voor het geluk geboren. Aangekomen aan de geplande camping : "complet". Dan maar verder rijden. Volgende camping : "complet". Op de derde camping hebben we prijs. Gelukkig maar, we begonnen al te wanhopen. Het is niet de grote luxe, maar we hebben alles wat we nodig hebben. Een uiterst vriendelijk ontvangst, een lekker zwembad, een barretje en proper sanitair. Ons hoor je niet klagen. We pakken alles uit... Annie maakt een smakelijke koude schotel en wij zijn weer goed gestart. Na de siesta, want 't is weer verduiveld heet, eerst een duik in het koele zwembad. We zwemmen enkele streepjes en na deze gezonde oefening trekken we te voet naar het strand. Een wandeling van ongeveer een anderhalve km. Voor het eerst dit jaar zien we opnieuw de Middellandse Zee. Een mooi zandstrand en een verkoelend windje. Aangenaam vertoeven hier. In de strandbar Playa proeven we een plaatselijk biertje. En 't Is nog niet slecht ook ! Ondertussen is het vijf uur geworden. Terug naar camping "les roches d'Agde". 's Avonds trakteert Annie nog op een Pina Colada. Kwestie van in de gewenste sfeer te komen.
Vrijdag 9 september - Cap d'Agde is tamelijk fietsvriendelijk. Waar het mogelijk is zijn voorbeeldige fietspaden aangelegd. Een fiets is hier wel nodig, want wil je van West naar Oost van de stad fietsen dan lig je al aan 14 km. We gaan ook op verkenning. Eens de zee bereikt, kom je op een "duinenweg" die je kronkelend langs de diverse strandjes brengt. We houden halt in Rochelonque. Een gezellig plaatsje met natuurlijk vele terrasjes en winkeltjes. 't Is volop "soldes". Het seizoen is voorbij en de stocks moeten op. Hier en daar zijn er wel batjes te doen. Als je de juiste maat vindt natuurlijk. Annie kan niet aan de verleiding weerstaan... al is het aan de volle pot... weeral pech. We drinken een roséetje (we gooien het in de rosé dit jaar). Een beetje later kunnen we niet weerstaan aan de kruidige geuren van paella, Lekkerbekkend schuiven we onze voetjes onder tafel. En of het smaakt ! Met een bol buikje terug de fiets op naar de immense jachthaven van Cap D'Agde. Ook hier een aangename drukte. Een leuke promenade langs de dobberende bootjes. Het geheel doet nogal mondain aan. En toch word je overal even vriendelijk en hartelijk ontvangen. Nog een biertje voor mij en een Perrier voor Annie en we kunnen de terugweg aanvatten. Een mooi toertje gedaan. 't Bevalt ons wel hier. En vandaag was het aangenaam warm. Rond de 25°.
Zaterdag 10 september - Beetje lang uitgeslapen vandaag. 't Is al halftwaalf als we de fiets opstappen richting Le Grau d'Agde, een deelgemeente van Agde. Een vissersstadje gelegen aan de monding van de Hérault. Ook hier weer een aangename na-zomerse drukte. Op het marktpleintje gaat de wekelijkse markt door. Altijd prettig om tussen de kraampjes te flaneren. Via de kade van de Hérault met zijn talloze winkeltjes en restaurantjes bereiken we al wandelend de brede promenade. Gezien het aangenaam warm is, is het strand redelijk bevolkt. We vleien ons neer op een terras met zicht op strand en de baders. Dat hoort er onvermijdelijk bij, is het niet? Rond 2 uur trakteert Annie, aan de boorden van de Hérault, een etentje. Je kan hier overal aan een redelijk prijsje een lekker hapje eten. Waarom zou je het laten? Bij ons kost het bijna dubbel zo duur ! Daarna nog wat wandelen in het aantrekkelijk stadje en dan terug de fiets op richting camping. Daar ons dagelijks zwemkwartiertje. Is altijd verkwikkend. De dag zit er weeral op.
Zondag 11 september - Rond halftien zijn we reeds op pad naar de haven van Cap d'Agde. Daar gaat dit weekend een grote braderie door. Toch een fietstochtje van een zestal km voor we ons doel bereiken. 't Is de moeite ! Wat een braderie. Toch een paar kilometers lang. Het ene kraam naast het andere met kortingen tot 50% op alle zomerkledij. Probleem is, zoals eerder gemeld, je juiste maat te vinden. De gangbare maatjes zijn natuurlijk het vlugst weg. Toch een mooi polootje voor mij op de kop kunnen tikken. Van al dat geslenter krijg je honger en ons oog valt op gegrilde sardines ( a volonté) met frietjes voor slechts 14 euro. Daar kun je toch niet aan voorbijgaan en we palmen vlug een tafeltje in. Om je vingers af te likken. En wat een gevuld bord. 't Is absoluut niet nodig om er nog bij te vragen. Daarna wandelen we de kades af, waar prijzige bootjes liggen te dobberen. We verlaten de drukte van de haven en fietsen terug. In Rochelonque houden we nog halt voor een koffie. Op een pleintje speelt een orkestje sfeervolle deuntjes. Enkele danslustigen strekken er hun beentjes. 't Is er zo amusant dat we hier ook een uurtje van de sfeer genieten. Om zes uur arriveren we thuis. Vlug de zwembroek aan voor onze dagelijkse zwembeurt.
Maandag 12 september - Vandaag zwaar bewolkt en regenachtig. Toch is het 25°. Nogal wat lang uitgeslapen en na het uitvoeren van alle dagelijkse klusjes en een bezoekje aan de supermarkt om de lege ijskast te vullen, lopen we al vlug tegen 12 uur aan. We springen de fiets op en rijden naar het gezellige plekje Rochelongue voor ons aperitiefje. Een verse sangria gaat vlotjes binnen. Op een gezapig tempo terug naar de camper. Een bbq staat op het programma. De zon speelt nog altijd verstoppertje achter de zware wolken, maar toch blijft het droog. Na het smullen wat siesten ... In de late namiddag de fiets op naar de oude stad van Agde, die op een paar km verder landinwaarts ligt. Even wat zoeken en je kan je verdwalen in de smalle straatjes met oude statige gebouwen. Hier en daar een kunstgalerijtje. We ontdekken een uiterst gezellig café-restaurant. Een Italiaans biertje is hier welkom. Even verder komen we aan de boorden van de Hérault. Een sierlijke kade waar restaurantjes op het water de sfeer bepalen. Het oude Agde, niet mis !
Dinsdag 13 september - Opnieuw zwaar bewolkt. Tamelijk veel wind ook. Maar een zwoele temperatuur van zowat 26°. We trekken er met de fiets op uit maar voorzien ons toch van regenkledij. Langs zeezijde terug naar het sympathieke vissersdorpje Grau d' Agde. De fietsen worden veilig gestald en vandaar een wandeling langs de zeedijk, de kade en het marktje waar iedere dag tot eind september de marktkramers hun waren aanbieden. De grote drukte is totaal verdwenen. 't Is nu de tijd van de grijze kopjes... Die zijn, wij incluis, in grote getale aanwezig. Een kalmere sfeer, maar niet minder aangenaam hoor ! Nadien terug de fiets op om langs de oever van de Hérault naar de oude stad Agde te fietsen. Toch een eindje fietsen... Op de Place Marine in café Capitaine smullen we van een steak tonijn met aangepast sausje. Hier moet je immers verse tonijn proeven. Zooo lekker. Een uurtje later langs dezelfde schilderachtige weg terug. Nog een koffie met zicht op zee om af te sluiten en dan richting camper. De regen is op een paar druppels na, uitgebleven.
Woensdag 14 september - Vannacht een flinke regenbui gehad. 's Morgens weer zwaar bewolkt en zwoel. Bij de minste activiteit voelt het zweterig en klam aan. Onze laatste dag hier in Cap d'Agde. De fiets op richting stadscentrum. Een wandeling langs de verschillende kades met op sommige plaatsen indrukwekkende jachten. In een lounge bar, settelen we ons in de gemakkelijke zetels voor een verfrissend drankje. Heerlijk toch om midden september nog zo van het goede weer te kunnen genieten. Even later willen we voor de laatste keer nog een authentieke paella smaken. Viel dat tegen zeg ! Niet gaar gebakken kip, onverse scampi's, smaakloze rijst. Een echte domper op wat een mooi afscheid had moeten zijn. Dan maar ontgoocheld terug naar "les roches d'Agde". Even uitrusten om rond halfvijf nog eens een wandeling op de dijk van Grau d'Agde te maken. De zee is onstuimig, maar dat doet niets af aan het lekker strandweertje, al blijft het bewolkt.
Donderdag 15 september - Annie heeft vannacht weer erg veel last gehad van de muggen. Het zwoele, vochtige weer heeft de vermaledijde beestjes uiterst agressief gemaakt. We hebben al alles geprobeerd. Doch geen enkel zalfje of spraytje helpt. Hoog tijd om de regio te verlaten. Onze reisplanning is enigszins gewijzigd. We vatten de terugreis in 4 etappes aan. Onze eerste stop is de camperparking van La Canourgue. Een mooi stadje bijgenaamd "het Venetië van de Lozère". Ligt op 2 km van de A75, Deze autostrade is volgens mij één van de meest aantrekkelijkste van Frankrijk. De wondermooie landschappen schuiven zo aan je voorbij. Ook de viaduct van Millau is altijd een stoppertje waard. Rond 1 uur komen we aan in La Canourgue. Even een baguette knabbelen en omstreeks halfvier brengen we een bezoekje aan het sympathieke stadje. Het gerestaureerde middeleeuwse centrum kan ons ten zeerste bekoren. Waterloopjes zijn alomtegenwoordig en stromen onder de huizen door. Een schilderachtig toneel. Ook de "tour d'horloge" is een blikvanger. Echt de moeite om als tussenstop in te lassen. Na het bezoekje even uitrusten op een terrasje om rond zevenen een pizza te knabbelen. Geen goesting om eten te maken. De zuiderse warmte is verdwenen maar 't is en blijft aangenaam. Hopelijk vannacht normale temperaturen in ons campertje.
Vrijdag 16 september - Op naar Moulins. Afstand 276 km. We vervolgen onze weg via de A75 tot aan Clermont-Ferrand. 't Weertje valt best mee. Af en toe zwaar bewolkt, maar 't blijft droog en de zon doet haar best. De top van de Puy-de-Dôme kunnen we niet zien. Die ligt in de wolken. Via binnenwegen bereiken we rond 13 uur de camperparking van Moulins. Ligt aan de oever van l'Allier. Het aanliggend park is totaal vernieuwd. Een aangename verrassing, want ben hier in het verleden al meermaals geweest. Rond vier uur trekken we de bruine zandstenen brug over naar het centrum van Moulins. Een winkelstad waar oud en nieuw mooi in elkaar vloeien. Een aantrekkelijke wandeling door het historisch centrum met haar "tour d' horloge", haar kathedraal en imposante kerk op paar honderd meter van elkaar. Charmante pleintjes wisselen elkaar af. Op het pleintje aan het kasteel van de Ducs drinken we een glaasje wijn op de tonen van een jazz-orkestje. Een mooie tussenstop. De camperparking is het ondertussen praktisch volgelopen (90 plaatsen).
Zaterdag 17 september - Oei, we moeten het weer gewoon worden. Tamelijk koud bij het opstaan deze morgen. 12°, dat is 15° minder dan enkele dagen geleden. Rond 9 uur ronkt Laika's motor opnieuw voor een ritje van 146 km naar Briare aan de boorden van de Loire. Halftwaalf en we rijden de camperparking op. Ruime plaatsen, rats aan de Loire. Na de boterhammetjes trekken we de wandelschoenen aan richting het dorpscentrum. Naast de Loire, vele kanaaltjes met bebloemde brugjes. Ook een druk bezocht jachthaventje. Even verder naar het gezellige kerkplein. Een bezoekje aan de kerk, gekend voor zijn mozaïken vloeren en glasramen. Een niet te missen bezienswaardigheid is de Pont Canal. Het kanaal loopt in een stalen constructie over de Loire. Een kunstwerk van de jaren 1800 en is 660 meter lang. De moeite waard om er een wandeling over te maken. Lokt natuurlijk veel volk. Rond vijven terug bij de camper. Weer een mooi dagje gehad. Een mooie tussenstop. Er kan hier naar hartenlust gefietst en gewandeld worden.
Zondag 18 september - Om 9 uur laten we de Loire achter ons liggen en rijden verder Noordwaarts naar onze laatste stop Montdidier op 265 km. We passeren vlotjes en Parijs. Maar de laatste 40 km worden we door wegenwerken opnieuw de mist ingestuurd. Op tomtom kan je dan niet veel rekenen vermits die je steeds naar de afgesloten weg terugstuurt. Uiteindelijk bereiken we via smalle wegjes en piepkleine dorpjes onze bestemming : camping Le Pré Fleuri in Montdidier. 't Is een eenvoudige camping, goed voor een overnachting (tussen Parijs en Lille, langs de A1 zijn er praktisch geen camperplaatsen). Even op verkenning naar het centrum, om de beentjes te strekken. Een klimmertje want Montdidier ligt op een heuvel. Verloren moeite, 't Is zondag en alles is dicht. Op een supermarktje na : niets open. Even iets gezellig drinken hoort er vandaag niet bij. Dan maar op de camping, in de zon, een glaasje nuttigen. Vanavond vroeg in bed.
Maandag 19 september - En route voor de laatste 222 km richting huisje.
Foto's
