Vrijdag 10 september - Om 8 uur rijden we onze oprit af voor een zeventiendaagse in de Dordogne. Vorig jaar reeds gepland maar het berucht beestje dacht er anders over ... Een paar uurtjes later zitten we reeds op de "Francilienne" rond Parijs. Druk maar we kunnen redelijk goed doorrijden op een paar filetjes van enkele minuutjes. We klagen niet ! Om 3 uur arriveren we in Ferté-Saint-Aubin. Onze gekende tussenstop na 511 km op de teller. Eventjes de beentjes strekken met een bezoekje aan het stadje in de Sologne waar het kasteel de blikvanger is. Nadien een streekwijntje op een terras op het marktplein en dan vlug naar de camper. Pas thuis worden we vergast op een fikse regenbui. We hebben weer eens geluk gehad. De temperatuur voelt wel zomers aan.
Zaterdag 11 september - Na een deugddoende nachtrust "en route" voor nog eens een 308 km richting Périgord. Rond 13 uur draaien we de camperparking van St. Jean-de-Côle op. Gelukkig vinden nog een leuk plaatsje. Saint Jean behoort tot "les plus beaux villages de France". En het is zeker geen ijdele titel. Je wordt onmiddellijk ondergedompeld in een Middeleeuwse sfeer. Vooral de Romaanse kerk (XI° eeuw) is een pareltje. De smalle straatjes met schattige gerestaureerde huisjes, het ezelsbruggetje met zijn authentieke straatstenen doen je fotocamera herhaalde malen flitsen. Enkele restaurantjes doen je lekkerbekken bij hun menu's met heerlijke streekgerechten. Wij laten ons verleiden tot een koffie met een wafel rijkelijk versierd met "chantilly". Terug naar de camper waar we nog wat nagenieten in de schaduw van onze camper. 't Is hier immers zomers warm. Wat bewolkt maar de zon heeft de overhand. We voelen ons weer in ons sas hier in de Dordogne!
Zondag 12 september - Om 10 uur verlaten we het schattige St. Jean-de-Côle en zetten koers naar Brantôme. Een tochtje van 20 km. Een grote camperparking waar je toch mooi afgezonderd staat. Een voorbeeld. We halen vandaag 25° in de schaduw. Heerlijk weertje ! We hebben Brantôme op onze vorige reis naar de Dordogne reeds bezocht, maar vermits we hier toch dichtbij waren, konden we "een opnieuw weerzien" niet aan ons laten voorbijgaan. Het historisch stadje met de grotwoningen en de immense benidictijnenabdij aan de oevers van de Dronne moet zowat iedereen bekoren. We wandelen langs de oever van de traag vliedende Dronne waar kajakkers en toeristische boottochtjes tot de mogelijkheden behoren. We settelen ons op een terrasje (in de schaduw) voor een aperitiefje. Het is tamelijk druk in het centrum. Op een verplicht mondmasker in het centrum is bijna niets te merken van de covid. Rond 12 uur naar huis voor een verse baguette met bijhorende maagversterkers. Na de siesta, om 3 uur terug naar het stadje voor een vervolg van onze wandeling. Iedereen zoekt de schaduw op, want in de zon is het snikheet. Toch tevreden dat we hier nog eens zijn geweest. Morgen richting Périgueux, hoofdstad van de Périgord.
Maandag 13 september - Omstreeks tienen zijn we weer op pad naar ons volgend stekje. Périgueux is een boogscheut verder : 25 km. De camperplaats, aan de boorden van de l'Isle, ligt op 800 m ven de oude stad. Mooi verzorgde plaatsen. Nog geen uurtje later zijn we, in lichte kledij want het is weer zomers warm, op pad voor de stadswandeling. Eerst in het toerismebureau een stadsplannetje afhalen. Een bezoekje aan de stad is als het ware een reisje door de geschiedenis. Via middeleeuwse weggetjes, wandelend van plein naar plein ontdekken we huizen met latwerk, woningen met torens en andere tekenen die ook nu nog de rijkdom van de kooplui van de Périgueux uitstralen. De kathedraal met zijn Byzantijns aandoende torens, heerst over de stad. Het is een origineel en indrukwekkend gebouw. Op het gezellig terrasje van Café de la Truffe genieten we van een eerste lokaal gerechtje. Op het einde van de wandeling nog een lekker fris biertje onder de platanen. Een verademing om weer eens te kunnen profiteren van een zuiderse sfeer !
Dinsdag 14 september - Gisteravond een regenvlaagje maar vanmorgen weer zomer. Toch is het drukkend warm en zit er onweer in de lucht. Maar voorlopig geen zorgen en we zetten ons tripje verder naar Terrasson- Lavilledieu. Een ritje van 53 km. Terrasson ligt aan de oever van de Vézère en bestond reeds in de Merovingische tijd. De oude stad kleeft als het ware tegen de heuvel met bovenaan opnieuw een imposante kerk. We installeren ons op een privé camperparking op een landbouwbedrijf juist buiten het centrum op een 800 meter van de oude stad. Een camperplaats zoals het moet ! Ruime plaatsen, alle voorzieningen en vooral veel ruimte en ... rust.
Langs de Isle (die wat later in de Vézère uitmondt) wandelen we naar het oude centrum. Eerst wat de innerlijke mens versterken. Een uitstekend terrasje aan de oever van de zuiderse rivier, een slaatje van warme geitenkaas, wat gerookte "magret" en een fris glaasje rosé. Als toetje een vijgentaartje. We doen de lokale produkten alle eer aan. Nadien In het toerismebureau een stadsplannetje ophalen en we kunnen opnieuw aan onze verkenningstocht beginnen. We steken de oude Romeinse brug over en komen direct in de oude stad aan. Het is klimmen geblazen. Smalle steegjes en trappen leiden je door het oude stadscentrum. Regelmatig vind je er infoborden die je wegwijs brengen in het rijke verleden van de stad. Een curiositeit zijn de grotten onder de woningen. Je kan er eentje bezoeken. Het blijft tot op heden nog altijd een mysterie waarvoor ze vroeger dienden. Was het een schuilplaats ten tijde van de Vikingen of was het een opslagplaats voor voedsel. Opvallend zijn de vele binnentuintjes met vooral perfect geknipte buxussen. Charmant. Boven op de vestig heb je prachtig uitzicht over de nieuwe stad (lavilledieu) en het dal van de Vézère. Best een verrassend bezoek. Je bent al gauw een paar uurtjes zoet. De drukkende warmte doet ons dorst krijgen en een fris drankje is welkom. In de verte komt een onweer opdagen. Misschien beter om terug ons campertje op te zoeken. Een uurtje later een fikse regenbui. En het gaat zoals het komt. Een uurtje later is alles weer prima. Ons uitgesteld huwelijksreisje valt tot op heden bijzonder goed mee !
Woensdag 15 september - De hele nacht heeft het flink geregend. Maar vanmorgen was het weer zwoel. Met spijt verlaten we deze mooie camperplaats en zetten koers richting Montignac. Een ritje van slechts 19 km. We nestelen ons op de camping "Moulin du Bluefond". We mogen een mooi plaatsje uitzoeken. Het is immers de bedoeling dat we hier een paar dagjes verblijven. Gezien het vandaag marktdag is besluiten we om eerst nog vlug eens op de markt rond te slenteren. Gezien het reeds middag is zijn de marktkramers al bezig met in te laden. Niet veel van de markt gezien... Nadien een aperitiefje met zicht op de Vézère. Terug naar de camper voor ons middagmaal en wat platte rust. Ondertussen is de zon weer doorgebroken en stijgt de temperatuur tot 30°. Opnieuw de schaduw onder de luifel opzoeken. Later in de namiddag nog een rustige wandeling door de pittoreske straatjes. Veel van de oudere huizen zijn mooi gerestaureerd. Een lekker ijsje brengt wat verkoeling. Ondertussen is het reeds halfzes geworden en trekken we terug naar de camping. 't Is een rustige dag geweest vandaag.
Donderdag 16 september - We staan op met een mistig weertje. Rond 10 uur trekken we met de fiets naar Lascaux op een 2 km van de camping gelegen. De grotten van Lascaux zijn wereldberoemd voor zijn goed geconserveerde prehistorische tekeningen. De grot werd in 1940 ontdekt door 4 tieners die hun hond in een gat zagen verdwijnen... De originele grot kan niet meer bezocht worden maar je kan wel een bezoek brengen aan een exacte kopie. Het is reeds druk aan de ingang. Eerst onze kaartjes aanschaffen. We kunnen mee met de groep van 11u50, wachttijd valt best mee. Slechts een uurtje wachten dat we opvullen met een drankje in de bijhorende cafetaria. We hebben een uitstekende gids en kunnen alleen maar de lovende commentaren beamen. Interessant en prachtig gerealiseerd. Ook de professionele uitleg kan ons bekoren. Het bezoek duurt een drietal uur en om kwart over twee staan we weer in open lucht. Het is zwoel en de lucht is zwaarbewolkt. We fietsen terug naar de camping voor het middagmaal. Een uurtje later worden de hemelsluizen opengezet en het begint te stortregenen.
't Is de moeite! Zo is het de hele namiddag wisselvallig geweest met af en toe een stevige bui. Maar we hebben het niet aan ons hart laten komen, we hebben het, onder de luifel, gezellig gemaakt met lekkere balletjes in tomatensaus.
Vrijdag 17 september - De nacht was droog en het ziet er naar uit dat het vandaag opnieuw goed zal zijn. We nemen de fiets en rijden langs de Vézère een tiental km verder naar Thonac. Vandaar een steile heuvel op naar het préhistorisch themapark (le Toth). Eerlijk : we hadden er meer van verwacht. We hadden ons beter de moeite van het klimmen bespaard. We hebben wat bisons, wolven en oerossen gezien. Kortom meer een kinderboerderij dan een préhistorisch park. Boven op de top van de heuvel heb je wel een prachtig uitzicht over de slingerende Vézère daar beneden. Terug naar beneden naar Thonac want we hebben honger en dorst gekregen. We doen ons tegoed aan een smakelijk menuutje voor een schappelijk prijsje. De zon is ondertussen volledig doorgebroken en het is opnieuw heerlijk warm. Rond twee uur brengen we een bezoekje aan het Chateau de Losse. Het overheerst de Vézère en heeft een Renaissance architectuur. Een rondleiding brengt ons in de diverse kamers met 16° en 17° eeuwse meubels. De sierlijke wandtapijten van Vlaamse wevers kleden de appartementen mooi aan. Nadien een wandeling door de kasteeltuinen. In geen tijd is het vijf uur. Tijd om de fiets weer op te springen richting Montignac. Toch weer een 25 km in de kuiten en vandaag weeral veel geslenterd.
Zaterdag 18 september - We nemen afscheid van Montignac en rijden verder naar Sarlat-le-Canéda. Maar eerst brengen we een bezoek aan La Roque Saint Christophe. Deze echte kalkstenen muur van 1 km breed en tot 80 m hoog werd voortdurend ondermijnd door de rivier en de vorst. Deze natuurlijke holten werden bezet door de mens uit de préhistorie (55.000 jaar), om later in de Middeleeuwen bewoond te worden en om nog later een fort en troglodiet stad te worden tot het begin van de Renaissance. Tijdens de wandeling over de terrassen heb je een prachtig uitzicht over het dal van de Vézère en omgeving. Een bezoekje zeker de moeite waard. De Nederlandstalige documentatie was zeker welkom. Geen nood aan een gids. We hebben hier toch wel een tweetal uurtjes van kunnen genieten. Tevens weer geluk gehad. Wat onmiddellijk na ons bezoek is het beginnen regenen en heeft het voor de rest van de dag niet meer opgehouden. Na dit bezoek zetten we onze rit verder naar Les Eyzies. Tijdens deze toeristische route passeer je diverse monumenten en bezienswaardigheden. Teveel om op te noemen en te bezoeken. Je moet een keuze maken. Vanaf Eyzies richting Sarlat waar we camping Huttopia opzoeken. Deze camping ligt het dichtst bij Sarlat (een kleine km), echter wel bergop. We installeren ons in de gietende regen. Rond 19 uur houdt het op en we profiteren ervan om toch naar de oude stad te trekken waar om 21 uur een lichtshow met muzikale omlijsting zal plaatsgrijpen. Goed dat we gekomen zijn, want we hebben ons goed geamuseerd. De eeuwenoude gebouwen, speels verlicht, overal brandende kaarsjes in de straten en een sympathiek bandje dat occitaanse muziek ten gehore brengt. Toch nog een leuke dag gehad.
Zondag 19 september - 't Was nogal laat gisteren en we hebben dan ook lang uitgeslapen. Ontbijten om 10 uur is niet van onze gewoonte. Mag ook wel eens zeker? Geen al te best weer vandaag. Het regent opnieuw. Paraplu en regenjassen komen van pas. Weer naar beneden om de stad wat beter bij daglicht te verkennen. 'r Is een pareltje met diverse historische gebouwen die de rijkdom van de vijftiende tot de zeventiende eeuw uitstralen. Aangenaam slenteren tussen steegjes en pleintjes waar je overal kan genieten van de gastronomie van de Perigord. Aan gezellige en romantische eettentjes geen gebrek. Een glaasje Bergerac wijn hier, een aperitiefplankje daar, een ijsje hier en een koffietje daar. Je kunt er eenvoudig weg niet voorbijlopen en 't is toch zo gezellig ! De regen houdt op en af en toe breekt de zon door. Geeft een totaal andere sfeer... en iedereen is opnieuw weer opgewekt. Een geslaagde dag.
Maandag 20 september - Vandaag belooft het weer een regenachtige dag te worden. We hadden eerder een fietstochtje gepland maar we zien er van af. 't Zou ook niet erg plezant geweest zijn. Dan maar weer naar de oude stad afgezakt. We verkennen nu een gedeelte dat we eerder niet gedaan hebben en opnieuw zijn we aangenaam verrast van de weelderige middeleeuwse gebouwen. Vooral het Présidial trekt je aandacht. Af en toe wat zon, maar de regen overheerst. Spijtig ! Annie heeft haar werk met haar cameraatje. Moet al een nieuw geheugenkaartje instoppen want de eerst 8 GB zijn vol. Alhoewel het regenweer een spelbreker is hebben we toch van ons verblijf in Sarlat genoten. Een stad die tot de verbeelding spreekt en zeker een bezoek overwaard is.
Dinsdag 21 september - Vanaf vandaag zijn de weerberichten beter. Alvorens Sarlat te verlaten nog even vlug naar het toerisme bureau afgezakt waar Annie zich een boekje met aquarellen over de Perigord wil aanschaffen. Rond 10 uur trekken we richting Domme. Een goed gelegen camperplaats heet ons welkom. 't Is aangenaam te weten dat je praktisch in alle gemeenten hier terecht kunt met je camper. Soms is er iets te betalen, soms is het gratis. Maar steeds ben je welkom... We zijn tamelijk vroeg, plaats genoeg. Hoog gelegen boven op een klif domineert de vestingstad wonderlijk de Dordognevallei. De verkeersvrije straatjes met de 13° - 14° eeuwse mooi gerestaureerde huizen, de toegangspoorten tot de bastide en vooral de wandeling op de vestingmuur, 150 m boven de Dordogne kunnen ons bekoren. We genieten weer volop van de architecturale pareltjes. En de zon is weer volop van de partij. Wat wel opvalt : 's avonds koelt het flink af. Na zeven nog wat buiten zitten is er niet meer bij. De herfst in aantocht.
Woensdag 22 september - We zetten onze tocht verder. Een slingerende weg naar de Dordogne toe en dan richting "Chateau de Milandes". Het kasteel van Joséphine Baker. Wij oudjes kennen haar succes "j'ai deux amours". Dit prachtig kasteel is een hommage aan haar leven : succes en drama liggen dicht bij elkaar. Ze adopteerde 12 kinderen van diverse nationaliteiten en voedde hen in dit kasteel op. Haar gebrek aan financieel inzicht leidde tot haar failliet en uiteindelijk werd ze uit het kasteel verdreven. Haar fascinerend leven kan je in diverse zalen bewonderen. De wandeling door de prima onderhouden tuinen met de exotische vogels (je kan zo de kooien binnenwandelen) en de voorstelling van de valkeniers houden ons voor een paar uurtjes bezig. Weeral een bezoekje dat we ons niet beklagen. Later in de namiddag rijden we door naar Belvès. Nog zo'n authentiek stadje. De naam betekent "mooi uitzicht". De camperplaats ligt net buiten het stadje en een mum van tijd zit je in het historisch centrum. Behoort ook tot de mooiste dorpen van Frankrijk. Een etiket dat het ten volle verdient. Op het marktplein met de overdekte markthalle drinken we een pastis als aperitief. Later op de avond laten we ons verwennen met een heerlijk plaatselijk gerecht in "le parfum des Mets". Weer een prachtdag.
Donderdag 23 september - Nu naar Monpazier. We worden weer ondergedompeld in de ambiance van een middeleeuwse bastide. Het is marktdag vandaag en de camperplaats staat redelijk vol. Toch een mooi plaatsje gevonden in de schaduw. Want 't is weer heet. Je hoort ons niet klagen. We brengen ook een bezoekje aan de markt. Vooral lokale boertjes brengen hun waren aan de man. Een gezellige drukte. Tegen de middag terug naar de camper om wat te knabbelen en te siesten. In de namiddag op verkenning. Eens de vestigpoort gepasseerd word je geconfronteerd met de vele kunstwinkeltjes allerhande. Prachtige zaken maar alles nogal prijzig. Alleszins geen prullaria maar wel mooi. We brengen een bezoekje aan het bastideum. Een museum die je inzicht geeft in de geschiedenis van een bastide. Dateert uit de tijd van de Frans-Engelse conflicten. Ook hier is het weer aangenaam flaneren. Op het marktpleintje is een drankje meer dan welkom. We moeten wel de schaduw opzoeken want het is snikheet.
Vrijdag 24 september - Onze rondreis is bijna afgelopen. Nu richting Limeul, gelegen aan de samenvloeiing van de Vézère in de Dordogne. We moeten onze planning echter herzien. De camping sluit morgen de deuren. Gezien we hier 2 nachten zouden verblijven kunnen we hier niet terecht. Niet getreurd dan maar richting La Roque-Gageac. Drie jaar geleden waren we hier en hebben ons voortreffelijk geamuseerd. Een vrolijk weerzien : Camping de la Plage, een uitstekende camping aan de oever van de snelstromende Dordogne met zicht op een honderd meter hoge gele kalkklif. We zullen het verder kalm houden vandaag. Profiteren van het late zomerzonnetje. Even gaan zwemmen in het uitstekend zwembad en verder een beetje gapen naar de talrijke "gabarres" die af en aan op de Dordogne varen. Indien het weer goed blijft overwegen we van een paar dagjes langer te blijven ... we zullen zien.
Zaterdag 25 september - We worden wakker door getik op het dak. Regen ? Inderdaad. We worden vergast op een flinke bui. Na het ontbijt is het gelukkig opgeklaard en worden de regenwolken vervangen door een blauwe lucht. Onmiddellijk voel je de warmte van de zon en stijgt het humeur. Voor we op stap gaan ontdekken we een beter plaatsje met zicht op de Dordogne. Zeg maar op de eerste rij en in een mum van tijd zijn we verhuisd. Na deze noeste arbeid (hum) trekken we naar het wondermooie stadje. We wandelen langs de kade met de vele winkeltjes. Ook de kunstenaars hebben het stekje ontdekt. We bezoeken een galerietje met echt originele en speciale schilderijtjes. Mijn vrouwtje kan het niet laten om een postertje van één van de werkjes te kopen. 't Zal een leuke herinnering aan een mooie vakantie worden. 't Wordt vlug middag, tijd om een rosé te drinken en eens uit te kijken voor een lokaal menuutje. Moeilijk is het niet : een confit de canard met sarladaise patatjes gaat er altijd in. Smaakt voortreffelijk. Na deze maaltijd en een pannacotta dessert, tijd om het stadje verder te verkennen. Roque Gageac is genesteld tegen een metershoge klif. Klimmende smalle steegjes geflankeerd door lieftallige huisjes, die als het ware tegen de klif aankleven, met op een heel kleine oppervlakte exotische planten (bananenbomen, vijgen,cactussen,bamboes... ) En dat hebben wij beklommen ! Natuurlijk ook opnieuw een prachtig uitzicht over de Dordogne met in de verte het silhouet van het kasteel van Castelnaud. En het cameraatje maar flitsen. We zakken terug af naar de camper. Rond vier uur zwempakken aan. Moment voor een zwemmertje. We hebben het bad voor ons alleen. En of het deugd doet. Voor deze avond voorspellen ze onweer. Hopelijk worden we gespaard. Indien de meteo goed is blijven we nog tot woensdag. We zouden dan pas vrijdag terug zijn. Men voorspelt in ieder geval mooi weer. Afwachten.
Zondag 26 september - We hebben ons deel gehad gisteravond. Een ferm onweer met veel regen. Heeft toch zo'n tweetal uurtjes geduurd. Deze morgen alles weer rustig en een zon die zich gretig door de mist boort. Even de meteo van de komende dagen checken. Het belooft weer goed te worden. De beslissing is rap genomen. We zullen hier nog een viertal dagjes blijven. We moeten ons echter weer verplaatsen want het door ons eerder ingenomen plaatsje is gereserveerd... Geen nood, een half uurtje later zitten we opnieuw op een plaats met een mooi uitzicht. Voor de rest van ons verblijf zitten we hier goed! De wandelschoenen worden aangetrokken en we stappen door de velden, langs de Dordogne, naar Castelnaud-la-Chapelle met het gelijknamig kasteel hoog bovenop de rots. Een mooie vlakke wandeling tot aan de rand van het dorp. Wat verpozen met een koffie en aan de boorden van de Dordogne een lekkere boterkoek smullen om de honger wat te stillen. Dan steil bergop via Middeleeuwse geplaveide steegjes met de zo voor de streek typische gele gerestaureerde huisjes naar de voet van het kasteel. Om hier te wonen moet je toch erg veel van de streek houden want steil is het zeker ! Het kasteel bezoeken we niet : dat hebben we een drie jaar geleden gedaan. Even verkwikken met een rosé wijntje en dan de terugweg aanvatten richting campertje. Een wandeling van een achttal km met de stevige beklimming voelen we wel in de kuiten. Wat uitrusten nu met een natje en een droogje Mijn schatje neemt haar tekenblok en zal het kasteel op papier proberen vast te leggen. Weer een mooi dagje ...
Maandag 27 september - Iedere dag hangt er een dichte mist wanneer we opstaan. Het duurt toch wel een paar uurtjes voor het opklaart. Het wordt een mooie dag. De fietsen worden afgeladen en we trappen naar Beynac-et-Cazenac. Weer zo'n dorpje dat geklasseerd is als één van de mooiste. Ver is het niet : slechts een kleine 4 km. Gemakkelijk te voet te doen. Maar een bezoek aan de middeleeuwse straatjes vereist wel opnieuw wat klimwerk en niet van het minste. Vandaar de fietsen. De klimmende wandeling is zeker de moeite omdat het dorp zijn authenticiteit heeft bewaard. Het kasteel uit de 12° eeuw is één van de best bewaarde van de regio. Eens de top van de klif bereikt, na een koffie, brengen we een bezoekje aan het kasteel van Richard Leeuwenhart. Maar eerst op het burchtterras wat picknicken met een fabuleus uitzicht over de Dordogne en de omliggende kastelen. We tellen er drie. En allen even mooi. Met een vol maagje zijn we paraat voor een boeiend bezoek. Mooi gedocumenteerd met Nederlandstalige uitleg. Het moet gezegd : één van de mooiste die we al bezocht hebben. Nadien terug afzakken naar de oever van de Dordogne. In het plaatselijke superetje schaffen we ons wat mondvoorraad aan. Een fikse bui doet ons schuilen. Enkele ogenblikken later schijnt de zon opnieuw en kunnen we droog terug naar huis fietsen. Toch even doorrijden naar La Roque om op een leuk terrasje ons te goed te doen aan een frisse Rosé. Een leuke afsluiter voor vandaag.
Dinsdag 28 september - Na het optrekken van de ochtendmist, duurt vandaag tamelijk lang, de fiets op om 3 km verder een bezoekje te brengen aan de hangende tuinen van Marqueyssac. De eerste 2 km zijn vlak maar de laatste km is een echte kuitenbreker. Steil omhoog naar de top van de klif. Met moeite, maar het lukt ons toch. Een mooi weerzien want drie jaar geleden hebben we dit 22 ha mooie park reeds bezocht. Je kunt er twee prachtige wandelingen maken (in totaal 6 km). De plantengroei bestaat vooral uit bomen en planten die goed aarden in kalkgrond. Vooral de mooi geknipte buxussen trekken je aandacht. We starten met de wandeling van de falaises (promenade des falaises) met als hoogtepunt de "Belvedère". Hier, 190 m boven de Dordogne heb je een fabuleus uitzicht over de vallei. Pal beneden ons ligt de camping en we spotten ons campertje. Even picknicken en dan op pad voor de tweede wandeling die van de hoogten (promenade des hauteurs). Heerlijk relaxed wandelen is het hier met toch heel wat te zien. Natuurlijk hoort hier ook een kasteel bij waar je ook een bezoekje kan aan brengen. We sluiten het bezoekje af op het terras, met uitzicht op de burcht van Beynac, drinken we een koffie met pannenkoek. Daarna afzakken naar onze stek. Later stappen we nog even naar La Roque voor het aperitiefje. We zullen weer goed slapen vanavond.
Woensdag 29 september - Onze laatste dag in de Périgord. Een flinke regenbui in de morgen is een spelbreker. Na een uurtje houdt het op en kunnen we onze wandelschoenen aantrekken voor een fikse wandeling. Eindpunt is opnieuw Castelnaud. Daar schuiven we onze beentjes voor een laatste maal onder tafel voor een regionaal menuutje. Natuurlijk weer canard onder al zijn smakelijke vormen. Met een vol buikske terug naar de camper. We prepareren ons vertrek nu alles droog is. Nadien nog even naar La Roque voor een paar aankopen en een aperitiefje. Verder houden we het voor de rest van de dag rustig.
't Was een mooie reis. De Dordogne heeft ons hart gestolen.
Donderdag 30 september - Vertrek om 9 uur richting Ferté-Saint-Aubin, 392 km.
Vrijdag 1 oktober - Naar huis via de pérépherique van Parijs (druk maar vlotjes), 512 km