Na een jaartje onderbreking : eindejaar beleven in "De Parel van de Ardennen"

 

Overnachtingsplaats : Camping Floreal, Route d'Houffalize 18, N50.17684, E5.5956

Donderdag 23 december - De laatste dagen van 2021 brengen we opnieuw door in ons favoriete ardennenstadje La Roche.  Halfnegen en we zijn reeds op pad.  Vlot verkeer, geen files en rond kwart voor twaalf dalen we af naar ons traditioneel stekje.  Na een half uurtje zijn we al aan het aperitieven en staat het middagmaal al te pruttelen.  Rond halfdrie naar het stadje.  Bij het doorwandelen van de camping merken we de ravage die de overstroming heeft veroorzaakt.  Wat een verwoesting.  Velen zijn hun geliefde vakantiehuisje kwijt.   In de stad heeft de pandemie hard toegeslagen.  Veel zaken zijn over te laten en de leegstand valt op. Ook geen sfeer dit jaar.  Het gezellige kerstmarktje is er niet...  Gelukkig is er nog de gezellige schaatspiste voor het jonge grut.  Die maken er dan ook dankbaar gebruik van.  We laten het ook niet aan ons hart komen en laten ons verleiden tot een goeie pint.  Rond halfzes terug naar ons versierde kerstcampertje.  We zijn weer paraat voor een leuke week.

Vrijdag 24 december - Mistig en grijs. De vrieskou is verdwenen... We houden het rustig vandaag. 't Is halfelf als we via de "corniche" naar La Roche trekken. We staan toch nog even stil bij de schade die de overstroming hier heeft aangericht.  Toch heel wat anders als je er visueel mee in contact komt.  En dan zijn het nog maar caravans...  Wat moet het dan zijn als je zo je huis kwijtspeelt?   Bij "Berthe" komt stilletjes aan de kerstsfeer op gang.  Ook wat meer volk dan gisteren. We reserveren een dinertje voor morgenavond, Annie koopt een paar degelijke nieuwe wandelschoenen, we wippen nog even binnen in de plaatselijke supermarkt en we sluiten ons tochtje af met een aperitiefje.  Rond halftwee terug in de camper voor de start van een gezellig kerstdinertje.  Smakelijke hapjes vergezeld van een koel glaasje cava, heerlijk gegratineerde visschelpen en daarna koffie met traditioneel "kerstbuche".  Verder ons wat zoet houden met wat tv-kijken.

Zaterdag 25 december - Wat lang uitgeslapen deze morgen.  Opnieuw geen echt winterweer.  De ganse nacht ferme regenbuien en momenteel zijn we gehuld in een dichte mist.  Na het ontbijt en de dagelijkse karweitjes (water bijvullen, vuil water lozen, porta potti ledigen, afwas doen, huisje wat op orde zetten) - werkjes die we mooi onder elkaar hebben verdeeld - trekken we de wandelschoenen aan voor een wandeling langs de oever van de Ourthe, die nu zo vredig door de vallei stroomt.  Rond halfdrie terug thuis voor een sober middagmaal vermits we deze avond om 18 uur hebben gereserveerd voor een kerstetentje bij "Chez Henri".   We gaan ons even te goed doen aan Ardeense wildspecialiteiten.  En vanaf morgen starten we met het serieuze werk : onze wandelingen door bossen en valleien...

Zondag 26 december - 't Was lekker gisteren bij "Henri".  Een aangenaam interieur met een heerlijke maaltijd.  We kozen voor het jachtmenu.  Twee soorten wildpaté gevolgd door een smakelijke hinde steak badend in de rode wijnsaus en als afsluiter een profiterole.  Zeker een aanrader.  Vandaag zullen we het teveel aan calorieën dan maar afstappen.  We trekken via de ruïne  en het kapelletje St. Margueritte naar het wildpark.  Een wandeling met een stevige klim.  Gelukkig kan je boven wat uitrusten in 't chalet van het wildpark.  Een smakelijk biertje hoort er natuurlijk bij.  Na een half uurtje uitblazen terug op stap voor de afdaling. Een slingerende afdaling langs de oever van een snelstromend riviertje.  Een wandeling van een viertal uurtjes.  't Heeft weer deugd gedaan.  En het was uitstekend wandelweer.  Zwaar bewolkt, maar droog.  Al hebben we wel geluk gehad.  Eens thuis, is het stevig beginnen regenen.

Maandag 27 december - Opnieuw 't zelfde weertje als gisteren.  't Is droog en niet koud.  Weer een uitstekend wandelweertje.  Vandaag gaan we de "Vallée des tombes" aanpakken.  Deze wandeling neemt ons mee via de Grand Strument naar het hoger gelegen dorpje Hives.  Aan de Moulin de la Strument beginnen we aan de stevige klim naar de bossen boven op de heuvel.  Boven door de bossen langs nogal slijkerige wegen naar Hives.  Spijtig dat je daar niet even kan verpozen voor een kopje koffie.  Dan begin je aan de rustige afdaling.  Rechts van je vloeit een riviertje dat ook in juli l.l. flink te keer is gegaan.  Op diverse plaatsen is de weg danig geërodeerd.  Ook de bevers hebben flink hun best gedaan.  Vers afgeknaagde bomen zijn er de getuigen van.  Na een 4 tal uur stappen (14,5 km) komen we opnieuw in La Roche aan, waar we ons neervleien in de zetels van  "Le quai son" voor een plaatselijk biertje.  We hebben het wel verdiend.  Rond halfvier zijn we terug in de camper en kunnen we beginnen borrelen met enkele hapjes om ons daarna tegoed te doen aan heerlijk kippetje.  We zijn best tevreden van ons dagje.  En op een paar druppels na hebben we het weer droog kunnen houden.

Dinsdag 28 december - Echt geen winterweer ... 9° vandaag.  Na de ferme wandeling van gisteren zullen we het wat rustig aan doen.  Een stapje langs de Ourthe tot aan de volledig ontruimde camping Benelux (heeft het zwaarst geleden van de overstroming).  Daarna naar brasserie " Le Bronze" waar we ons tegoed doen aan een ferme forel.  Mmm, een goed gevuld bord met lekkere frietjes.  Daarna nog vlug even naar de supermarkt voor wat inkopen en vandaar terug naar de camper.  Juist op tijd thuis want de wind steekt op en het begint goed te regenen.  Eén zaak is zeker : 't is een nat jaareinde, net zoals het hele jaar trouwens.  Ondertussen valt de ene Nederlander na de andere hier binnen op de camping.  Toch wel wat kampeerders hier voor de tijd van het jaar.  Zelfs een paar dapperen met een tentje !

Woensdag 29 december - Weer zacht maar druilerig.  Met de nodige regenkledij opnieuw op stap voor de wandeling naar Cielle, hoog boven op de heuvel.  We passeren de camping Benelux, fel geteisterd door de overstroming,waar alles al netjes is opgeruimd. Boven aangekomen rusten we uit bij Dries in "Le relais de la forge".  Een rasechte Vlaming die hier een gezellig, authentiek bistrootje openhoudt. Een koffietje, choufke en een croque gaan er vlotjes in.  Na een uurtje verpozen beginnen we aan de afdaling.  Ondertussen begint het wel wat te druppelen.  Niet overdreven maar toch genoeg om nat te zijn.    We hebben er weer een 14 tal km op zitten.  't Is halfvijf als we op onze camping arriveren.  Tijd om te aperitieven en te dineren.  't Zal weer smaken.

Donderdag 30 december - De zon is weer niet van de partij vandaag.  Opnieuw nat, maar zeer zacht.  13° !  Annie wil vandaag haar wandelspieren wat laten rusten.      d' Er komen immers nog een drietal actieve dagjes aan. Ik trek er op uit voor een pudderoendje van een 8 tal km, recht de bossen in.  Zorg er wel voor om op goed begaanbare paadjes te blijven want de doorweekte grond is glibberig en vooral modderig.   Ondertussen is het weer zachtjes aan het regenen.  Van een droge periode geen sprake.  Rond één uur ben ik weer bij mijn vrouwtje.  's Namiddags nog snel even naar de supermarkt voor enkele inkopen voor het feestmaaltje van morgen.

Vrijdag 31 december - De laatste keer bloggen dit jaar. 't Is weer gepasseerd.  De jaartjes vliegen voorbij.  Deze morgen opgestaan met een zonnetje.  De eerste keer deze week.  De kuiten ingesmeerd, rugzak gevuld en op stap voor de beklimming van de "Col de la Haussire" op een hoogte van 495 meter.  Na een eerste beklimming even uitrusten met een koffie in de chalet van het wildpark.  Het bospad naar de top is door de regen van de laatste dagen een riviertje geworden zodat we zelf een alternatief wegje naar boven moeten zoeken.  Een beetje avontuur mag ook wel.  We zakken af langs de gewone weg, waar enkele moedige renners proberen het stijgingspercentage van 15% te overwinnen. Echt een kuitenbijter.  Bij het afdalen lopen we aan de zuidzijde van de col en het zonnetje op ons smoeltje doet deugd.  't Is lente in hartje winter ...  11°.   Een elftal km geploeterd vandaag.  Moe maar content van ons dagje.  En nu gaan we het gezellig maken met een drankje en een dinertje om 2021 uit te wuiven.  Jullie toch ook ? 

Zaterdag 1 januari - Beste wensen iedereen van ons tweetjes...  Ze hebben hier in de omgeving nogal wat vuurwerk afgestoken.  't Heeft zowat een uurtje geduurd.  Maar dan is de rust over de vallei weergekeerd.  Al bij al hebben we een leuk oudejaarsavondje gehad.  Gezelligheid maak jezelf nietwaar.  Rond 1 uur zijn we onder de wol gekropen.   Weer een zalig lenteweertje vandaag.  We stappen op ons gemakjes naar 't stad.  Een bezoekje aan de bakker en daarna een leuk terrasje op het marktje, lekker in de zon genietend van een kopje koffie en daarna een lekker glaasje wijn.  We zijn niet alleen, alle terrasjes in de zon zijn druk bezet.  't Mag zo wel nog enkele dagen voortduren.  Rond één uur, na een korte wandeling, opnieuw naar "Le Bronze" waar we ons nogmaals een forel laten smaken.  Als afsluitertje een irish coffee en we hebben het weer gehad. Onze dag is weer goed.  Vandaag 13°.  Een mens zou niet meer weten hoe je je moet kleden !  Terug naar de Floreal voor onze laatste nacht.  't Was weer leuk, al doet de schade van de recente overstroming je wel even nadenken.

Morgen naar huis. 

Foto's

Gorinchem, rivierenland : in de herfstkleuren getooid.

 

Vrijdag 29 oktober - Bij de eerste ochtendzon rijden we de oprit af richting Gorinchem (de lokalen zeggen gewoon Gorcum).  De werken in Antwerpen zorgen voor een klein oponthoud maar verder verloopt de tocht vlekkeloos.  Rond halftwaalf arriveren we via een smalle dijkweg op de camperplaats "De Punt".  De camperplaats ligt op een schiereiland geklemd tussen de vluchthaven en de druk bevaren Merwede.  Prima ligging met een uitstekend uitzicht en een deugddoend oktober zonnetje.  Eerst de knorrende maag tevreden stellen en daarna de beentjes strekken en een bezoekje brengen aan de "mooiste vestingsstad van Nederland".  Een knusse stad met vele artisanale winkeltjes.  De meestal verkeersvrije straatjes nodigen uit tot gezellig flaneren.  Spijtig dat op het marktplein de kermisattracties de historische gebouwen aan het zicht onttrekken.  Straatje in, straatje uit doet ons dorst krijgen en we vleien ons neer op een terrasje voor een smakelijke pint.  Ondertussen, rond vijf uur, komen dreigende wolken opzetten.  De aangekondigde regen meldt zich aan.  We zetten koers richting "De Punt" buiten de Waterpoort passeren nog even een sympathiek strandje en gaan nog een poos op "verkenning" in het gezellige clubhuis van de jachthaven, uitbater van de camperparking.  

Overnachtingsplaats : CP De Punt, Buiten de Waterpoort 8, N51.82656, E4.96721

Zaterdag 30 oktober - Grijs weer, met af en toe wat gedruppel.  Goed ingeduffeld, paraplu in de aanslag, starten we de vestingwandeling.  Een stervormige wandeling van een vijftal km op de vestingen rond de stad.  Start aan de waterpoort met het tolhuis als blikvanger.  Het begint steeds meer te regenen en aan de fiere molenwiekende windmolen "Nooit volmaakt" zijn we verplicht onze wandeling te onderbreken en te schuilen in de "Malle Molen" .  Na een koffietje en een aperitiefje vinden we het er zo knus dat mijn vrouwtje me nu reeds wil trakteren  voor een dinertje ter gelegenheid van mijn verjaardag.  Gezien het triestig weertje een uitstekende moment.  En of het smaakt !  Een smakelijke gebonden soep (uien voor mij, champignon voor Annie) gevolgd door een visbrochette met knapperige frietjes en als afsluiter van een toffe maaltijd een irish coffee.  Twee uurtjes later is het opgehouden met regenen en kunnen we onze wandeling voortzetten.  We arriveren in de historische haven waar enkele varende monumenten getuigen van de geschiedenis van de binnenvaart in Gorcum.  Een beetje later moeten we voor Annie een dringende sanitaire stop inlassen.  We vluchten Café de Mop binnen voor de urgente boodschap, bestellen twee koffies en geloof het of niet, de uitbaatster schenkt ons de koffies van het huis !  Zelfs aandringen om te betalen baat niet.  Nog nooit meegemaakt.  Nadien terug op pad.  We passeren het kruitmagazijn en de volop draaiende molen "De Hoop" om via de Dalempoort, nog zo'n authentiek gebouwtje,  terug aan de Waterpoort te belanden. Nog even een bezoekje aan de bakker voor een vers ovenbroodje en dan richting camper.  Hoog tijd, want het begint weer te regenen.  Ondanks de regen, toch een geslaagde dag.  Je moet er immers het beste van maken.

Dalempoort

Molen "Nooit volmaakt" en de historische haven

Zondag 31 oktober - Het ziet er goed uit vandaag.  Af en toe piept er een zonnetje door, al is het dan zeer schuchter.  Gezien Annie haar schouder nog wat wil laten rusten, beslissen we om, nog eens, nu met goed weer, de mooie vestingwandeling te herhalen.  Af en toe kunnen we van een bankje gebruik maken om wat van het mooie landschap te genieten.  Annie kan haar goesting doen met haar cameraatje. Een tweetal uurtjes later hebben we de zestal km in de kuiten.  Op het marktplein nuttigen we een dampende koffie.  Rond halfeen zijn we terug in ons campertje.  Tijd voor een aperitiefje en daarna het middagmaal. We lassen een rustpauze in en rond 3 uur zijn we terug op pad voor de koffie.  't Is koopjeszondag in het historisch centrum en 't is er tamelijk druk.  Maar de weergoden vinden het nu welletjes en de hemelsluizen worden weer opengezet.  En niet zo'n klein beetje.  Gelukkig : juist tijd voor de koffie.  Maar het houdt niet op.  De poncho's aangetrokken en terug naar "de Punt".  Daar, in het clubhuis, een wijntje degusteren voor het afsluiten van een geslaagde dag.  Eens thuis steekt de wind op en worden we vergast op bakken regen.  We zitten gezellig binnen.

Maandag 1 november - We nemen afscheid van Gorcum en reizen af naar Drimmelen aan de Bergse Maas.  Een ritje van 28 km.  De zon schijnt en 't belooft een redelijke dag te worden.  Dat hopen we althans.  Een half uurtje later checken we in op de (nogal prijzige) camperplaats.  De ligging is subliem en de camperplaats een voorbeeld.  Zal de prijs wel verklaren.  Wandelschoenen aangetrokken en op pad langs de diverse jachthaventjes.  Langs de kade van de Bergse Maas liggen de rondvaartboten  er werkloos bij.  Evenals de verhuurbootjes zijn aan de winterslaap begonnen. In de oude haven valt onze aandacht op een oude rietaak.  Een infobord geeft ons een zicht op het hard labeur van de rietsnijders.  

rietaak

Even een eind de dijk op.  Een uitstekend zicht op de Bergse Maas en aan de overzijde het gekende Biesbosch.   Ondertussen is het middaguur genaderd en hebben we zin in een lekkere portie kibbeling.  We weten uit het verleden dat die in bistro "Panorama" op hun best zijn.  Niet geaarzeld om onze voetjes onder tafel te schuiven.  En het smaakt weer opperbest. Altijd een goede keuze hier !  We sluiten af met een appeltaart en we zijn weer klaar om nog wat te stappen.  Een bezoekje aan het Oude Drimmelen is een must.  Langs de Herengracht vind je ettelijke karakteristieke huisjes.  Stuk voor stuk pareltjes. Een fraai aanzicht.  Later laden we toch nog even de fiets af om een bezoekje te brengen aan Geertruidenberg, hier een zestal km vandaan.  Na een korte stadswandeling merken we de  loodzware, donkere wolken en beslissen om op onze stappen terug te keren.  Maar te laat, onder weg krijgen we de volle laag en doornat bereiken we ons campertje.  Van een natte afsluiter gesproken.  't Is ondertussen wel 5 uur.  We hebben toch van een relatief mooie dag kunnen genieten.

 Overnachtingsplaats : Jachthaven Biesbosch, N51.7079 E4.81209

Foto's

Dordogne, Périgord : land van het goede leven.

 

In de Dordognevallei fungeert het witte gesteente niet alleen als decor, het herbergt ook een rijke geschiedenis. Van versierde grotten en karakteristieke dorpen tot oude burchten, stuk voor stuk waren ze getuige van de avonturen van de mens uit de prehistorie, de verhalen van de ridders uit de middeleeuwen en de opbloei van de kunst tijdens de renaissance. 

(Bron : https://be.france.fr/nl/vallei-van-de-dordogne )

Roadbook (reisroute en overnachtingsplaatsen).

Vrijdag 10 september - Om 8 uur rijden we onze oprit af voor een zeventiendaagse in de Dordogne.  Vorig jaar reeds gepland maar het berucht beestje dacht er anders over ...   Een paar uurtjes later zitten we reeds op de "Francilienne" rond Parijs.  Druk maar we kunnen redelijk goed doorrijden op een paar filetjes van enkele minuutjes.  We klagen niet !  Om 3 uur arriveren we in Ferté-Saint-Aubin.  Onze gekende tussenstop na 511 km op de teller.  Eventjes de beentjes strekken met een bezoekje aan het stadje in de Sologne waar het kasteel de blikvanger is. Nadien een streekwijntje op een terras op het marktplein en dan vlug naar de camper.  Pas thuis worden we vergast op een fikse regenbui.  We hebben weer eens geluk gehad.  De temperatuur voelt wel zomers aan.

Zaterdag 11 september - Na een deugddoende nachtrust "en route" voor nog eens een 308 km richting Périgord.  Rond 13 uur draaien we de camperparking van St. Jean-de-Côle op.  Gelukkig vinden nog een leuk plaatsje.  Saint Jean behoort tot "les plus beaux villages de France".  En het is zeker geen ijdele titel.  Je wordt onmiddellijk ondergedompeld in een Middeleeuwse sfeer.  Vooral de Romaanse kerk (XI° eeuw) is een pareltje. De smalle straatjes met schattige gerestaureerde huisjes, het ezelsbruggetje met zijn authentieke straatstenen doen je fotocamera herhaalde malen flitsen.  Enkele restaurantjes doen je lekkerbekken bij hun menu's met heerlijke streekgerechten.  Wij laten ons verleiden tot een koffie met een wafel rijkelijk versierd met "chantilly".  Terug naar de camper waar we nog wat nagenieten in de schaduw van onze camper.  't Is hier immers zomers warm.  Wat bewolkt maar de zon heeft de overhand. We voelen ons weer in ons sas hier in de Dordogne!

Zondag 12 september - Om 10 uur verlaten we het schattige St. Jean-de-Côle en zetten koers naar Brantôme.  Een tochtje van 20 km.  Een grote camperparking waar je toch mooi afgezonderd staat.  Een voorbeeld.  We halen vandaag 25° in de schaduw.  Heerlijk weertje !   We hebben Brantôme op onze vorige reis naar de Dordogne reeds bezocht, maar vermits we hier toch dichtbij waren, konden we "een opnieuw weerzien" niet aan ons laten voorbijgaan.  Het historisch stadje met de grotwoningen en de immense benidictijnenabdij aan de oevers van de Dronne moet zowat iedereen bekoren.   We wandelen langs de oever van de traag vliedende Dronne waar kajakkers en toeristische boottochtjes tot de mogelijkheden behoren.  We settelen ons op een terrasje (in de schaduw) voor een aperitiefje.  Het is tamelijk druk in het centrum.  Op een verplicht mondmasker in het centrum is bijna niets te merken van de covid.   Rond 12 uur naar huis voor een verse baguette met bijhorende maagversterkers.  Na de siesta, om 3 uur terug naar het stadje voor een vervolg van onze wandeling.  Iedereen zoekt de schaduw op, want in de zon is het snikheet.  Toch tevreden dat we hier nog eens zijn geweest.   Morgen richting Périgueux, hoofdstad van de Périgord. 

Maandag 13 september - Omstreeks tienen zijn we weer op pad naar ons volgend stekje.  Périgueux is een boogscheut verder : 25 km.  De camperplaats, aan de boorden van de l'Isle, ligt op 800 m ven de oude stad.  Mooi verzorgde plaatsen.  Nog geen uurtje later zijn we, in lichte kledij want het is weer zomers warm, op pad voor de stadswandeling. Eerst in het toerismebureau een stadsplannetje afhalen.  Een bezoekje aan de stad is als het ware een reisje door de geschiedenis.  Via middeleeuwse weggetjes, wandelend van plein naar plein ontdekken we huizen met latwerk, woningen met torens en andere tekenen die ook nu nog de rijkdom van de kooplui van de Périgueux uitstralen.  De kathedraal met zijn Byzantijns aandoende torens, heerst over de stad.  Het is een origineel en indrukwekkend gebouw.  Op het gezellig terrasje van Café de la Truffe genieten we van een eerste lokaal gerechtje.  Op het einde van de wandeling nog een lekker fris biertje onder de platanen.  Een verademing om weer eens te kunnen profiteren van een zuiderse sfeer !

Dinsdag 14 september - Gisteravond een regenvlaagje maar vanmorgen weer zomer.  Toch is het drukkend warm en zit er onweer in de lucht.  Maar voorlopig geen zorgen en we zetten ons tripje verder naar Terrasson- Lavilledieu.  Een ritje van 53 km.  Terrasson ligt aan de oever van de Vézère  en bestond reeds in de Merovingische tijd.  De oude stad kleeft als het ware tegen de heuvel met bovenaan opnieuw een imposante kerk.  We installeren ons op een privé camperparking op een landbouwbedrijf juist buiten het centrum op een 800 meter van de oude stad.  Een camperplaats zoals het moet ! Ruime plaatsen, alle voorzieningen en vooral veel ruimte en ... rust.

Langs de Isle  (die wat later in de Vézère uitmondt) wandelen we naar het oude centrum.   Eerst wat de innerlijke mens versterken.  Een uitstekend terrasje aan de oever van de zuiderse rivier, een slaatje van warme geitenkaas, wat gerookte "magret" en een fris glaasje rosé.  Als toetje een vijgentaartje.  We doen de lokale produkten alle eer aan.  Nadien In het toerismebureau een  stadsplannetje ophalen en we kunnen opnieuw aan onze verkenningstocht beginnen.  We steken de oude Romeinse brug over en komen direct in de oude stad aan.  Het is klimmen geblazen.  Smalle steegjes en trappen leiden je door het oude stadscentrum.  Regelmatig vind je er infoborden die je wegwijs brengen in het rijke verleden van de stad.  Een curiositeit zijn de grotten onder de woningen.  Je kan er eentje bezoeken.  Het blijft tot op heden nog altijd een mysterie waarvoor ze vroeger dienden.  Was het een schuilplaats ten tijde van de Vikingen of was het een opslagplaats voor voedsel. Opvallend zijn de vele binnentuintjes met vooral perfect geknipte buxussen.  Charmant.  Boven op de vestig heb je prachtig uitzicht over de nieuwe stad (lavilledieu) en het dal van de Vézère. Best een verrassend bezoek. Je bent al gauw een paar uurtjes zoet.  De drukkende warmte doet ons dorst krijgen en een fris drankje is welkom.  In de verte komt een onweer opdagen.  Misschien beter om terug ons campertje op te zoeken.  Een uurtje later een fikse regenbui.  En het gaat zoals het komt.  Een uurtje later is alles weer prima.  Ons uitgesteld huwelijksreisje valt tot op heden bijzonder goed mee !

Woensdag 15 september - De hele nacht heeft het flink geregend.  Maar vanmorgen was het weer zwoel.  Met spijt verlaten we deze mooie camperplaats en zetten koers richting Montignac.  Een ritje van slechts 19 km.  We nestelen ons op de camping "Moulin du Bluefond".  We mogen een mooi plaatsje uitzoeken.  Het is immers de bedoeling dat we hier een paar dagjes verblijven.  Gezien het vandaag marktdag is besluiten we om eerst nog vlug eens op de markt rond te slenteren.  Gezien het reeds middag is zijn de marktkramers al bezig met in te laden.  Niet veel van de markt gezien...  Nadien een aperitiefje met zicht op de Vézère.  Terug naar de camper voor ons middagmaal en wat platte rust.  Ondertussen is de zon weer doorgebroken en stijgt de temperatuur tot 30°.  Opnieuw de schaduw onder de luifel opzoeken.  Later in de namiddag nog een rustige wandeling door de pittoreske straatjes.  Veel van de oudere huizen zijn mooi gerestaureerd.  Een lekker ijsje brengt wat verkoeling.  Ondertussen is het reeds halfzes geworden en trekken we terug naar de camping.  't Is een rustige dag geweest vandaag.

Donderdag 16 september - We staan op met een mistig weertje.  Rond 10 uur trekken we met de fiets naar Lascaux op een 2 km van de camping gelegen.  De grotten van Lascaux zijn wereldberoemd voor zijn goed geconserveerde prehistorische tekeningen.  De grot werd in 1940 ontdekt door 4 tieners die hun hond in een gat zagen verdwijnen...  De originele grot kan niet meer bezocht worden maar je kan wel een bezoek brengen aan een exacte kopie.  Het is reeds druk aan de ingang.  Eerst onze kaartjes aanschaffen.  We kunnen mee met de groep van 11u50, wachttijd valt best mee.  Slechts een uurtje wachten dat we opvullen met een drankje in de bijhorende cafetaria.  We hebben een uitstekende gids en kunnen alleen maar de lovende commentaren beamen.  Interessant en prachtig gerealiseerd.  Ook de professionele uitleg kan ons bekoren.  Het bezoek duurt een drietal uur en om kwart over twee staan we weer in open lucht.  Het is zwoel en de lucht is zwaarbewolkt.  We fietsen terug naar de camping voor het middagmaal.  Een uurtje later worden de hemelsluizen opengezet en het begint te stortregenen.

't Is de moeite!  Zo is het de hele namiddag wisselvallig geweest met af en toe een stevige bui. Maar we hebben het niet aan ons hart laten komen, we hebben het, onder de luifel, gezellig gemaakt met lekkere balletjes in tomatensaus.

Vrijdag 17 september - De nacht was droog en het ziet er naar uit dat het vandaag opnieuw goed zal zijn.  We nemen de fiets en rijden langs de Vézère een tiental km verder naar Thonac.  Vandaar een steile heuvel op naar het préhistorisch themapark (le Toth).  Eerlijk : we hadden er meer van verwacht.  We hadden ons beter de moeite van het klimmen bespaard.  We hebben wat bisons, wolven en oerossen gezien.  Kortom meer een kinderboerderij dan een préhistorisch park.  Boven op de top van de heuvel heb je wel een prachtig uitzicht over de slingerende Vézère daar beneden.  Terug naar beneden naar Thonac want we hebben honger en dorst gekregen.  We doen ons tegoed aan een smakelijk menuutje voor een schappelijk prijsje.  De zon is ondertussen volledig doorgebroken en het is opnieuw heerlijk warm.  Rond twee uur brengen we een bezoekje aan het Chateau de Losse.  Het overheerst de Vézère en heeft een Renaissance architectuur.  Een rondleiding brengt ons in de diverse kamers met 16° en 17° eeuwse meubels.  De sierlijke wandtapijten van Vlaamse wevers kleden de appartementen mooi aan.  Nadien een wandeling door de kasteeltuinen.  In geen tijd is het vijf uur.  Tijd om de fiets weer op te springen richting Montignac.  Toch weer een 25 km in de kuiten en vandaag weeral veel geslenterd.

Zaterdag 18 september - We nemen afscheid van Montignac en rijden verder naar Sarlat-le-Canéda.  Maar eerst brengen we een bezoek aan La Roque Saint Christophe.  Deze echte kalkstenen muur van 1 km breed en tot 80 m hoog werd voortdurend ondermijnd door de rivier en de vorst. Deze natuurlijke holten werden bezet door de mens uit de préhistorie (55.000 jaar), om later in de Middeleeuwen bewoond te worden en om nog later een fort en troglodiet stad te worden tot het begin van de Renaissance. Tijdens de wandeling over de terrassen heb je een prachtig uitzicht over het dal van de Vézère en omgeving. Een bezoekje zeker de moeite waard.  De Nederlandstalige documentatie was zeker welkom.  Geen nood aan een gids.  We hebben hier toch wel een tweetal uurtjes van kunnen genieten.  Tevens weer geluk gehad.  Wat onmiddellijk na ons bezoek is het beginnen regenen en heeft het voor de rest van de dag niet meer opgehouden.  Na dit bezoek zetten we onze rit verder naar Les Eyzies.  Tijdens deze toeristische route passeer je diverse monumenten en bezienswaardigheden.  Teveel om op te noemen en te bezoeken.  Je moet een keuze maken.  Vanaf Eyzies richting Sarlat waar we camping Huttopia opzoeken.  Deze camping ligt het dichtst bij Sarlat (een kleine km), echter wel bergop.  We installeren ons in de gietende regen.  Rond 19 uur houdt het op en we profiteren ervan om toch naar de oude stad te trekken waar om 21 uur een lichtshow met muzikale omlijsting zal plaatsgrijpen.  Goed dat we gekomen zijn, want we hebben ons goed geamuseerd.  De eeuwenoude gebouwen, speels verlicht, overal brandende kaarsjes in de straten en een sympathiek bandje dat occitaanse muziek ten gehore brengt.  Toch nog een leuke dag gehad.

Zondag 19 september - 't Was nogal laat gisteren en we hebben dan ook lang uitgeslapen.  Ontbijten om 10 uur is niet van onze gewoonte.  Mag ook wel eens zeker?   Geen al te best weer vandaag.  Het regent opnieuw.  Paraplu en regenjassen komen van pas.  Weer naar beneden om de stad wat beter bij daglicht te verkennen.  'r Is een pareltje met diverse historische gebouwen die de rijkdom van de vijftiende tot de zeventiende eeuw uitstralen.  Aangenaam slenteren tussen steegjes en pleintjes waar je overal kan genieten van de gastronomie van de Perigord.  Aan gezellige en romantische eettentjes geen gebrek. Een glaasje Bergerac wijn hier, een aperitiefplankje daar, een ijsje hier en een koffietje daar.  Je kunt er eenvoudig weg niet voorbijlopen en 't is toch zo gezellig !  De regen houdt op en af en toe breekt de zon door.  Geeft een totaal andere sfeer... en iedereen is opnieuw weer opgewekt. Een geslaagde dag.

Maandag 20 september - Vandaag belooft het weer een regenachtige dag te worden.  We hadden eerder een fietstochtje gepland maar we zien er van af.  't Zou ook niet erg plezant geweest zijn.  Dan maar weer naar de oude stad afgezakt.  We verkennen nu een gedeelte dat we eerder niet gedaan hebben en opnieuw zijn we aangenaam verrast van de weelderige middeleeuwse gebouwen.  Vooral het Présidial trekt je aandacht. Af en toe wat zon, maar de regen overheerst.  Spijtig !  Annie heeft haar werk met haar cameraatje.  Moet al een nieuw geheugenkaartje instoppen want de eerst 8 GB zijn vol.  Alhoewel het regenweer een spelbreker is hebben we toch van ons verblijf in Sarlat genoten.  Een stad die tot de verbeelding spreekt en zeker een bezoek overwaard is. 

Dinsdag 21 september - Vanaf vandaag zijn de weerberichten beter. Alvorens Sarlat te verlaten nog even vlug naar het toerisme bureau afgezakt waar Annie zich een boekje met aquarellen over de Perigord wil aanschaffen.  Rond 10 uur trekken we richting Domme. Een goed gelegen camperplaats heet ons welkom.  't Is aangenaam te weten dat je praktisch in alle gemeenten hier terecht kunt met je camper.  Soms is er iets te betalen, soms is het gratis.  Maar steeds ben je welkom... We zijn tamelijk vroeg, plaats genoeg.  Hoog gelegen boven op een klif domineert de vestingstad wonderlijk de Dordognevallei.  De verkeersvrije straatjes met de 13° - 14° eeuwse mooi gerestaureerde huizen, de toegangspoorten tot de bastide en vooral de wandeling op de vestingmuur, 150 m boven de Dordogne kunnen ons bekoren. We genieten weer volop van de architecturale pareltjes.  En de zon is weer volop van de partij.  Wat wel opvalt : 's avonds koelt het flink af.  Na zeven nog wat buiten zitten is er niet meer bij.  De herfst in aantocht. 

Woensdag 22 september - We zetten onze tocht verder.  Een slingerende weg naar de Dordogne toe en dan richting "Chateau de Milandes".  Het kasteel van Joséphine Baker.  Wij oudjes kennen haar succes "j'ai deux amours".  Dit prachtig kasteel is een hommage aan haar leven : succes en drama liggen dicht bij elkaar.  Ze adopteerde 12 kinderen van diverse nationaliteiten en voedde hen in dit kasteel op. Haar gebrek aan financieel inzicht leidde tot haar failliet en uiteindelijk werd ze uit het kasteel verdreven.  Haar fascinerend leven kan je in diverse zalen bewonderen.  De wandeling door de prima onderhouden tuinen met de exotische vogels (je kan zo de kooien binnenwandelen)  en de voorstelling van de valkeniers houden ons voor een paar uurtjes bezig.  Weeral een bezoekje dat we ons niet beklagen.  Later in de namiddag rijden we door naar Belvès.  Nog zo'n authentiek stadje.  De naam betekent "mooi uitzicht".  De camperplaats ligt net buiten het stadje en een mum van tijd zit je in het historisch centrum.  Behoort ook tot de mooiste dorpen van Frankrijk.  Een etiket dat het ten volle verdient.  Op het marktplein met de overdekte markthalle drinken we een pastis als aperitief.  Later op de avond laten we ons verwennen met een heerlijk plaatselijk gerecht in "le parfum des Mets".  Weer een prachtdag.

Donderdag 23 september - Nu naar Monpazier.  We worden weer ondergedompeld in de ambiance van een middeleeuwse bastide.  Het is marktdag vandaag en de camperplaats staat redelijk vol.  Toch een mooi plaatsje gevonden in de schaduw.  Want 't is weer heet.  Je hoort ons niet klagen.  We brengen ook een bezoekje aan de markt.  Vooral lokale boertjes brengen hun waren aan de man.  Een gezellige drukte.  Tegen de middag terug naar de camper om wat te knabbelen en te siesten.  In de namiddag op verkenning.  Eens de vestigpoort gepasseerd word je geconfronteerd met de vele kunstwinkeltjes allerhande.  Prachtige zaken maar alles nogal prijzig. Alleszins geen prullaria maar wel mooi. We brengen een bezoekje aan het bastideum.  Een museum die je inzicht geeft in de geschiedenis van een bastide.  Dateert uit de tijd van de Frans-Engelse conflicten. Ook hier is het weer aangenaam flaneren.  Op het marktpleintje is een drankje meer dan welkom.  We moeten wel de schaduw opzoeken want het is snikheet.

Vrijdag 24 september - Onze rondreis is bijna afgelopen.  Nu richting Limeul, gelegen aan de samenvloeiing van de Vézère in de Dordogne. We moeten onze planning echter herzien.  De camping sluit morgen de deuren.  Gezien we hier 2 nachten zouden verblijven kunnen we hier niet terecht.  Niet getreurd dan maar richting La Roque-Gageac.  Drie jaar geleden waren we hier en hebben ons voortreffelijk geamuseerd.  Een vrolijk weerzien : Camping de la Plage, een uitstekende camping aan de oever van de snelstromende Dordogne met zicht op een honderd meter hoge gele kalkklif.  We zullen het verder kalm houden vandaag.  Profiteren van het late zomerzonnetje.  Even gaan zwemmen in het uitstekend zwembad en verder een beetje gapen naar de talrijke "gabarres" die af en aan op de Dordogne varen.  Indien het weer goed blijft overwegen we van een paar dagjes langer te blijven ... we zullen zien.

Zaterdag 25 september - We worden wakker door getik op het dak. Regen ? Inderdaad. We worden vergast op een flinke bui. Na het ontbijt is het gelukkig opgeklaard en worden de regenwolken vervangen door een blauwe lucht. Onmiddellijk voel je de warmte van de zon en stijgt het humeur. Voor we op stap gaan ontdekken we een beter plaatsje met zicht op de Dordogne. Zeg maar op de eerste rij en in een mum van tijd zijn we verhuisd. Na deze noeste arbeid (hum) trekken we naar het wondermooie stadje. We wandelen langs de kade met de vele winkeltjes. Ook de kunstenaars hebben het stekje ontdekt. We bezoeken een galerietje met echt originele en speciale schilderijtjes. Mijn vrouwtje kan het niet laten om een postertje van één van de werkjes te kopen. 't Zal een leuke herinnering aan een mooie vakantie worden. 't Wordt vlug middag, tijd om een rosé te drinken en eens uit te kijken voor een lokaal menuutje. Moeilijk is het niet : een confit de canard met sarladaise patatjes gaat er altijd in. Smaakt voortreffelijk. Na deze maaltijd en een pannacotta dessert, tijd om het stadje verder te verkennen. Roque Gageac is genesteld tegen een metershoge klif. Klimmende smalle steegjes geflankeerd door lieftallige huisjes, die als het ware tegen de klif aankleven, met op een heel kleine oppervlakte exotische planten (bananenbomen, vijgen,cactussen,bamboes... ) En dat hebben wij beklommen ! Natuurlijk ook opnieuw een prachtig uitzicht over de Dordogne met in de verte het silhouet van het kasteel van Castelnaud. En het cameraatje maar flitsen. We zakken terug af naar de camper. Rond vier uur zwempakken aan. Moment voor een zwemmertje. We hebben het bad voor ons alleen. En of het deugd doet. Voor deze avond voorspellen ze onweer. Hopelijk worden we gespaard. Indien de meteo goed is blijven we nog tot woensdag. We zouden dan pas vrijdag terug zijn. Men voorspelt in ieder geval mooi weer. Afwachten.

Zondag 26 september - We hebben ons deel gehad gisteravond. Een ferm onweer met veel regen. Heeft toch zo'n tweetal uurtjes geduurd. Deze morgen alles weer rustig en een zon die zich gretig door de mist boort. Even de meteo van de komende dagen checken. Het belooft weer goed te worden. De beslissing is rap genomen. We zullen hier nog een viertal dagjes blijven. We moeten ons echter weer verplaatsen want het door ons eerder ingenomen plaatsje is gereserveerd... Geen nood, een half uurtje later zitten we opnieuw op een plaats met een mooi uitzicht. Voor de rest van ons verblijf zitten we hier goed! De wandelschoenen worden aangetrokken en we stappen door de velden, langs de Dordogne, naar Castelnaud-la-Chapelle met het gelijknamig kasteel hoog bovenop de rots. Een mooie vlakke wandeling tot aan de rand van het dorp. Wat verpozen met een koffie en aan de boorden van de Dordogne een lekkere boterkoek smullen om de honger wat te stillen. Dan steil bergop via Middeleeuwse geplaveide steegjes met de zo voor de streek typische gele gerestaureerde huisjes naar de voet van het kasteel. Om hier te wonen moet je toch erg veel van de streek houden want steil is het zeker ! Het kasteel bezoeken we niet : dat hebben we een drie jaar geleden gedaan. Even verkwikken met een rosé wijntje en dan de terugweg aanvatten richting campertje. Een wandeling van een achttal km met de stevige beklimming voelen we wel in de kuiten. Wat uitrusten nu met een natje en een droogje Mijn schatje neemt haar tekenblok en zal het kasteel op papier proberen vast te leggen. Weer een mooi dagje ...

Maandag 27 september - Iedere dag hangt er een dichte mist wanneer we opstaan. Het duurt toch wel een paar uurtjes voor het opklaart. Het wordt een mooie dag. De fietsen worden afgeladen en we trappen naar Beynac-et-Cazenac. Weer zo'n dorpje dat geklasseerd is als één van de mooiste. Ver is het niet : slechts een kleine 4 km. Gemakkelijk te voet te doen. Maar een bezoek aan de middeleeuwse straatjes vereist wel opnieuw wat klimwerk en niet van het minste. Vandaar de fietsen. De klimmende wandeling is zeker de moeite omdat het dorp zijn authenticiteit heeft bewaard. Het kasteel uit de 12° eeuw is één van de best bewaarde van de regio. Eens de top van de klif bereikt, na een koffie, brengen we een bezoekje aan het kasteel van Richard Leeuwenhart. Maar eerst op het burchtterras wat picknicken met een fabuleus uitzicht over de Dordogne en de omliggende kastelen. We tellen er drie. En allen even mooi. Met een vol maagje zijn we paraat voor een boeiend bezoek. Mooi gedocumenteerd met Nederlandstalige uitleg. Het moet gezegd : één van de mooiste die we al bezocht hebben. Nadien terug afzakken naar de oever van de Dordogne. In het plaatselijke superetje schaffen we ons wat mondvoorraad aan. Een fikse bui doet ons schuilen. Enkele ogenblikken later schijnt de zon opnieuw en kunnen we droog terug naar huis fietsen. Toch even doorrijden naar La Roque om op een leuk terrasje ons te goed te doen aan een frisse Rosé. Een leuke afsluiter voor vandaag.

Dinsdag 28 september - Na het optrekken van de ochtendmist, duurt vandaag tamelijk lang, de fiets op om 3 km verder een bezoekje te brengen aan de hangende tuinen van Marqueyssac. De eerste 2 km zijn vlak maar de laatste km is een echte kuitenbreker. Steil omhoog naar de top van de klif. Met moeite, maar het lukt ons toch. Een mooi weerzien want drie jaar geleden hebben we dit 22 ha mooie park reeds bezocht. Je kunt er twee prachtige wandelingen maken (in totaal 6 km). De plantengroei bestaat vooral uit bomen en planten die goed aarden in kalkgrond. Vooral de mooi geknipte buxussen trekken je aandacht. We starten met de wandeling van de falaises (promenade des falaises) met als hoogtepunt de "Belvedère". Hier, 190 m boven de Dordogne heb je een fabuleus uitzicht over de vallei. Pal beneden ons ligt de camping en we spotten ons campertje. Even picknicken en dan op pad voor de tweede wandeling die van de hoogten (promenade des hauteurs). Heerlijk relaxed wandelen is het hier met toch heel wat te zien. Natuurlijk hoort hier ook een kasteel bij waar je ook een bezoekje kan aan brengen. We sluiten het bezoekje af op het terras, met uitzicht op de burcht van Beynac, drinken we een koffie met pannenkoek. Daarna afzakken naar onze stek. Later stappen we nog even naar La Roque voor het aperitiefje. We zullen weer goed slapen vanavond.

Woensdag 29 september - Onze laatste dag in de Périgord. Een flinke regenbui in de morgen is een spelbreker. Na een uurtje houdt het op en kunnen we onze wandelschoenen aantrekken voor een fikse wandeling. Eindpunt is opnieuw Castelnaud. Daar schuiven we onze beentjes voor een laatste maal onder tafel voor een regionaal menuutje. Natuurlijk weer canard onder al zijn smakelijke vormen. Met een vol buikske terug naar de camper. We prepareren ons vertrek nu alles droog is. Nadien nog even naar La Roque voor een paar aankopen en een aperitiefje. Verder houden we het voor de rest van de dag rustig.

't Was een mooie reis. De Dordogne heeft ons hart gestolen.

Donderdag 30 september - Vertrek om 9 uur richting Ferté-Saint-Aubin, 392 km.

Vrijdag 1 oktober - Naar huis via de pérépherique van Parijs (druk maar vlotjes), 512 km

Foto's 

Normandië , de wind van vrijheid waait over de kusten en het platteland

Ons eerste buitenlands reisje sedert lang...  Normandië is onze bestemming.  Volop zomer en we vermijden de hitte van het Zuiden, maar riskeren nu wel een paar regenbuien.  De keuze is moeilijk... 

De overnachtingsplaatsen en verdere details vind je in onze Roadbook.

Maandag 2 augustus - Nog geen Normandië maar we kunnen de pracht en de gezelligheid van "Baie de la Somme" niet voorbijrijden.  Vandaar toch een eerst een stoppertje in St.  Valéry sur Somme.  Vertrokken rond 10 uur arriveren we om halfeen op de camperplaats aan de rand van de schilderachtige baai.  Na het middagmaal heuveltje op en af naar het stadje waar we traditioneel een wandeling langs de statige promenade maken.  Nogal wat wandelaars profiteren van het zachte weertje.  Het is droog en af en toe schijnt de zon wat een vakantiesfeertje creëert.  Een eenzame zeehond trekt de aandacht.  Een terrasje met uitzicht op de grazende "pré-salé" schapen hoort er bij.  Stilaan begint het druppelen, een licht buitje komt eraan.  Toch kunnen we nog betrekkelijk droog ons campertje bereiken.  't Was weer een leuk weerzien...   

Dinsdag 3 augustus - Ferme regenbuien vannacht en ook deze morgen belooft het niet veel goeds ...  Rond 10 uur rijden we door de slagboom richting het echte Normandië.  We passeren het ons gekende Tréport, Dieppe om uiteindelijk in Veules-les-Roses te belanden.  Een klein pittoresk badstadje met als belangrijkste bezienswaardigheid : La Veule, de kleinste stroom van Frankrijk.  Slechts anderhalve kilometer lang, maar oooh zo mooi.  Je kan het volgen van de bron tot de monding in de zee.  Een kleurrijk schouwspel.  De oevers zijn beplant met een pracht van zomerbloeiers.  Aan de bron de befaamde cressonteelt.  Je wandelt langs de zo typische Normandische woningen.  Sommige met leem gebouwd, andere met albast gebouwd, de steen die je hier aan de voet van de falaisen aantreft.  Niet voor niets zijn we aan de "Côte d'Albâtre".  Hier en daar een watermolen die het plaatje afmaakt.  Het snel vliedende stroompje is de habitat van de bruine forel.  Af en toe merken we een kleintje.  We eindigen onze wandeling aan de zeedijk waar we ons op een terrasje neervleien.  En inderdaad, nog niet gemeld, maar in de loop van de namiddag is de zon er doorgebroken en kunnen we van een lekkere warmte genieten.  Je kan gaan denken dat het zonnetje deugd doet...  Veules-les-roses behoort tot de "Les plus beau villages de la France".  Als je passeert even bezoeken.  Het is zeker de moeite waard.

Woensdag 4 augustus - Ons tripje gaat verder.  Volgende stop Etretat, 56 km verder.  Het weertje ziet er goed uit.  Af en toe een zonnetje.  Hopelijk blijft het zo.  Rond halftwaalf zijn we reeds ter plaatse.  De camperplaats is omzeggens volzet en de campers staan hutje mutje.  Gezien we hier 2 nachtjes verblijven opteren we voor het municipalletje ernaast gelegen.  Hier kunnen we ons installeren op een lekker ruim plaatsje.  Van het goede weer profiterend zijn we een half uur later reeds op stap naar het centrum van het sympathieke stadje.  Het is er gezellig druk, allen met die vervelende mondmasker op.  Alvorens de beklimming van de bekende falaise aan te vatten, eerst een brasserietje bezoeken voor een "moendje en een teusje".  Een uurtje later volgen we het klimmende wandelpad naar de top van de falaise Aval, de westelijke klip. Tijdens de beklimming kun je op diverse plaatsen volop genieten van het uitzonderlijke mooie uitzicht op de stad en de tegenover liggende falaise d'Amont. Boven op de top kan je je fototoestel je gang laten gaan om de eroderende werking van zee en wind op je geheugenkaartje vast te leggen.  Ook Monet stond in bewondering voor dit natuurwonder.   Na de wandeling nog een terrasje en nadien naar de camper.  Ook even vermelden de alomtegenwoordigheid van de figuur Arsène Lupin, de gentleman-inbreker.  Zijn geestelijke vader, de schrijver Maurice Leblanc woonde hier in zijn cottage, welke eveneens kan bezocht worden. Rond halfacht konden we het niet laten om nog maar eens een wandeling naar de zeedijk te maken.  De zon was immers volop doorgebroken en zorgde voor een aangenaam sfeertje. 't Was weer een goed gevulde en toffe dag vandaag.

Donderdag 5 augustus - Vandaag moet de falaise d'Amont eraan geloven.  De zon schijnt volop en rond 10 uur zijn we reeds op pad.  Alvorens te klimmen even een bezoekje brengen aan de wekelijkse markt.  Nadien mogen de kuiten hun werk doen.  De klim gaat geleidelijk aan (180 trappen) en regelmatig lassen we een korte rustpauze in.  Ook vandaag is er drukte op het wandelpad.  Boven op de klif houdt de kapel van de zeelieden een oogje in het zeil op het stadje daar beneden.  Achter de kapel het monument ter ere van 2 piloten die in 1927 een poging waagden om met hun vliegtuigje naar New York te vliegen.  Ze zijn er echter nooit aangekomen.  Wat met hen gebeurt is blijft nu nog een mysterie.  Hierboven is het uitzicht opnieuw zoals een prentkaartje.  De moeite waard om de wandeling te doen.  Na een koffietje langs een andere route terug naar beneden.  Daar doen we ons tegoed aan een "galette", typisch gerecht (boekweitpannenkoek gevuld met kaas, hesp en een spiegelei).  Het knorrende maagje is tevreden !  Terug naar de camper voor wat platte rust.  Ondertussen is de zon verdwenen en komen dreigende wolken opzetten.  We worden wat getrakteerd op wat gemiezel.  We vinden het toch wat vroeg om binnen te zitten en trekken nog eens (als afscheid) naar het centrum.  Wat geslenter op de dijk en de straatjes en afsluiten met een glas wijn.  's Avonds na het avondeten nog een streektaartje bij een lekker kopje thee, terwijl buiten een ferme stortbui losbarst.  We hebben toch kunnen profiteren van een droog dagje...

Vrijdag 6 augustus - Vandaag tuffen we richting Calvados.  We steken de Seine over via de "Pont de Normandie".  Steeds weer even mooi.  We nestelen ons aan de oevers van de Seine in het typisch Normandisch en druk bezocht en bebloemd stadje Honfleur.  Toegegeven : het is echt een pareltje.  Enorm gezellig, vooral rond "le vieux bassin", omzoomd door de vele vis restaurantjes die wat prijs betreft enorm concurreren.  Van zo'n prijzen kunnen we bij ons enkel dromen.  We slenteren door de verkeersvrije straatjes en pleintjes met de zo typische oude huizen.  Ook een bezoekje aan de houten kerk is een must.  De vele galerietjes met schilderijen en beeldhouwwerkjes trekken ook je aandacht.  Zelfs Oostendenaar Roland Devolder stelt er tentoon. 's Avonds kunnen we het niet laten om ook een terrasje te doen en een dagverse vismenu te proeven.  't Is te verleidelijk...  En het weertje is best meegevallen.  Slechts 1 keer moeten schuilen voor een serieuze bui.

Zaterdag 7 augustus -  De tocht gaat verder.  Naar Ouistreham... D-day achterna. De camperplaats valt mee, vlak tegen de duinen.  En we hebben veel keuze.  Dus kiezen we het mooiste plaatsje uit.  Echter pech met het weer.  Wat dat betreft wordt het onze slechtste dag tot nu toe.  Regelmatig regenbuien.  Fietsen zit er niet in, dus wordt het tussen 2 regenvlagen door een wandeling.  Eerst naar de haven, vandaar naar het centrum (waar niets te beleven valt) en dan naar het strand en de dijk. Daar is er sfeer en is het aangenaam vertoeven. Regen op komst, daarom vlug naar de camper.  's Avonds klaart het op, het zonnetje komt er zowaar door, dus opnieuw er op uit. Langs het houten wandelpad op het strand stappen we van het ene herdenkingsmonument naar het andere.  We wandelen hier immers op "Sword beach".  Hier landden op 6 juni 44 de Engelsen en de Fransen. Ter ere van hen 2 mooie monumenten die je toch niet onberoerd laten. Langs het wandelpad ook diverse infoborden.  De dag is toch niet volledig verloren.  We hebben er het beste van gemaakt. 

Zondag 8 augustus - Het ziet er naar uit dat het beter wordt vandaag.  De zon schijnt volop.  Na het ontbijt fietsen afgeladen voor een tocht langs de kustdorpjes.  Voldoende aandacht voor de fietsers hier.  Afzonderlijke fietspaden zorgen ervoor dat het aangenaam trappen is.  Langsheen het traject, om de haverklap, een herdenkingsmonument, die de verschillende divisies die de landing meemaakten, de gepaste eer brengen.  Zo komen we in Juno Beach.  Hier zijn de Canadezen in actie getreden. In St. Aubin parkeren we onze fietsen en wandelen de dijk af.  Geen hoogbouw hier, maar villa's - al dan niet in Normandische stijl - daterend uit de jaren 1900.   Ondertussen is het één uur geworden en is het tijd voor een pizza.  Een gezellig oubakken eettentje in een zijstraatje.  Die gaat er vlotjes in en we kunnen de terugweg aanvatten.  Na wat siesten, rond vier uur terug de fiets op.  Nu langs de haven richting Caen.  Na een vijftal km houden we halt aan de "Pegasus bridge".  De eigenlijke start van de bevrijding gebeurde hier.  Voor de invasie plaatsgreep moest een groep parachutisten deze brug veroveren, opdat de Duitsers geen verse troepen zouden kunnen aanvoeren.  Opdracht geslaagd.  De brug is nog steeds authentiek en is een monument op zich.  Recht tegenover de brug caféetje Gondrée.  Moet je zeker bezoeken en iets drinken.  Je wordt er overstelpt met oorlogsherinneringen.  Geen tijd om door te rijden naar Caen, dus terug naar de camper waar we nog wat van het zonnetje genieten.

Maandag 9 augustus - De ganse nacht ferm geregend.  Ook deze morgen nog zwaar bewolkt.  We verlaten Ouistreham en rijden via de kustweg naar onze volgende halte Arromanche.  Een 36 km verder.  Voldoende plaats op de municipal.  Mooi gelegen op een 200 meter van het centrum.  Een charmant stadje dat vooral bekend is voor de kunstmatige haven die hier voor de invasie werd aangelegd.  Nl. de Mulberry haven.  De ruïnes van de caissons zijn nog overduidelijk te zien en zijn de publiekstrekker hier.  Bij laag water kun je sommige exemplaren van nabij bezichtigen.  We wachten tot het eb is om ook ons fotocameraatje te laten flitsen.  Toch een indrukwekkend staaltje van bouwkunde. De foto aan het museum toont overduidelijk hoe het hier op 6 juni moet gegaan zijn. Het centrale pleintje is één bouwwerf voor de bouw van een nieuw modern museum.  Moet in 23 af zijn.  We slenteren langs de dijk, doen een bankje, lezen met belangstelling de infobordjes en spenderen ook aandacht aan het ponton dat gebruikt werd om tanks en ander zwaar materiaal  aan land te brengen.  De zon is er ondertussen doorgekomen en het voelt toch al wat meer zomers aan.  Begin van beter weer ? 't Is te hopen.  Vandaag ook voor het eerst het beruchte coronapasje moeten tonen bij het nuttigen van een drankje op een terras.  Geen pasje = geen drankje.

Dinsdag 10 augustus - Weeral zwaar bewolkt en wat gedruppel deze morgen.  Nog geen zomer.  We trekken de stapschoenen aan en stijgen de falaise op naar het monument op de top.  Vanzelfsprekend weer een mooi zicht over het stadje beneden en de restanten van Mulberry in halfvormige cirkel voor de dijk.  Hierboven ook de cinema met een projectie op 360° van de gebeurtenissen hier op 6 juni.  We schaffen ons kaartjes aan want we willen het ook wel eens zien.  Je staat middenin het oorlogsgeweld.  Wel indrukwekkend met af en toe ook emotionele beelden.  De voorstelling duurt een twintigtal minuutjes.  We beklagen het ons niet.  't Was de moeite.  Ook het D-day parkje kan ons bekoren.  Een oudstrijder kunstig afgebeeld waakt over de strijdende soldaten.  Mooi gedaan.  Terug naar beneden en na het aperitief op een overdekt terras, want het regent weer pijpenstelen, bereidt mijn vrouwtje het middagmaal in de camper.  Wat platte rust nu en daarna... een flinke strandwandeling.  De zon is ondertussen weer van de partij en het is aangenaam warm.  Op blote voetjes, door de talrijke kwelders, wandelen we op een gezapig tredje naar het eerstvolgende kustdorpje Asnelles.  Heen en terug toch een mooi aantal kilometertjes.  Na het avondeten kunnen we het niet laten om nog een wandeling op dijk te maken.  Een dampende koffie met zicht op zee, bij ondergaande zon, sluit ons verblijf hier in Arromanches af.  

Woensdag 11 augustus - Rond 9 uur zetten we koers naar Grandcamp-Maisy.  Een visserstadje gelegen aan het gekende Omaha Beach.  We volgen de kustweg en in Colleville-sur-mer houden we halt voor een bezoek aan het "Normandy American Cemetery".  Eerst even naar het bezoekerscentrum waar je in detail en overzichtelijk een idee krijgt van de invasie op 6 juni 1944.  Gezien er slechts 45 personen  (wegens corona) in het centrum mogen aanwezig zijn, wordt ons geduld een half uurtje op proef gesteld.  In ieder geval was het wachten de moeite waard. Nadien naar de imposante begraafplaats.  9386 witte marmeren kruisjes, mooi gelijnd, maken meteen een immense indruk op je.  Alles in een pracht onderhouden parktuin.  Bij zo'n aanblik wordt je toch even stil wetende dat hier bij de verovering van dit strand zoveel jonge gasten hun leven lieten. Het laat je in ieder geval niet onberoerd.  Op een panoramaterras heb je zicht op strand en zee die er nu, dank zij hen, zo rustig en vredig bijligt. Na dit bezoekje, dat toch een aantal uurtjes in beslag heeft genomen rijden we verder naar onze volgende halte.  Er is nog ruimte op de camperplaats en we kiezen ons het beste plaatsje uit.  Daarna afzakken naar het centrum en de haven.  In een eenvoudig visrestaurantje vinden we nog een plaatsje ('t is ondertussen halftwee) om de plaatselijke lekkernij te proeven (ik een fruit de mer-Annie een salade van geitekaasjes en gerookte ham).  Gezellig eten met een zicht op zee en de vele zeilbootjes.  Daarna nog even naar de haven en de hoofdstraat.  Ondertussen wijst de klok alweer 5 uur aan.  Tijd om naar camper te stappen en wat uit te blazen.  Het zonnetje heeft vandaag tenminste toch al een poging gedaan om wat te zomeren.  Maar van de beloofde 25° hebben we toch niets gemerkt.  Misschien morgen ?  Vandaag en morgen geen foto's updaten.

Donderdag 12 augustus - Zwaar bewolkt deze morgen en af en toe gedruppel.  We raken eraan gewoon.  De fietsen worden klaargestoomd voor een bezoek aan "Pointe du Hoc".  De fel bevochten falaise.  Vanuit het centrum vertrekt een excellent fietspad langs de boorden van de zee naar de historische site.  Een kleine vijf kilometer.  De parkings lopen al goed vol.  Het zal er druk zijn.  En wat belangrijk is, de zon breekt door de wolken en het wordt zomers.  Eindelijk ! Een uitgestippelde wandeling met verschillende gedetailleerde infoborden leidt je langs de immense bunkers en uitkijkposten.  De kraters van de geallieerde bommen zijn nog steeds merkbaar.  Op het uiterste puntje van de "pointe" heb je een idee hoe moeilijk het moet geweest zijn voor de Amerikaanse rangers om die post te veroveren.  Van de 225 rangers hebben slechts 90  deze hel overleefd. Weer iets dat aan je blijft kleven. De wandeling duurt een uurtje. .  Terug naar de camper, 't is nu één uur, tijd voor het middagmaal.  Nadien wat uitrusten en na de koffie te voet naar het centrum voor een wandeling langs de zeedijk, een bezoekje aan de haven en de pier en daarna een lekker drankje op een leuk terrasje.  Langs het authentieke hoofdstraatje, zoals overal hier weelderig bebloemd, terug naar de camper om eindelijk eens lekker buiten te luieren.  Ons verblijf hier zit er op, morgen trekken we weer verder...

Vrijdag 13 augustus - Rond 9 uur zijn we weer op stap.  De volgende halte is Sainte-Mère-Eglise in de Cotentin.  Vooral gekend voor de parachutist John Steele die met zijn parachute bleef haperen aan de kerktoren en zich uren voor dood moest houden.  Ocharme, de man hangt er nog steeds... Het volledig stadje staat in het teken van de "101°Airborne", bijgenaamd de screaming eagles, die hier massaal in de nacht van 5 op 6 juni 44 werden gedropt.  Het stadje zelf is niet groot en alles is als het ware geconcentreerd rond de kerk.  We lezen de vele verhaaltjes van de nog in leven zijnde oud⁻strijders.  Best boeiend en ontroerend.  Zo ben je best wel een uurtje zoet.  Af en toe passeert een "willy", een icoon van de Amerikaanse troepen. Na een smakelijke dinertje brengen we een bezoekje aan het Airborne museum.  We hebben er meer dan 2 uur over gedaan.  Interessant was het en het heeft ons zeker geboeid.  Nadien nog een lokaal biertje op een zonnig terras en nadien naar de camperplaats om nog wat van het zeldzame zomerweer te profiteren.

Zaterdag 14 augustus - We zetten koers naar Saint-Vaast- la-Hougue.  Een 26 km verderop.  We passeren Urah beach, het laatste landingsstrand.  We zitten volop in het schiereiland van de Cotentin.  Na een kleine stop voor de bevoorrading plaatsen we ons op de camperparking van de camping la Gallouette.  Zoals gewoonlijk slaagt Annie er in weer het mooiste plekje in te palmen.  We staan er mooi, met zicht op zee.  De zon schijnt volop en het is zomers warm.  Na de boterham trekken we op verkenning.  Saint-Vaast is een bruisende kuststad, vooral gekend voor de oesterteelt,  Recht er tegenover het eilandje Tatihoe. De torens van Tatihoe en La Hougue, vestingswerken van Vauban, staan op de lijst van werelderfgoed.  Veel te bekijken dus.  We slenteren langs de kade, waar kreeftenfuiken liggen te drogen, langs de jachthaven en door het oude stadsgedeelte.  Een flinke wandeling.  Want door de geopende sluizen, wegens hoog water, moet er telkens een flinke omweg  gemaakt worden.  Moeilijk te geloven, maar vandaag voor het eerst een echte zomerse dag gehad.  Hopelijk volgen er nog...  Vanavond wordt het barbeque tijd.

Zondag 15 augustus - Weeral gedaan met het zomerweertje.  Bij het opstaan zwaar bewolkt en af en toe wat druilerige regen.  Het is hier fijn, we staan hier excellent en besluiten de resterende dagen hier te blijven.  Barfleur zullen we morgen met de fiets bezoeken.  Vandaag alweer met onze regenpakjes op stap. Eerst naar het stadscentrum om ons bezoekje aan het eiland Tatihoe te boeken.  Tot dinsdagmiddag 12 uur is alles volgeboekt.  Nog wat geduld oefenen dus.  We wandelen naar La Hougue, het schiereiland dat vastkleeft aan Saint Vaast.  Lekker wandelen op de dijk tot aan het fort, in de stijl van Vauban, en gebouwd in de periode van Louis XIV.  Natuurlijk hebben de Duitsers, tijdens de wereldoorlogen,  hier ook hun intrek genomen. 't Is eb en we ontdekken een volledig nieuw landschap met roze granieten rotsen en hier en daar slikken en schorren.  Ook hier bloeit de "zwinneblomme" (lamsoor).  De wandeling loopt bijwijlen over een smalle muur, 't is oppassen geblazen.  Maar we worden beloond met steeds maar wisselende vergezichten naargelang we de Vauban-ster volgen.  Een aangename wandeling met een wisselend weertje.  Maar we klagen niet.  's Namiddags, de zon is ondertussen doorgebroken, rond 15 uur de fiets op om 2 km verder de kustwandelweg te volgen.  Een pad dat langs de boorden van de baai loopt.  Af en toe kom je een pittoresk strandje tegen, maar meestal rotsen die ook weerwerk moeten bieden bij eventueel stormweer.  Gezellig wandelen. Rond 18 uur terug aan de camper.  We trekken nog eens naar de kade om een frisse pint te nuttigen.  Zoals gisteren, druk.  De zaken floreren.  En steeds wordt de "sanitaire pas" gevraagd en gescand.  Deze regel wordt in ieder geval strikt opgevolgd.  Verder is alles eerder losjes. Afstand op de terrasjes is er niet speciaal voorzien en mondmaskers zijn aangeraden.  Een toffe dag gehad.

Maandag 16 augustus - Vandaag de fiets op naar Barfleur.  We volgen de fietsbordjes.  Soms een mooi aangelegd fietspad, maar meestal zijn het onverharde landbouwerswegjes met vele putjes en bultjes.  't Is meer crossen dan fietsen.  Maar met onze fietsen lukt het wel. Mooi is het wel en vooral meestal autovrij.  Je fietst afwisselend tussen groentenvelden en pal langs de kust.  't Is weer laag water en de rotsachtige stranden zijn weer zichtbaar.  Het weertje valt best mee. 't Is bewolkt/zonnig maar toch een wat fris windje.  Al zijn we dat als kustbewoner wel gewend.  Na 20 km bereiken we het visserstadje Barfleur.  De charmante granieten huisjes vallen op.  Ook het 17°eeuwse kerkje heeft zijn eigen stijl en staat pal op het uiteinde van de kaai, de westenwinden trotserend. De wandeling langs kade en de binnenstad kan ons bekoren.  In Café de France, met zicht op de haven, nuttigen we een vismenuutje.  Lekker !  Na de koffie terug de weg op naar Saint Vaast.  Daar nog een ijsje als afsluitertje voor een fijne dag. 

Dinsdag 17 augustus - Onze laatste Normandische dag.  Het weer ziet er betrekkelijk goed uit.  Om 12 uur stappen we in het amfibietje dat ons naar het eiland Tatihou brengt.  Het is eb en we worden via de oesterbanken naar het eiland gebracht.  De oesteroogst is volop bezig om de lekkernijen deze avond op tafel te kunnen brengen.  Een kwartiertje later zetten we voet aan wal en kunnen we ons bezoek starten.  Eerst stappen we het zogenaamde lazaret binnen, een omheinde enclave die in de loop van de jaren diverse functies heeft gehad.  Vandaag vind je er allerhande tuintjes met inheemse planten. Hier bestaat geen onkruid.  We vinden er gekende en minder gekende plantjes.  Ook medicinale planten en kruiden.  Na de tuinen stappen we het maritiem museum binnen.  Eveneens de moeite waard.  We duiken terug in de tijd van Lodewijk XIV en zijn conflicten met de Engelsen.  Hier voor de kust werd ten andere een serieuze zeeslag gehouden.  Vandaar de vele vondsten die je hier zijn verzameld.  Daarna terug in de vrije natuur in richting het fort op het eind van het eiland.  Je kunt het vrij betreden.  Boven op de top van de toren heb je een uitstekend zicht over de omgeving.  Geen wonder dat het van groot militair belang was.  Ook de Duitsers hebben er hun bunkers achtergelaten.  Rond halfvijf nemen we het bootje terug.  t' Is vloed en nu wordt er gevaren.  Om 19 uur voor de laatste maal hier nog eens lekker gegeten.  't Was weer een goed gevulde dag.

Woensdag 18 augustus - Vertrek naar huis.  Eerst richting Le Crotoy waar we nog een nachtje zullen verblijven.  Afstand : 350 km.

Donderdag 19 augustus - Nu richting Fresialaan.  Afstand 200 km.

Foto's   

Naar het hart van de Ardennen en de stilte van de Semois

 

Het einde van het coronatijdperk nadert...  De hunker naar een buitenlands reisje wordt groter...  Toch nog maar even in België blijven.  We proberen nogmaals de regio Bouillon.  Was vorige keer wegens een te grote drukte wat tegengevallen.  We hebben ons lesje geleerd.  Alhoewel niet onze gewoonte, toch maar gereserveerd. Alvorens de Ardennen aan te doen, even halt houden in Cerfontaine aan de Lacs de l'eau d'heure.  Vervolgens naar Bohan, Rochehaut en Bouillon. Hier vind je onze roadbook met de overnachtingsplaatsen.

Maandag 14 juni - Eindelijk zomer ! Om 9 uur vertrokken via Kortrijk, Doornik richting Cerfontaine (in de nabijheid van Philippeville en ten Zuiden van Charleroi).  Rond 12 uur aangekomen op een uitstekende camperplaats.  Rustig gelegen, juist buiten het charmant dorpje.  Eerst het middagmaal nuttigen en nadien nog wat onder de luifel in de schaduw siesten. Rond 2 uur de fietsen afgeladen voor een toertje rond het grootste stuwmeer van België.  We laten ons leiden door de knooppuntjes, grotendeels langs autovrije fietspaadjes.  De paadjes slingeren zich langs de bosrijke oevers van de Lacs.  De schaduw en de koelte van de bomen doet ons deugd.  Ook een zacht briesje geeft de nodige verfrissing.  Af en toe houden we halt om van het mooie uitzicht op de Lacs en de omgeving te genieten.  Heerlijk fietsen hier, al zijn er af en toe toch pittige klimmertjes (al zijn die wel van zeer korte duur).  De eerste zwemmers nemen een voorzichtige duik in het water, terwijl anderen zich aan het pootje-baden houden.  Aan waterpret geen gebrek hier.  Zeilen, waterski : een paradijsje voor de liefhebbers. Aan de imposante stuwdam, in het infocentrum vinden we een gezellig terrasje met zicht op de dam en het in de zon glinsterende meer.  De verfrissende pint doet deugd. Nadien passeren we het uitgesproken toeristische gedeelte van het meer met zijn vakantiehuisjes, avonturenpark en stranden.  Alhoewel weekdag toch tamelijk druk.  Rond 5 uur arriveren we terug op ons stekje.  Tijd om een kippetje te verorberen.  In de avonduurtjes nog eens naar het dorpscentrum om ne goeie te drinken.  later aan de camper nog wat genieten van de ondergaande zon.  Een mooie namiddag gehad en zeker de moeite om Cerfontaine met de Lacs eens te bezoeken.  Mogelijkheid tot fietsen (via knooppunten) en wandelen (zijn mooi uitgetekend).

Dinsdag 15 juni - Rond 10 uur verlaten we Cerfontaine en rijden verder naar onze tweede bestemming Bohan aan de Semois.  We nemen de kortste weg en snijden een stukje Frankrijk aan.  We zitten in de regio Ardennes-Champagne.  Bochtige wegjes leiden ons tot in Monthermé waar we de Maas ontmoeten. Even verder rijden we opnieuw de grens over en volgen de Semois tot in Bohan.  Alhoewel maar 80 km toch anderhalf uur gereden, maar 'twas wel de moeite.  Een mooie route.  We krijgen een mooi plaatsje op de camping die druk bezet is.  Reserveren is de boodschap !  We gaan het wat rustig aan doen vandaag en na het middagmaal en een deugddoende siesta (in de schaduw uiteraard)  trekken we te voet naar het dorpje een kleine kilometer verder.  We passeren enkele authentieke schuren, overblijfselen van de tabakskweek in het verleden en langs de oevers van de Semois, met haar overvloed aan forellen die ook op hun beurt van het zonnetje profiteren, bereiken we het kleine centrum met haar restaurantjes en cafeetjes.  We nestelen ons op een terrasje voor een koffie en een ijsje met warme appelcake. Het smaakt verfrissend. Veel is er in het kleine centrum niet te beleven, maar het is er wel oergezellig.  Terug naar de camping.  Rustig in onze stoeltjes en ons met wat literatuur bezighouden.  
Woensdag 16 juni - Geen al te zware activiteiten vandaag.  Men voorspelt tropische temperaturen.   Rond 10 uur trekken we naar het dorpje.  Vermits we deze middag zullen bbq-en hebben we nog enkele zomerse groenten nodig uit de plaatselijke supermarkt.  Van de gelegenheid maken we ook gebruik om een frisse rosé te nuttigen op een schaduwrijk terrasje op het dorpsplein.  En inderdaad... op de terugweg straalt een loden zon onverbiddelijk op ons kopje.  Onze hoedjes bieden een prima bescherming.  Zoals voorspeld worden de 30°  overschreden. Gelukkig staan we lekker geparkeerd onder de bescherming van enkele hoge bomen. De bbq smaakt voortreffelijk.  De eerste keer dit jaar.  Rest van de dag ons wat bezighouden.  Annie leest wat en werkt haar Spaans bij, terwijl ik de blog bijwerk.  Later, als het wat afkoelt nog eens langs de Semois slenteren om ons in het dorp op een terrasje neer te vleien.  

Donderdag 17 juni - Vanmorgen bij het eerste ochtendgloren opgestaan.  't Was pas zessen, maar de zon gluurde reeds binnen en we konden niet blijven slapen.  Rond halfacht waren we reeds op stap langs de Semois.  Ook de forellen waren reeds aktief... Bohan ontwaakt stilletjes en het belooft een snikhete dag te worden.  Deze kleine ochtendwandeling heeft deugd gedaan en rond 10 uur waren we ingepakt om te vertrekken naar Rochehaut.  Een ritje van 17 km die wegens wegenwerken en omleidingen resulteert in een tocht van 34 km.  Rats het dubbele.  Keuze genoeg op de camperplaats Le Palis, een plekje in de schaduw wordt er uitgepikt. De temperatuur stijgt tot 34° (in de zon) en we besluiten eerst eens een bezoekje te brengen aan het pittoreske dorpje waar de horeca hoogtij viert. Rochehaut ligt hoog boven de Semois en kijkt uit op een lus van de Semois wat een uniek panorama oplevert. Midden op de meander, 400 m lager, ligt het dorpje Frahan te schitteren in de zon. Van hieruit vertrekken mooie wandelingen, maar 't zal voor een andere keer zijn : te warm !  We zullen morgen wel zien.  In de "Point de Vue", met fantastisch zicht op de meander beneden ons, tijd voor een aperitiefje en een dinertje.   We zijn in vakantiestemming.  Mag ook wel, 't is één van de mooiste plekjes van onze Ardennen.  's Namiddags wat siesten en later op de avond nog een plaatselijk Rochehaut biertje proeven.  Het is zwoel en er dreigt onweer, maar voorlopig blijven we gespaard.

Vrijdag 18 juni - Geen onweer gehad.  Wel een regenbui en ver aan de horizon menige bliksemschichten, maar bij ons bleef het rustig op een regenbuitje na.  Nog altijd mooi weer vanmorgen, al doet het wel wat zwoel aan.  Vandaag zullen we wat actief zijn en beslissen de wandeling "28" te maken.  Le Promenade de Laviot, zes km en volgens de beschrijving eenvoudig.  Recht de bossen in naar de Roche aux Corbeaux ( 315 m) waar je opnieuw een prachtig uitzicht krijgt op de meander van de Semois.  Het gaat verder over de heuvelkam doorheen de loofbossen met de bloeiende monnikskappen.  Plots een afdaling steil naar beneden richting de kabbelende Semois.  Oppassen voor het uitglijden en het zijn vooral de knietjes die op de proef worden gesteld.  We bereiken Laviot.  een gehucht vroeger steevast gekend voor zijn tabaksdrogerijen.  Vandaag ingepalmd door 3 campings.  We kunnen op een terrasje even uitblazen en een verfrissing nemen.  't Is welgekomen want het is weer snikheet.  Een koppel, gekend met de streek, raadt ons een bosweg aan die fysiek minder eisen stelt om opnieuw Rochehaut te bereiken.  We nemen deze tip dankbaar met "beide voetjes"aan en vatten een uurtje later de terugweg aan.  Het verloopt inderdaad vlotjes en in Rochehaut nu op zoek naar een terrasje.  Alhoewel tamelijk druk vinden we toch een plaatsje en drinken het plaatselijk biertje;  't Was weer een aangename wandeling.  Morgen zal ik me wagen aan de ladderwandeling.  De wandeling waarvoor velen in feite naar hier komen.  Slechts 5,5 km, maar tamelijk zwaar.  Annie zal passen. 'k Zal het toch maar avonturieren.

Zaterdag 19 juni - Weer een zomerweertje vandaag ! Om niet teveel de hitte te moeten trotseren ben ik reeds van kwart voor negen op stap voor de trekpleister van Rochehaut : de ladderwandeling.  En het moet gezegd : 't is de moeite waard.  De start gaat gezapig maar eens het dierenpark gepasseerd is het dalen via rotsen.  Het kan ook niet anders, want de wandeling is uitgetekend op de steilste oeverwand van de Semois.  Je moet toch een beetje de avontuurlijke waaghals uithangen.  Af en toe wordt je beloond met een prachtig vergezicht.  Eens beneden volg je een tijdje de oever tot het pad wordt geblokkeerd door steile rotswanden. Daar begint het leukste deel van de wandeling.  Rotsen en boomwortels dienen als trappen en af toe krijg je hulp van een paar leuningen.  Maar het stijgen kruipt wel in de kleren en het zweet gutst over mijn voorhoofd.  Waar het echt te steil is kom je met een ladder boven op de rots.  Meer dan eens heb je een super mooi zicht op de Semois kronkelend daar beneden in de vallei.  Na 5,5 km bereik je weer de top.  Een korte maar krachtige wandeling : super mooi ! Een aanrader als je in de streek bent.  Om halftwaalf terug thuis.  's Namiddags met het vrouwtje de fiets op en afdalen naar Poupehan en vandaar naar Frahan waar we aan de boorden van de Semois een pint drinken.  Terug is het natuurlijk klimmen geblazen, maar met onze e-bikes gaat het vlotjes.

Zondag 20 juni - Gisteren een ferm onweer gehad.  Felle regen en windstoten met onophoudelijke bliksems.  Heeft zo'n uurtje geduurd.  Gelukkig zagen we het aankomen en alles op tijd binnengehaald.  Vandaag rijden we 17 km verder naar onze laatste halte: Bouillon.  De ruime camperplaats staat op enkele plaatsjes na volledig vol.  En toch vinden we een leuk plekje.  't Is maar voor één dag, maar toch.  We wandelen naar het centrum op zowat een kleine km.  Ook hier is het druk mede door de wekelijkse markt natuurlijk, die we ook een bezoekje brengen.  Een zalige temperatuur met af en toe de zon piepend door de wolken doet ons weer in de Provence wanen.  Ondertussen loopt het ver tegen de middag en zoeken we een restaurantje om een forel te degusteren.  Je kan de Ardennen toch niet verlaten zonder een forel te proeven ?  En of die smaakt.  Eenvoudig gebakken met een bijhorend citroensausje.  Nadien nog wat slenteren langs de kade van de Semois, een koffie slurpen met een gebakje en ons dagje kan niet meer stuk.  Er zijn hier boswandelingen bij de vleet, maar we kunnen de moed er niet meer voor opbrengen. 't Zal voor een andere keer zijn.  Morgen terug naar huis. 

Foto's